Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήσης, Ευστράτιος"
-
Πιάσ' του gασιδ' πάρ τσι τρίχε του
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Δια το χρέος, το οποίον δεν ήτο δυνατόν να εξοφληθή -
Πιάσ' του gασιδ' πάρ' τα γένεια τ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1939) -
Πόσα τουνε δίν'ς του bαστουρμά;
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Όταν κανείς εδέρετο παρά τινος, έλεγαν ''έφαγε παστουρμά'', φράσις ειρωνική δια τους δερομένους -
Πότε πίτα και τυρί, πότε πίτα μοναχή
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί της οπωσδήποτε εξοικονομήσεως των πραγμάτων -
Πότε Σφέτκος, πότε Πέτκος
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί της κατα τας περιστάσεως αλλαγής του ονόματος -
Ποιά μ'λιά έχ' τα μήλα τς και ποιά μάννα τα παιδιά τς;
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Όπως κανένα οπωροφόρον δένδρον δεν κρατεί δι' ίδιον λογαριασμόν τοις καρποίς του, τοιουτοτρόπως και καμιά μητέρα δεν έχει μέχρι τέλους όλα τα παιδιά της -
Ποιανού τσέργα καίεται!
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Ερμηνεία: Δια τα ανοικοκύρευτα κορίτσια, τα οποία θα καθίστων δυστυχείς τους συζύγους των -
Ποιό δάχτ'λο σ' να κόψης κι να μη bονέσης;
Ζήσης, Ευστράτιος (1941)Η λύπη των γονέων είναι ίση, ανεξαρτήτως της ηλικίας του αποθανόντος τέκνου των -
Ποιος παπάς, ποιος σύντεκνος
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Ερμηνεία: Όταν ήταν κάτι τι πολύ λίγο, από το οποίο έπρεπε να φάγουν ή να πιούν πολλοί -
Πολλά καλά στην έρημο
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Ερμηνεία: Δια πλούτη και ευημερίαν, τα οποία υπήρχαν εις μακρυνά και απροσπέλαστα μέρη -
Πολυπροικούσα και μονοβρακούσα
Ζήσης, Ευστράτιος (1941)Δι' εκείνας που εκαυχώντο ότι έχουν μεγάλην προίκα και δεν είχαν να επιδείξουν σπουδαία πράγματα κατά τον γάμο των -
Ποντικός κουδούνια φόραγε, κι' αν φόραγε, ποτός τα θώραγε;
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δι' εκείνας που εστολίζοντο ή που είχαν πλούτη και δεν ενεφανίζοντο εις τα εορτάς και τα πανηγύρια ούτε ο πλούτος των εχρησίμευε δια να μεταβάλη την ζωήν των επί το ανετώτερον -
Που πάτε, έρμα; Πάμε να ΄ρμάξουμε κι΄ άλλα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Ερμηνεία: Όταν εκληρονομούσε κανείς άλλον άτεκνον συγγενή του, χωρίς να έχει και αυτός παιδιά -
Πουλα με, για να μη σε π'λήσω
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Δια κάτι το οποίον υπήρχε κίνδυνος να βρωμήση και να καταστρέψη εξ ολοκλήρου τον έμπορον -
Πουρπατήτε, έρμα, και τι απόμκετε..., έdεκα μήνες κι' εικοσιεννιά μέρες
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Πως τ΄ ανεβαίνουν τα βουνά και πως τα καγγελίζουν ... οι καημένοι οι φτωχοί!
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Ερμηνεία : Αυτή η ιστορία ήταν ειρωνική για τους νεοπλούτους, οι οποίοι προσποιούνταν τον λεπτεπίλεπτο και δεν μπορούσαν να βαδίσουν ανηφορικούς δρόμους και να κάνουν βαρειές δουλειές, τις οποίες όμως πριν πλουτήσουν ... -
Ράλις, Κουτρούλις, μάγειρας
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Ειρωνικώς δι' όσους ανεκατεύοντο εις εργασία, που δεν ήσαν της ειδικότητός των