Αναζήτηση

Αποτελέσματα 51-60 από 172

Όλη τη Νίσυρο την είχε πιάσει πανούκλα και μόνο στο χωριό μας δεν μπορούσε ‘ά μπή γιατί το φύλααν οι Αγιές, τα μοναστηράκια πόχωμε ‘ύρω, ‘ύρω και ‘εν άφηναν την πανούκλα (ν)α μπη μέσα. Ένα πρωΐ, πρωΐ πρωΐ ήρτε η Πανούκλα μια μαυροφορεμένη ασχημομούρα και αδύνατη πολύ κοκκαλιάρα κ(αι) επήε να ‘μπη απ’ την πολύ μεριά της Αγιάς Δύναμης, μόλις πήε ‘ά μπη μέσα λέει της η Αγιά Δύναμι: Που πάς εσύ μέσα στο σπίτι μου; - Πάω μέσα απάντησε εκείνη μέσα στο χωριό πόχω δουλειά. – Καμμιά δουλειά (δ)εν έχεις της απάντησε η Αγιά Δύναμη εγώ είμαι εδώ και (δ)εν μπορείς ‘ά πας πουθενά. Έφυε η πανούκλα κ(αι) επήε απ’ άλλη μεριά τα ίδια παντού. Εκάετο λοιπόν απ’ όξω αφ’ το χωριό και ‘έν μπορούσε (ν)α μπη μέσα κ’ έκλαιε ‘πά σε μια κουκούλα (μεάλη πέτρα) και έγλεπε πως μπορούσε ‘ά μπη στο χωριό. Μια μέρα κάποιος παλιάθρωπος πή’ε και μόλωσε (έκαμε κακιά πράξι) το Σταυρό (βορ. Εκκλησάκι) και θύμωσε ο σταυρός και (δ)εν φύλαε μόνο κάθετο χολιασμένος για το κακό που έ(γ)ινε και τότε η πανούκλα βρήκε ευκαιρία και μπήκε κάτω αφ’ την κοιλιά ενός γαδάρου κ’ ήμπε μέσα στο χωριό.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Όταν ο θεός εκάλεσε τα ζά'για (ν)α των 'ώκει ότι υρέψουν τότε η μέλισσα παρουσιάστη και 'ύρεψε τη χάρι να κεντρώνη τον άτρωπο και να 'ποθαίνη και της είπε ο θεός άμα κεντρώνης τον άτρωπο (ν)α ψοφάς η ίδια.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Έχει ο Γκάς του σατανά παρουσία είναι μαλλιαρός, μαύρος, έχει μεγάλα δόντια και μάτια λεονταριού είναι το μπόι του πότε μεάλο πότε μικρός έχει μορφές μορφές.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Μια βολάν μια καλομοίρα (νεράϊδα) είχε κρεμασμένο σ’ ένα g λάο το παιΐν της κ’ εχόρευγε με τις άλλες εχορεύγασι, ένας τσουπάνης τις εί’ε κ εί’ε και το παιΐ που ‘το μέσ’ στο άνεμα και σκέφτηκε ‘ά πάρη το παιΐ για να το ακολουθήση η καλομοίρα και (ν)α ‘ίνη γεναίκα του γιατί είχε ‘κούσει πως άμα κατορθώσης και πιάσης απ’ την καλομοίρα κάτι την κάμνεις γεναίκα σου επειδή ‘εν ημπορεί ‘ά φύη άμα (δ)εν πάρη το ‘ικός της πράμα, φεύγει της η δύναμι. Το πήρε αυτός όλο χαρά κ(αι) επάαινε στο χωριό η καλομοίρα ‘έν τον επήρε χαμπάρι άμα τον επήρε τον εκυνηήσασι και τον προφτάσασι και πήρασι το παιΐ χωρίς ‘ά το καταλάβη αυτός κ’ έμεινε αυτός χωρίς ‘ά ‘χη τίποτε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Άμα ένας αδικοσκοτωθή λέουμε ότι φωνάζει και ακούομε τον αντίλαλό του. Ένα παιί το 'στειλε η μάννα του 'ά πά' α φέρη θάλασσα για (ν)α ζυμώση γιατί δεν είχε αλάτσι για να ζυμώση. Το παιί πήε στα Αρφανά (νοτίως) γιατί εκεί είχε μάντρα κ'ήθελε 'α πάρη γάλα (ν)α πιή. Άμα ήπιε το γάλα πήε (ν)α κατέβη απο τον εγκρεμνό και έτσι που εκρατούσε τα μπουκάλια έπεσε απο τον εγκρεμνό κάτω και σκοτώθηκε κι απο τότε ακούομε τον αντίλαλο του. Λέουμε ότι σκοτώθηκε γιατί άμα τον έστελε η μάνα του δεν ήθελε 'ά πά' και τον καταράστηκε (ν)α πά' και (ν)α μη γυρίση και δεν γύρισε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Παλιά έχε και τριαμάτιες κ’ ήτο κι αυτοί δυνατοί σαν τους κύκλωπες αλλά έχουν πολλά μάτια κι οι σκύφες είναι απ’ αυτούς, αυτοί τας έκαμαν.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Ένας ψαράς ήτο αφ' τον Εμπορειό και μια μέρα συνεννοήθηκε μ' έναν άλλον 'ά πα' να ψαρέψουν μπιζόβολο αυτοί οι δυο ήσαν σύντεκνοι και αφ' την ώρα που 'χασι πη πήε πιο μπροστά ο οξωποδύτης και τον πήρε μαζί του για το ψάρεμα, ύστερα πή'ε ο πραγματικός σύντεκνος και (δ)εν ηύρε κα'ένα. Πή'ε λοιπόν ο ψαράς με τον οξωποδύτη μαζί έβγαλε ο ψαράς τα ψάρια ετρώεν τα ο οξωποδύτης συνέχεια αυτό γινόταν τότε ο ψαράς κατάλαβε πως ήτο οξωποδύτης και εθώρε πως ήτο δυνατό 'α τον κάμη 'α φύη. Πάει κοντά σ' ένα πη'άδι και έρριξε τον οξωποδύτη άξαφνα μέσα κ' έρριξε κι ά'ό πάνω του το μπιζόβολο κ' έμεινε εκεί ο οξωποδύτης κ' έσκασε γιατί 'εν μπορούσε (ν)α βγη επειδή το μπιζόβολο είναι όλο σταυρούς κ' έτσι έσκασε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Το πρόβατο είναι βλογημένο και το κατσίκι είναι καταραμένο γιατί άμα οι Οβραίοι εκυνηούσαν το Χριστό έτρεχε (ν)α κρυφτή και μπήκε σε μια μάντρα απ’ αρνιά και κατσίκια κ(αι) επήε αμέσως σπουτασμένος (βιαστικός) ‘α κρυφτή πίσω αφ’ τη κατσίκα, η κατσίκα μόλις τον είδε που πήε πίσω του εσήκωσε την νουράν της και πρόδωκεν τον κι ο Χριστός την καταράστηκε κ(αι) επήε κ’ εκρύφτη πίσω αφ’ το πρόβατο που τον καλοδέχτη και πήρε απ’ το Θεό την ευλογία του.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Μια αράπισσα πήαινε τον ποταμό κειά που πήαινε ήρκοντο ‘υναίκες και λέουν της ότι: Α ξέρεις εκείνος που τον σταύρωσαν δεν ήτο άθρωπος ήτο Θεός – Έ, σιγά που το Θεός κ(αι) εβάστα εκείνη αυκά σ’ ένα κοφίνι και τα κοιτάζει ‘κείνη την ώρα κα ιτ’ αυκά ‘ίνηκαν κόκκινα και τότε ‘κείνη πίστεψε και φώναξε: Ω Θεέ μου!

