Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 120

Τα Ζωτ'κά του Βρέκαστρου

Άλλοτε πάλ' ο Φραγκίσκος ο Βιδιάνος άκουγε στο Βρέκαστρο και κλαίγαν μωρά. Λέει, "Ζωτ'κά θα 'ναι" και δεν πλησίασε. Φώναξε μόνο: "Β'ζαναριά είσαι με τα παιδιάαα σ'". Και τον αρχίσαν στις πέτρες.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Αναδείχνω φρ. Σνέδξεν ο Κομσάς, ή εβαυρβουλάκιασεν = μετά θάνατον εξερχόμενος του τάφου εμφανίζεται προ των ανθρώπων (Κελλιά) βουρβούλακας ο, = ο μετά θάνατον εξερχόμενος του τάφου και εμφανιζόμενος προ των ανθρώπων, Βουρβουλακιάζω : εβουρβουλάκιασεν ο...

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1922)
Γιατί ο Βάτος ριζών' παντού

Απ’ τα μούρα τ΄ βάτ’ έγιν΄η πρώτη λειτουργία, το νάμα. Γι’ αυτό του ‘π ο Χριστός: «Όπου ακ’μπά η μύτη σ’ να ριζών’ς».

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο Χάρος και ο Κάτω Κόσμος

Για τη λαϊκή ψυχή ο άλλος κόσμος δεν έχει καμμιά σχέση με την άλλη ζωή της Χριστιανικής διδασκαλίας. Είναι μαύρος και σκοτεινός, παρόμοιος με τον Άδη των αρχαίων. Εκεί οι νεκροί δεν αισθάνονται τίποτα απ’ τις χαρές της ζωής, συνεχίζουν όμως να έχουν τις ίδιες ανάγκες και συνήθειες που είχαν και στη γή. Οι καινούργιοι νεκροί που τους συναντούνε, τους πηγαίνουν χαιρετίσματα και αντικείμενα απ’ τους...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το Άντρο του Αιόλου στον Τσικνιά

Για το τελευταίο λέγεται πως κρύβει μεγάλους θησαυρούς και πως έχει έξοδο στην θάλασσα. Μια παράδοση αναφέρει ότι ένα λεμόνι, που πίξαν κάποτε στη σπηλιά απ’την κορφή του βουνού, βρέθηκε ύστερα από μερικές μέρες στο κύμα

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Γοργόνα = πλεονέκτης γυνή (πόλις Τήνου)

Φιλιππίδης, Ν. Ζ. (1929)
Ο δαίμονας

Γυρίζοντας μια φορά στο χωριό μ'νυχτώθ'κα και μ'ηύραν τα μεσάνυχτα στη Γούρνα.Εκεί άρχισε και τρεμόταν το ζώο στάθ'κε και τρεμόταν. Γυρίζω έτσ', φοβήθ'κα κιόλα, νύχτα, ερημιά, βλέπω ένα μαύρο πράμα και σερνόταν, κακό πράμα, σατανάς. Ήκαμα το σταυρό μ'κι αυτό ήρθε έτσ'δα και ώωπ ήπεσε απο μια πεζούλα στα χωράφια. Τρεμόμουν κι εγώ και το ζώο, δέκα ντενεκέδες κτυπούσαν πίσω μ'. Και βγήκε ύστερα μια φωτιά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η Αγελλούδα

Δυο τσαγκάρηδες, ο Γιώργος ο Καράκος κι ο Μιχάλ’ς ο Κούκος γυρίζαν από δυο δρόμ’. Ο ένας από την Ξυνάρα κι ο άλλος απ’ το Σκαλάδο. Συναντήθηκαν λοιπόν σ’ ένα σταυροδρόμ’ και κατεβαίναν μαζί. Όταν φτάσαν στο χωριό, καληνυχτιστήκαν και χωρίσαν. Πάει ο Καράκος στο σπίτ’, λέει η γυναίκα τ’, «Ήρθες;». «Ναι», τ΄ς λέει, «με το Μιχάλ’ μαζί». «Μα ο Μιχάλ’ς έχει ‘ρθεί πόσην ώρα». «Μα πώς», τ’ς λέει, «ρε γυναίκα,...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η Βουρνιώτ'σσα και ο Καθολικός

Ένα βράδ' είχανε πάει στ' Βουρνιώτ'σσα δυο γυναίκες να τ'ν ανάψουν. Ένας καθολικός που 'χε κεί κοντά τα χωράφια τ', τ'ς είδε και πήγε στ'ν εκκλησία με κακό σκοπό, να τ'ς πειράξ'. Άλλ' όταν ήφτασε είδ' απόξω αθρώπ' πολλοί, μ'λάρια, γαϊδάρ', σαν πανηγύρ' να πούμε. Λέει, “Βρέ, για όνομα. Μα πότε 'ρθήκαν όλοι τούτ';”. Κ' ήφυγε χωρίς να τ'ς πειράξ' . Το πρωί που ξαναπήγε, βλέπ' μόνο τ'ς δυό γυναίκες. Κατάλαβε...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η φωνή και τα φλουριά

