Διδάσκει ότι πάντοτε ο γέλως παρέχει υπονοίας. Προήλθεν εκ διηγηματίου καθ' ο εκκεντρικός τις πτωχός απολέσα “του λιάρου του κ' τάβ' κι τα γ'ρουνουτσαρχα” και αναζητών αυτά μετά κλαυθμηριστριών ενεποίησεν εις τον Δεσπότην ...

Η παροιμία αυτή βγήκε από το εξής γεγονός

Όταν θέλει κανείς να δείξει ότι ξαίρει καλύτερα ένα πράγμα από τον άλλον

Λέγεται περί γυναικός ανοήτου, ήτις δια να σωφρονισθή έχει αναγκη εξαγνισμού επί τεσσεράκοντα ημέρας όπως αι λεχωΐδες

Λέγεται δια τους εμφανίζοντας μεγάλην αντοχήν εις τας νόσους, συνήθως δε δια τας γυναίκας, αίτινες υφίστανται παντοειδείς κακουχίας χωρίς εκ τούτων να φαίνηται επηρεαζομένη η υγεία των

Βλ. αυτού ομοίας: Σερβικήν, Βοημικήν