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Αντράμασσο (ή) αυτό ήτο ένα μικρό χωριό (βορ. Ανατ. Της νήσου) μοναστήρι εχει τον Άι (Γ)ιώρκη. … Τον Άι (Γ)ιώρκη τον καταδίκασαν οι Οβριοί και τον έρριξαν σ’ ένα ασβεστοκάμινο κ’ ήβγε όξω δίχως (ν)α καή ούτε το άλοον του ούτε ο ίδιος. Και τώρα εμείς οι Χριστιανοί τον τιμούμε κι άμα βρεθούν τέσσεροι πέντε ανόματοι και κάμουν ένα ασβεστοκάμινο κ’ έχει κανένα από την παρέα που τον λέουν (Γ)ιώργκο δεν τον φωνάζουν, δε φωνάζουν τόνομά του γιατί άμα τον φωναξουν το καμίνι πομένει άκαο

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

«
1
. . .
3
4
5
6
7
8
9
. . .
18
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Έχει ο Γκάς του σατανά παρουσία είναι μαλλιαρός, μαύρος, έχει μεγάλα δόντια και μάτια λεονταριού είναι το μπόι του πότε μεάλο πότε μικρός έχει μορφές μορφές.

Παλιά έχε και τριαμάτιες κ’ ήτο κι αυτοί δυνατοί σαν τους κύκλωπες αλλά έχουν πολλά μάτια κι οι σκύφες είναι απ’ αυτούς, αυτοί τας έκαμαν.