Ένα βράδ’ γύριζε κάποιος απ’ τ’ Χώρα στο χωριό τ’. Σ’ ένα μέρος σταμάτησ’ ο γάιδαρος κι άρχισε να γκαρίζ’. Ούτε μπρός πήγαινε, ούτε πίσω. Ήκαν’ έτσ’, ήκαν’ αλλιώς, εκεί ο γάιδαρος. Ξαφνικά του ‘ρθε να κατουρήσ’ και πήγε σε μια μάντρα πιο κεί. Μόλις μπαίν’, βλέπ’ στο χώμα κάτ’ και γυάλιζε. Είταν χρυσάφ’. Κι άκουσε και μια φωνή που ‘λεγε: "Να ‘ρχεσαι κάθε βράδ’ εδώ και θα βρίσκεις κι απ’ ένα φλουρί....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το πανηγυρ' των ζωτ'κων

Ένα βράδ’ π’ ο Γιάνν΄ς ο Χαλμάν’ς λίχνιζε, άκουσε απ’ τ΄ άλών’ του Σοφιανού βιολιά. Είταν πολλοί γνωστοί τ’ εκεί και χορεύαν. Ο τάδες, ο τάδες, τ’ς ήλεγε με τα ονόματά τους. «Είdα ‘ναι ρε παιδιά και χορεύετε βραδυάτ΄κα;». Τ’ λεν, «Πανηγύρ’ έχουμε έλα να χορέψ’ς και συ να σε κεράσουμε». Πήγε λοιπόν κι αυτός και χόρευε. Σε μια στιγμή βλέπ’ τ’ς γνωστοί τ’ κ’ είχανε αλογατίσια πόδια. Είταν αγελλούδες....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο Χάρος και ο κουμπάρος τ'

Ένας είχε κάν' το Χάρο κουμπάρο. Λέει, "Δε θα με πάρ'ς;" Λέει, "Μείνε ήσυχος". Μαζί βγαίναν, μαζί κάναν τον περίπατό τους, τρώγαν, πίναν, μαζί. Όταν ήρθ' η ώρα τ' αλλονού, κτ'πά ο Χάρος. Λέει, "Τι τρέχ';". Λέει, "Ήρθα να σε πάρω". "Βρέ", λέει, "εμένα τον κ'μπάρο σ' θα πάρ'ς;". Λέει, "Δεν έχ'. Άλλο", λέει, "η κουμπαριά, αλλά όταν έρθ' η ώρα σ'ήρθε. Κατά τα έργατα σ'", λέει, "αλληλούια".

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο Αράπ'ς της σπηλιάς

Ένας κυνηγόςμπήκε σε μια σπηλιά στα Βουρνά να κυνηγήσ’, γιατί εκεί πηγαίνουν αγριοπερίστερα. Ξαφνικά γλέπ’ έναν αράπ’ να βγαίν’ απομέσα απ’τη σπηλιά. Ο αράπ’ς αυτός είταν μ’κρός, αλλ’ όσο ήβγαινε τόσο μεγάλωνε κ’ ηγίν’κε πολύ αψηλός, όλ’ τη σπηλιά γέμισε. Είχε τα χέρια τ’ ανοιχτά κι ένα μεγάλο τσιμπούκ’ στο στόμα. Πέταγετ’ όξω που λές ο κυνηγός και δεν μπορούσε να μ’ λήσ’ καθόλ’ από το φόβο τ’. [Η...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο άνθρωπος με το σπαθί και το τόξο

Ένας μάζευε χόρτα για τα κατσίκια τ' σε μια πλαγιά κ' είδ' έναν άνθρωπο ντυμένο στα λευκά με σπαθί και τόξο. Τ' λέει, “Είdα κάν'ς εδώ;”. Λέει, “Χόρτα μαζεύω”. “Ποιος σ' έστειλε;”. Λέει, “Ο πατέρας μ'”. Ξαφνικά τ' φεύγ' το δρεπάν' απ' το χέρ' και κατρακυλούσε. Κ' ήχασε και τη μ'λιά τ'. Ύστερ' από λίγο πέρασ' ο ξάδερφός τ' μ' ένα μ'λάρ', τ' μιλούσε, μ'λιά αυτός. Τον δήκαν που δεν είταν στα καλά τ',...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η Κυρά – Ξένη

