Search

Now showing items 31-40 of 494

Ένα παλληκάρι μια φορά κοιμότανε σ’ ένα σπίτι. Εκεί ήτανε κ’ ένα μωρό που είχε γεννηθή πριν από τρεις μέρες. Το παλληκάρι την νύκτα ακούει τρεις γυναίκες που παρουσιάστηκαν κ’ έλεγε η πρώτη στο μωρό. «Εσύ τόσα χρόνια θα ζήσης.» Η άλλη του λέει: «Να είσαι τυχερή». Και η Τρίτη λέει: «Εσύ τυχερή; να μεγαλώσης και το παλληκάρι που ακούει να το πάρης άντρα. Το παλληκάρι που ήταν δώδεκα χρονώ, όταν ήκουσε αυτά, λέει: «Εγώ να πάρω αυτό το μωρό;» Παίρνει το μωρό αμέσως και το ρίχτει στη πάχνη των βοδιώ για να χαθή. Η μάννα τη νύκτα το αναζήτησε, ανάβει την καντήλα και το βρίσκει στη πάχνη. Λέει: «το μωρό μου, οι Άγιοι θα το έφεραν εδώ. Ύστερα από χρόνια το παλληκάρι ήταν έμπορος και επέρασε από το σπίτι αυτού του μωρού κ’ εκοιμήθηκε εκεί. Είδε ένα κορίτσι στο σπίτι αυτό. Ήτο όμορφο και το εζήτησε για γυναίκα και το παντρεύτηκε.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Είναι ερειπωμένο στα Β.Α. Του χωριού σε απόστασι ως 2 χιλιόμετρα. Ήταν παλαιά μοναστήρι του Αγίου Μηνά και το κατάστρεψαν οι Τούρκοι επό Αλή Πασά. Η εικόνα του έφυγε εκ θαύματος και ευρέθηκε στα τρία έλατα (χωριόν που κατέστρεψαν οι Γερμανοί) και έγινε εκεί Εκκλησία. Έχει εκεί αγίασμα κια τα γ'υρω χωριά πάνε ακόμη και νίβονται.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Την ώρα που άνοιγει ο ουρανός αν προλάβη κανείς και ζήτηση και ο Θεός του το δίδει. Ένας κοίταξε από το παράθυρο και όταν είδε τον ουράνο να ανοίγη είχε σκοπόν να ζητήση μια τσούτρα (δοχείον ξύλινον χωρητικοτητος 15 αι.) λίρες. Αντί όμως να πή μια τσούτρα λίρες είπε “μια τσούτρα κεφάλι”. Αμέσως το κεφάλι του εμεγάλωσε και δεν μπορούσε να βγάλη το κεφάλι του από το παράθυρο. Αναγκάσθηκαν τότε να κόψουν τα κάγκελλα του παραθύρου για να βγάλουν το κεφάλι του.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Από τον ΆϊΣπυρίσωνα, στα Σκοινώντα εβλέπανε τον παλιό καιρό έναν καλόγερο που έστρωνε το ράσο του στη θάλασσα κ' επήαινε αντίκρυ στον Άγιο Γεώργιο στο Λακκί. Και τότες εκτίσανε την Εκκλησία τον Άϊ Σπυρίδωνα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)

Η χελώνα ήτανε μια μητέρα κ’είχε τρείς κόρες.Αρρώστησε η μητέρα και μηνά της πρώτης κόρης να πάη να τήνε νοναχτή (=να τήνε φροντίση). Λέει αυτή : Εγώ δεν μπορώ γιατί φαίνω.Μηνάει της δεύτερης. Λέει : εγώ πλένω δεν αδιάζω (=δεν ευκαιρώ)Μηνάει της τρίτης.Η Τρίτη ζύμωνε αλλά με τα χέρια ζυμωμένα έτρεξε να ‘δή την μητέρα της.Της ευκήθηκε τότε η μητέρα της και αυτή είναι η μέλισσα. Της πρώτης πούγαινε της καταράστηκε :Να φαίνη να ξυφαίνη και να το παίρνη στην μπαίδα (=πλευρό,αγκάλι)να φεύγη.Αυτή ‘ναι η αράχνη.Κι’αυτής που έπλενε της καταράστηκε : να παίρνη τη σκαφίδα στην πλάτη να περπατάη κι αυτή ‘ναι η χελώνα,που βρίσκομε μέσα στα νερά.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

“Εδώ ήτανε μια έγκυος που 'πιασε το ψαλίδι τ' Άη Συμιού κ' ήκοψε κάτι. Ύστερα το παιδί που γέννησε ήτα το χειλάκι του κομμένο”.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)

