Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήσης, Ευστράτιος"
-
Αρεσά τ' χορτασά τ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δια τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι ενηργούν χωρίς να συμβουλεύωνται τους άλλους -
Αρνάρα, καθώς γέννησε, χλωρή βοσκή δεν έφαγε
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Εσήμαινε τας φροντίδας και τας ασχολίας που θα είχε μια μητέρα με μωρό παιδί. Δεν ημπορεί να φάγη ποτέ εις την ώραν της και με την ησυχίαν της -
Ας έβγαινε η γήλιος κι' ας μη με πύρωνε
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Παράπονον μητήρων που δεν εισηκούοντον απο τα τέκνα των : “ Ας έκαμνες και συ οτ'σ' έλεγα, κι' ας έβγαινε η γήλιος κι' ας μη με πύρωνε -
Ας λείψ' το λάδ' από τ' φακή, να διούμε τι αξίζ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Λέγουνταν γι' ανθρώπους, πού χωρίς νά κοιπιάσουν βρέθηκαν μέ περιουσία καί νόμιζαν καί οι ίδιοι ότι είναι αξιόλογοι άνθρωποι. Επίσης, όταν ήθελαν νά διατρανώσουν τή νοστιμάδα ενός φαγητού ή γλυκίσματος, πού τού έδιδε ένα ... -
Ας μι λένα σουbασίνα κι' ας ψοφώ κι' από τη bείνα
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Ασθενής και οδοιπόρος αμαρτίαν ούκ έχει
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Αυτή την παροιμία στο Αυδήμι την συνήθιζαν όταν ήταν Σαρακοστή και ήθελαν να προτρέψουν ένα μουσαφίρη να φάγη αρτήσιμα, αδιάφορο αν ο μουσαφίρης δεν ήταν ούτε οδοιπόρος ούτε καν ξένος παρά ένας γείτονας ή συγγενής τους ... ... -
Αυτά δι θα μας πάνα στου Δεσπότ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Ήθελαν με την παροιμία αυτή να χτυπήσουν τη ματαιοδοξία και τις επιπόλαιες φροντίδες -
Αυτά δι θα μας πάνα στους Αγά
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Ήθελαν με την παροιμία αυτή να χτυπήσουν τη ματαιοδοξία και τις επιπόλαιες φροντίδες -
Αυτή 'ναι πονηρή κι δι λαϊμά
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δια τας γυναίκας, εκείνας, αι οποίαι δεν ωμιλούν πολλά αλλά αντιλαμβάνοντο πολλά και έπρεπε να είναι κανείς επιφυλακτικός -
Αυτό δα είναι για να γελάη του γ'ρούν'
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Όταν κανείς έκαμνε ή έλεγε κάτι πολύ το ανόητο, που θα ήταν δυνατό να κάμη αίσθηση και να δημιουργήση σχόλια και έξω από τον κύκλο των ενδιαφερομένων -
Αυτός δι ξέρ' να μοιράσ' σε δυο γαϊδούργια άχυρο
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Περί ανθρώπου που δεν είχε κρίσιν -
Αυτός πιρναει κι τσ' χάdρες
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Δηλαδή μπορεί να περάση και ο ίδιος μέσα από μια χάνδρα. Άνθρωπος που τα καταφέρνει όλα -
Αυτού σε θέλω κάβουρα, να πηδάς στα κάρβουνα
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Όταν έβλεπαν κανένα να κάμνη ένα δύσκολο έργο εις το οποίον δεν ήταν συνηθισμένος -
Αφέντης σκύλλον ώριζε κι ο σκύλλος την ουρά του
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Για όσους έβαζαν να κάμουν μια εργασία κι εκείνοι την ανέθεταν εις άλλους μικροτέρους των -
Αφορμίτσα γύρευα, σκούντησε με κι' έπεσα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Ερμηνεία: Διά τα παιδιά που ήσαν έτοιμα να κλάψουν και ανεξήοτυν οιανδήποτεπαραμικράν αφορμήν. Την έλεγαν όμως και διά τους μεγάλους οι οποίοι δεν ήσαν διατεθειμένοι να ανταποκριθούν εις τα υποχρεώσεις των και επροφασίζοντο ... -
Αφού έχ΄ς μασιά, γιατί να καις τα χέρια σ;
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Το έλεγαν για να υποδείξουν την ευκολία που υπήρχε για να γίνη ένα έργο, και που ένας αδαής δεν την εμεταχειρίζετο