Ένας ξένος καπετάνιος είχε έρθ' απ' τα Μπουγάζια κι άραξε στον Πάνορμο. Το βράδ' είδε στ' θάλασσα ένα φώς, λέει, “Τι να 'ναι;”. Πάει και βλέπ' τ'ν εικόνα τ'ς Παναΐας στον αφρό. Τνε πήραν εκεί στο καράβ', τ'ν είχαν. Τ' νύχτα π' κοιμήθ'κε τνε βλέπ' στον ύπνο τ' και τ' λέει , ότ' “Να με πάρ'ς και να με βγάλ'ς όξω στη στεριά”. Είδε λοιπόν αυτός το Μαρλά εκεί απάνω και πήγαινε κατά κεί. Όταν ήφτασε κοντά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το τάγμα τ'ς Αγία Παρασκευής

Ένας Σκλαβοχωριανός αγαπούσε μια Κωμιακή και τ'ν ήκλεψε. Πήκαν λοίπον απ' την Κώμ' πήραν όπλα, “Ένα τόσο δα χωριουδάκ' είναι θα το πατήσουμε να τνε πάρουμε πίσω”. Μόλις φτάσαν όμως στ'ν Αγία Παρασκευή τι να δούν; Απ' τ'ν εκκλησία ως το χωριό είταν ένα ολόκληρο τάγμα εύζωνοι κ' είχανε πιάσ' το δρόμο. “Ω”, λέν, “μωρ' αυτοί φέραν ολόκληρο τάγμα. Που να τα βγάλ'ς πέρα μ' αυτοί”. Και γύρισαν μπρός – πίσω....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Τα Ζωτ'κά της Χαμέντης

Ένας Στεναδιανός αφού αλώνεψε το βράδ’ στη Χαμέντη, κοιμήθ’κε κεί στ’αλών. Μέσα στον ύπνο τα’ακούει μια φωνή : <Φύγε από δώ, φύγε από δώ!>. < Θα μου φάνηκε>, λέει και ξανακοιμήθ’κε. Σε λίγο ακούει ξανά : < Σου είπα να φύγ’ς από δώ!>. Λέει, < Θα ‘ναι κανείς και θέλ’ να με διώξ’ για να μου πάρ’ τον καρπό. Δε φεύγω, λέει, <θα ξανακοιμηθώ>. Τρίτ’ φορά ακούει μια άγρια φωνή και τ’ λέει : <Ακόμα δώ είσαι...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ό Άη Δημήτρης

Ένας χωριανός γύριζε μια φορά στο χωριό [Στ' Αγάπι] απ' το Φαλατάδο και στις δύο τα μεσάνυχτα είδε έναν καβαλλάρ' λαμπρό μ' ένα σκουτί. “Τ'ωρα”, λέει “θα με bρολάβ', να διώ ποιός είναι”. Προχωρούσε, προχωρούσε, δεν τον ήφταν' ο καββαλάρ΄ς. Γυρίζ' πίσω, είχε χαθεί. Πιό κάτω, στο ποτάμ', να τον πάλ' κι ερχόταν απ' άλλον δρόμο. “Μα τί” λέει. “Θέλ' και δε θέλ' να με bρολάβ'”. Γυρίζ' ξανά, πουθενά ο καβαλλάρ'ς....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Είδη συκών που καλλιεργούνται στην Τήνο είναι ... τα “βασ'λικάτα”. Γιατί μια φορά είταν ένας βασιλιάς πολύ άρρωστος και κανείς δεν μπορούσε να τον κάν' καλά. Τ' δώκαν, λοιπόν, κ' ήφαε απ' αυτά τα σύκα κι' αμέσως ασ'κώθ΄κε απάνω. Γι αυτό τα πήκαν βασ'λικάτα.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Καλικάντζαροι

Είναι εντελώς περίεργο το ότι η πίστη στην ύπαρξη και στην εμφάνιση των Καλικαντζάρων, πίστη ευρύτατα διαδεδομένη σ’ολόκληρη την Ελλάδα, εδώ είναι άγνωστη. Στην Τήνο ούτε για την εμφάνιση τους διηγούνται, ούτε λαβαίνουν μέτρα προφυλακτικά, ούτε υπάρχουν σχετικές παραδόσεις. Όσο κι αν ρώτησα σε διάφορα χωριά, κανείς δεν ήξερε τίποτε σχετικό μ’αυτούς, ούτε θυμόταν να είχε ακούσει ποτέ. Αν κρίνουμε όμως...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Γιατί ο Βάτος ριζών' παντού Απ’ τα μούρα τ΄ βάτ’ έγιν΄η πρώτη λειτουργία, το νάμα. Γι’ αυτό του ‘π ο Χριστός: «Όπου ακ’μπά η μύτη σ’ να ριζών’ς». ﻿

Γοργόνα = πλεονέκτης γυνή (πόλις Τήνου) ﻿

Γιατί ο Βάτος ριζών' παντού

Απ’ τα μούρα τ΄ βάτ’ έγιν΄η πρώτη λειτουργία, το νάμα. Γι’ αυτό του ‘π ο Χριστός: «Όπου ακ’μπά η μύτη σ’ να ριζών’ς».

Γοργόνα = πλεονέκτης γυνή (πόλις Τήνου)