Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήσης, Ευστράτιος"
-
Έξω της αυλής ταύτης
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Ερμηνεία: Δι' ανθρώπους που δεν τους συνανεστρέφοντο -
Έπιασα ένα gλέφτ'. Πάρτονα κι έλα. Δεν έρχεται. Άσ'τονα κι έλα. Δε μ' αφήν'
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί της δυσχερείας εις την οποίαν περιήρχοντο ενίοτε τινές μη δυνάμενοι να ξεμπλέξουν -
Έτσ΄ είναι τούτη η dουνιά, ροδάνι και γυρίζει, άλλος αγάπη χαίρεται κι άλλος τη λαχταρίζει
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Παράπονον των ατυχησάντων εις τον έρωτα -
Έτσ΄ καθώς γίν΄καμε, μαρή γ΄ναίκα, η εσύ να πεθάνης ή εγώ να χηρέψω
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Μάλλον αστείο, που λεγόταν μεταξύ των συζύγων σε στιγμές αμηχανίας -
Έχ' κι' φρόνιμ' για τσ' τιρλλοί
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Ελέγετο ως απειλή για κείνους που εξεδήλωναν διαθέσεις να κάμουν αυθαιρεσίες και παρανομίες προπαντός δε πράξεις ανάρμοστες μ τα ήθη του χωριού -
Έχουμε και σ'ν άκρ' αbέλ' και στου Τσαναξή χωριό
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Αμπέλι στων άκρα στην άκρα δεν μπορούσε να θεωρηθή αξιόλογο. Το δε Τσανακσή ήταν ένα ασήμαντο χωριουδάκι στον κάμπο -
Εβάλανε του dιρλόνα, να βγάλ' του φίδ' απ' τη dρύπα
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Όταν ανέθετον εις τινα μη καλώς σκεπτόμενον να ενεργήση κάτι επικίνδυνον, εκ του οποίου εκείνοι με θα ωφελούντο, αλλά ο ενεργήσας θα είχε ολόκληρον την ευθύνην -
Εδώ είν' η Παράδ'σο εδώ είναι κι' η Κόλασ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1936)Ερμηνεία: Το έλεγαν όταν έβλεπαν να τιμωρήται η κακία ή να αμείβεται η αρετή -
Είδα κι άλλι σπανοί είχανα κι από καμιά τρίχα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί εξαιρετικών φιλαργύρων -
Είμαστε για τα παναγύρια
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Παροιμία ειρωνική ελέγετο όταν περιέρχοντο εις δυσχερή θέσιν από οικονομικής απόψεως -
Είν' η νύφη μας τσιμπλιάρα. Είν' από το χ'μώνα. Τ'νε ξέρουμε κι' απ' του καλοκαίρ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Δι' εκείνους οι οποίοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν και καλύψουν τα ελαττώματά των -
Είναι κι άνθρωπος στο παρά, είναι και πέντε στ' άσπρο, είναι και άλλοι μερικοί, π' αξίζουν ένα κάστρο
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Με την παροιμία αυτή διατρανεύουνταν η διαφορά που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων (Κάστρο = Φρούριο, αλλά και πολιτεία) -
Εκεί π' θα φτύσ' ένας, στεγνών', εκεί π' θα φτύσ' πουλλοί, γένεται gιόλα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Gιόλα = λίμνη -
Εκεί που πορπατούνα τα ποδάργια, κι' δι bορπατάει η νους
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί απροσέκτων ανθρώπων, που ενεργούν χωρίς να σκέπτωνται -
Εύρε να χ'ς κι δούλευε να ζής
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί μη δυνατής αποταμιεύσεως ικανής εκ της εργασίας -
Ευκή γονιού αγόραζε και στου βουνό ανέβα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Ερμηνεία: Η ευχή των γονέων φέρει καλόν -
Εχ΄η καιρός γυρίσματα κι΄ η αγάπη νέα πείσματα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Ερμηνεία: Ελέγετο από ανθρώπους οι οποίοι ήλπιζον εις την μετατροπήν των πραγμάτων και οι οποίοι ανεγνώριζον την αδυναμίαν των εις την περίστασιν εκείνην