Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήσης, Ευστράτιος"
-
Η Μανώλης μι τα λόγια κάνι ανώγεια και κατώγεια
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί κομπασμών και καυχησιολογών εντελώς αστηρίκτων -
Η μήνας που θρέφ' τ'ς έdεκα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Δια εποχών του έτους που προσπορίζει κέρδη δι' όλον το έτος -
Η μητρυιά είναι πιπεργιά κι του προγόνι πυρώνι
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Δια την κακήν μεταχείρισιν και την σκληρότητα της μητρυιάς -
Η μνιά η νύφ' στα γράμματα κι' η άλλη στα κουρκούργια κι΄ η άλλη Πέρα μ' έστειλε, να μάθω καρατζένι
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Η μουστερής μούλη δε γένεται
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Μουστερής = πέλατης, μούλη = κτήμα, Ο πελάτης δεν θα αγοράζη πάντοτε από το αυτό κατάστημα -
Η νύφ' μας η καματερή του Σαββάτ' από βραδύ
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Όταν καμιά νεόνυμφη ήταν οκνηρή, κα ιτις δουλειές τις ανέβαλε διαρκώς για την τελευταία στιγμή -
Η νύφ΄ απάνω στ' άλογο κι' όπου τη μέλει (sic) πάει
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί της εξασφαλίσεως της ευτυχίας και της ανεξαρτησίας ανθρώπου τινός -
Η οικονομία κτίζει πύργους
Ζήσης, Ευστράτιος (1939) -
Η πολλή η δ'λειά τρώει του σαϊμπη
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Σαϊμπή = ιδιοκτήτη. Προτροπή πρός ανάπαυσιν -
Η σάρα και η μάρα, και η τρύπα η χουλιάρα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί συναθροίσεων παντοειδών στοιχείων, ιδίως εκ των κατωτάτων στρωμάτων -
Η σκάφ' είναι ζητιάνα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Την έλεγαν αι νοικοκυραί, όταν είχαν υπόψιν των να πλύνουν ολίγα, αλλά κοντά εις το ένα έπλυναν και το άλλο και απησχολούντο πολλήν ώραν εις την εργασδίαν αυτήν, χωρίς εξ' αρχής να έχουν την πρόθεσιν -
Η σκύλα σα δι σείσ' τ΄ν ουρά τς, η σκύλος δι bάει κοdά τς
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Η τέντζερες βράζ' να δγιούμε τι μαγειρεύεται
Ζήσης, Ευστράτιος (1941)Δια κάτι αναμενόμενον δυσάρεστον -
Η τύχ' τ' κορτσού πίσω από τ' bόρτα είναι
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Ότι δεν είναι βέβαιον πότε θα πανδρευθή ένα κορίτσι -
Ή εσύ να πεθάν΄ς ή εγώ να χηρέψω
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Μάλλον αστείο που λέγονταν μεταξύ των συζύγων σε στιγμές αμηχανίας. Πάντοτε όμως λέγονταν, ότι κάποιος άλλος το είπε. Π.χ. “Που μας ήρτανα τα παραμύθια, που κι ο Α έλεγε : Έτσι καθώς γίν΄καμε, μαρή γ΄ναίκα, ή εσύ να πεθάνης ... -
Ηδώ του λέει η Κουρωνιός και η Παληά η Πάτρα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Ελέγετο προκειμένου να υπερπηδηθή δυσκολία τις εις αξιόλογον έργον -
Ηύρε η νύφ' του γυνί πίσω σ' bόρτα
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Η παροιμία αυτή που συνηθίζονταν πολύ στο Αυδήμι, προέρχεται από την εποχή που υπήρχε γεωργία στο χωριό. Γιατί τα τελευταία χρόνια, που έλειπε ολότελα η γεωργία και συνεπώς και τα γεωργικά εργαλεία, ήταν αδύνατο να εξηγηθή ...