Τη νύχτα βγαίνουνε οι καλομοίρες. Οι καλομοίρες είναι φαντάσματα. Δεν το είχαμε σε καλό να περπατή κανείς τη νύχτα ιδίως τα μεσάνυχτα. Υπήρχε φόβος να πάθη κακό από τις καλομοίρες. Στις ρεματιές και τα δάση επροσέχαμε τη νύχτα από τις Νεράϊδες. Παρουσιαζόντανε σαν κοπέλλες όμορφες. Εκεί στήσανε χορό. Εάν τις επλησίαζε κανένας δεν μπορούσε να τις πιάση.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Οι βοσκοί είχανε ένα βοσκό που ‘τανε φερμένος από την Κρήτη, διωγμένος από τσι Τούρκος. Αυτός ο βοσκός επαντρεύτηκε εδώ στη Μήλο κ’ είχε καμωμένο κ’ ένα γκωπέλλι. Αυτός εκεί που έμενε στον Κήπο είχε παλαιά κτήρια με μεγάλες πέτρες πελεκημένες όπου εφαινούντανε πως ήτανε παλιά πύργος. Είδε κι αυτός ένα όνειρο να σηκώση εκεί μερικές μεγάλες πέτρες και θα βρή φλουριά. Τα φλουριά αυτά είναι στοιχειωμένα και για να τα γλυτώση θα σφάξη δώδεκα αδέρφια να τα ματώση τα φλουριά. Λοιπό το όνειρο εξεκλούθηξε τρία βράδυα. Λέει τση γυναίκας του το όνειρο αυτό. Λέει του η γυναίκα του. Ν α πάς. Και πού θα βρώ δώδεκα αδέρφια να τα σφάξω για τα λεφτά. Άς λείπουνε. Η γυναίκα του λέει : Να πάς κι’ άμα τα βρής πάρε δώδεκα κλωσσόπουλλα και κόψε ( = σφάξε) τα να ματώσης τα φλουριά. Έκαμε όπως του είπε η γυναίκα doυ. Και βρήκε τα φλουριά και τα ‘κέρδισε. Ο βοσκός είπε τότες στ’αφεντικό πως εβαρέθηκε και θέλει να φύγη. Δεν του είπε πως ευρήκε φλουριά. Ευρήκε ένα καίκι πήρε την οικογένειά dου και το χρήμα κ’ έφυγε για την Κρήτη. Στο ταξίδι όμως ευρήκε ένα κλέφτικο τούρκικο και εψάξανε μέσ’ στο καίκι. Ευρήκανε τα φλουριά, τα πήρανε. Το καίκι το κλέφτικο είδε άλλο καίκι κλέφτικο κ’ εφοβήθηκε. Παίρνουνε το χρήμα και βγαίνουνε όξω σ’ένα τόπο που τον λένε : Φυρά-σπίτια. Εκειά τα ‘κρύψανε.Κατόπι έφτασε τα’άλλο καίκι κοντά και τους πήρε μαζί κ’ εφύγανε. Κ’ελέγανε τότες πως τα φλουριά αυτά είναι χωσμένα στη θέσι Φυρά σπίτια ανατολικά, αγνάdια που βγαίνει ο ήλιος.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)

Της Παναγίας, στις 15 του Αυγούστου, είχε παέι μια μάννα με την κόρη της στην Τήνο. Η κόρη ήτο μουγκή (= δεν ωμιλούσε) την πήγε στην Τήνο για να γίνη καλά αλλά δεν είχε γίνει τίποτε. Όταν γυρίζανε πίσω επέρασε το πλοίο κάτω από την Παναγία την Καστριανή. Εκτυπούσε η καμπάνα της Καστριανής για χαιρετισμού για χαιρετισμό του παποριού που περνούσε. Τότες η μάννα της μουγγής, ερώτησε γιατί ο κόσμος όλος προσεύχεται. Μια τζιώτισσα που ‘τανε στο παπόρι μαζί της είπε πως είναι κ΄εδώ μοναστήρι της Παναγίας. Την έχομε κ’ εμείς πολύ θαματουργή. Εσηκώθηκε τότες η μάννα και είπε με δάκρυα γονατιστή. «Παναγιά μου, αφού κάνης σε όλους θάματα κάμε κ’ εμένα στο παιδί μου!». Αυτή τη στιμή σηκώνεται και η κόρη της που ήτανε μουγκή και λέει : «Παναγία μου». Το θάμα έγινε χαρά μεγάλη μέσα στο παπόρι. Η κόρη που μίλησε είπε : «Παναγία μου, τι να σου κάμω; Τίποτε άλλο δεν μπορώ να κάμω παρά να σου στείλλω μια εικόνα στη χάρη σου με τα μαλλιά της κεφαλής μου. Και πράγματι έφτιασε την εικόνα και την εκέντησε με τα μαλλιά της. Η εικόνα αυτή υπάρχει τώρα στην Καστριανή.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

Το βράδυ ο ήλιος βασιλεύει. Παλιά μας έλεγαν πως όταν ο ήλιος βασιλεύει, αυτός επείνασε και πάει στη μάννα του να του δώση φαεί.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)

«
1
2
3
4
5
6
7
. . .
50
»

Search

Filters

“Εδώ ήτανε μια έγκυος που 'πιασε το ψαλίδι τ' Άη Συμιού κ' ήκοψε κάτι. Ύστερα το παιδί που γέννησε ήτα το χειλάκι του κομμένο”.

Το βράδυ ο ήλιος βασιλεύει. Παλιά μας έλεγαν πως όταν ο ήλιος βασιλεύει, αυτός επείνασε και πάει στη μάννα του να του δώση φαεί.