Search

Now showing items 171-172 of 172

Όταν εφύτευκεν ο Νώε τ' αμπέλι επήεν ο Ξαπόης (σατανάς) και ρωτά : Τι κάνεις πατέρα της γης; - Φυτεύκω ένα δέντρο του καλού και του κακού. - Μπορούμε να 'ενούμε συνέταιροι; - Μπορούμε να 'ενούνε. Πάει ο Ξαπόης και φέρνει ένα αρνί και το σφάτζει και με το αίμα του ποτίζουν τη ρίζαν τ' αμπελιού. Ύστερα πάει και φέρνει ένα λιοντάρι και το σφάτζει και με το αίμα του ποτίζου τη ρίζαν τ' αμπελιού. Ύστερα φέρνει ένα χοίρο και τον σφάτζει και πάλι ποτίζου τη ρίζαν τ' αμπελιού. Γι' αυτό λοιπό ο άθρωππος άμα πίνει λίγο είναι ήσυχος σαν αρνί, όταν μεθύση 'ίνεται θεριό μετά όταν παραμεθύση κυλιέται σαν το χοίρο.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Ένας χωριανός πρίν πολλά χρόνια ήτο κάτω στο Νιμπορειό, αυτός από το Νιμπορειό επήαινε στο χωριό που ‘το το σπίτι του. Στη στράτα που πήαινε έκουσε δυό γαάρους και κόφταν κ’ήρχοντο κάτω μπροστά του. Επάντηξε τους (εμάντρωσέ τους) και λέει. Στάσου έ δια..όλου έρημε να κάτσω πάνω σου ‘ά ποσώσω πάνω στο χωριό, μια φορά που σ’ηύρα ‘μπρός μου. Έκατσε λοιπόν αυτός απάνω του, πρώτα πρώτα επορπάτε ο γάαρος καλά μετά εκούτσαινε- Είντα που ‘χεις διαόλου έρημε και κουτσαίνεις. Εχάστηκε (=εκοίταξε) το πόι του και ήτο με τριά πόια. –Μα που στο διάολο το ‘παθεμαν κόπηκε το πόι σου- Στάσου ‘ποκρίθηκε ο γάαρος κ’είπε να ‘πλώσω και το γαουρινό μου. Και με το πλώσιμο εχάθη ο γάαρος κ’έμεινε πάλι ο άτρωπος κ’είπε : Ά ομπρός μου σ’ηύρα σίχα.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

«
1
. . .
15
16
17
18