Αναζήτηση
Αποτελέσματα 541-550 από 698
Μοιραστής κομπωτής
(1929)
Ερμηνεία: Επί του διανέμοντος τι μεταξύ πολλών και καταλείποντος εις αυτόν την μεγαλυτέραν μερίδα...
Μάρτης μούρτης αγέλαστος, ξεροχαλχανισμένος
(1929)
Ερμηνεία: Που ξερογελά...
Επί του Μαρτίου, του οποίου αι εύδιοι ημέραι ομοιάζουν προς τα σπάνια και ξερά γέλια δυστρόπου ανθρώπου...
Επί του Μαρτίου, του οποίου αι εύδιοι ημέραι ομοιάζουν προς τα σπάνια και ξερά γέλια δυστρόπου ανθρώπου...
Ο οκνέας άνθρωπο φορτούται βαρύ γομάρ΄
(1931)
Ο οκνηρός άνθρωπος φορτώνεται βαρύ φορτίο...
Επί του θέλοντος ν' αποφύγη δεύτερον κόπον και δια τούτο φέροντος φορτίον βαρύ...
Επί του θέλοντος ν' αποφύγη δεύτερον κόπον και δια τούτο φέροντος φορτίον βαρύ...
Ο λύκον με το μένυγμαν κουζούμ κι τρώει
(1918)
ΚΜ 82: Ο λύκος με το μήνυμα φαγεί δεν τρώγει. Ότι προς επιτυχίαν έργου ο ενδιαφερόμενος είναι υποχρεωμένος ο ίδιος να μεταβή προς πρόσωπον, εξ ου εξαρτάται αυτή, και όχι να διαπραγματεύεται μακρόθεν...
Όλα κι όλα
(1950)
Η φράσις έχει έννοιαν απολύτου αρνήσεως και προήλθεν από εφράσεις πληρεστέρας, όλα μπορούν να γίνουν, μόνο αυτό δε μπορεί να γίνη, όλα υποφέρονται, άλλ΄ αυτό δεν υποφέρεται κ.τ.τ. Η επανάληψις του όλα επιτείνει την άρνησιν...
Βαρέα μη λεγνόντς, τζακούνταν τα μέσα σ
(1929)
Προς τον επιδεικνύοντα επιτετηδευμένους τρόπους λεπτότητος και πολιτισμού...
Μή γίνης πολύ λεπτός, σπάζει η μέση σου Χαλδ....
Μή γίνης πολύ λεπτός, σπάζει η μέση σου Χαλδ....
Σαντέτσας ξύλον
(1931)
Σαντέτσα γυναίκα της Σάντας φημιζομένη ως ανδροπρεπής και γενναία...
Επί οδυνηρού ξυλοκοπήματος...
Επί οδυνηρού ξυλοκοπήματος...
Ο Γεννάρης εν ν' αφφάλιν του ςhειμώνα
(1945)
Ο Γεννάρης είναι τα μέσα και ο κυριώτερος χειμωνιάτικος μήνας...
Του τοις βρέχω
(1950)
Η φράσις λέγεται κατά παράλειψιν του αντικειμένου τοίς ξυλιές και σημαίνει τον δέρνω καταφέρνω αλλεπάλληλα τα χτυπήματα, τα οποία ούτε παρομοιάζουν προς ραγδαίαν βροχήν...
Ο Καρυδίτ΄ς επέθανε
(1931)
Ειρωνικώς προς τον αιτιώμενον γενονός παμπάλαιον...
Εις την παροιμίαν υπόκειται ο μυθικός ήρως Καρυδίτσης. Όταν πεσών ούτος εις την βράζουσαν σούπαν απέθανεν, επένθησαν άνθρωποι και όλη η φύσις, όταν δε τις αγνοών το γεγονός ερωτούσε την αιτίαν του πένθους, απεκρίνοντο “Ο Καρυδίτ'ς επέθανε”...
Εις την παροιμίαν υπόκειται ο μυθικός ήρως Καρυδίτσης. Όταν πεσών ούτος εις την βράζουσαν σούπαν απέθανεν, επένθησαν άνθρωποι και όλη η φύσις, όταν δε τις αγνοών το γεγονός ερωτούσε την αιτίαν του πένθους, απεκρίνοντο “Ο Καρυδίτ'ς επέθανε”...