Browsing by Collector "Φάβης, Β."

Το γιοφύρι της Άρτας

Λένε πώς’ς της Άρτας το γιοφύρι όντες βρέχη και μπουμπουνίζει ακούγεται μια φωνή <βάστα αράπη, βάστα βουβάλι, βάστα πρωτομαστόρισσα Ελένη> Κι όντες περνάη πο πάνου μουσική το γιοφύρι αρχίζει να τρέμη, γιατί οι στοιχειωμένοι αφήνουνε το γιοφύρη και πιάνουνε το χορό και για δαύτο απαγορεύεται να βαράνε πο πάνου όργανα. (ΣΗΜ :Εις την υπ’ αριθμόν 2 παράδοσιν παρατηρούμεν ότι ενώ αναφέρεται ότι εστοιχειώθη...

Φάβης, Β. (1914)

Μαύρη κόττα στην αυλή, άσπρη τσυρά στην πόρτα. Άσπρη κόττα στην αυλή μαύρη τσυρά στην πόρτα

Φάβης, Β. (1908)

Συνοδεύεται από κείμενο...

Με της μάννας σου τ' αδράχτι μην παίζης

Φάβης, Β. (1908)

Μη παίζε εν ου παίκτοις

Με τον αετό που κάθομαι κουρούνα δε φοβόμαι

Φάβης, Β. (1908)

Ούτως ισχυρόν προστάτην έχων δεν φοβούμαι τους φαύλους

Μήτε του αγίου τσερί, μήτε του μικρού παιδιού κουλλούρα

Φάβης, Β. (1908)

Εάν υποσχεθής αγίω αφιέρωμάτι ή μικρώ παιδί κολλύριον, είναι ανάγκη να εκτελέσεις την υπόσχεσίν σου, διότι ανευλαβές μεν είναι να μη αποδοθή τω αγίω το υπεσχημένον, οχληρόν δειλίαν ν΄ακούη τις τας μεμψιμοιρίας του μικρού ...

Μηδέ το ράσο όσιο, μηδέ τα άσπρ' αφέντη

Φάβης, Β. (1908)

Η σεμνότης της περιβολής δεν είναι απόδειξις φιλανθρώπου ψυχής, ουδέ ο πλούτος γενναιοφροσύνης και ελευθεριότητος, αν μη τις φύσει ή παιδεύσει τοιούτος τυγχάνη ων

Μια βουλά σφάζαν τους, τους γέρους. Ένας λυπήθη να σφάξη τον πατέρα του έτσι τον είχε κλεισμένο σ’ ένα κατώγι, φαίνεται δεν θα ήτανε στο χέρι του να μην τονε σφάξη γι’ αυτούνο τον είχε κλεισμένο. Έτυχε να βάλουνε ένα στοίχημα, ποιος θα πρωτοϊδή τον ήλιο (μα σε τι δεν ήξεραν) Τσείνος που είχε κρυμμένο τον πατέρα του, πάει εκεί ετσί του λέει το τσαι το. Ο πατέρας του του λέει: « Ούλοι θα τηράξουνε...

Φάβης, Β. (1902)

Μια φορά ήμαν άγγελος, τώρ' αγγελίζουν άλλοι στη βρύση που 'πινα νερό τώρα το πίνουν άλλοι

Φάβης, Β. (1908)

Μια φορά ήμαν άγγελος, τώρ' αγγελίζουν άλλοι στον τόπο που καθόμανε, τώρα κάθονται άλλοι

Φάβης, Β. (1908)

Μόρα = εφιάλτης ''αυτόν που του πιονει ημερα, λένε πως τον πλακώνει ο ήσκιος του.

Φάβης, Β. (1925)

Μουλάρι, ποιός είν' ο πατέρας σου; Τ' άλογο 'ν' ο μπάρμπας μου

Φάβης, Β. (1908)

Συνοδεύεται από κείμενο...

Μπάτε σκύλλοι αλέσετε τσ' αλεστικά μήν παίρετε

Φάβης, Β. (1908)

Ενταύθα οι σκύλλοι νοούνται ως ιδιώται, δια λέγεται α. μ. Δώσετε, εν τη ημητέρα παραλλαγή ώς μυλωθροί

Μπούτσης (Κάρυστο) Το φόβητρον του μικρού παιδίων, πιθανώς απο το μπού – μπού! 'Άλλον μπάος

Φάβης, Β. (1925)

Μπρός Μαρία τσαί πίσ' Αντώνης

Φάβης, Β. (1908)

Περί δύο ανθρώπων, οίτινες πάντοτε αχώριστοι είναι. Βάρνερ Μαρία 1

Να είχα πράσιν' άλογο, μαλαματένια σέλλα, να στείλου να σε φέρουνε πού 'σαι μακριά στά ξένα

Φάβης, Β. (1908)

Σκωπτικόν δίστιχον

Να σε κάψω, Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι

Φάβης, Β.

Συνοδεύεται από κείμενο...

Νέο Σαββάτο, νέα δράχτι

Φάβης, Β. (1908)

Η ένεκα της εορτής του Πάσχα αργία διήρκει μέχρι της νέας Παρασκευής συμπεριλαμβανομένης και ταύτης το νέο Σαββάτο πιάνουνε πάλι τη ρόκα ώς την Παρασκευγή ρόκα δεν πιάνουνε

Ξεδηγώνει : άρρωστος που ναι για να πιθάνη, ξεδηγώνει, φεύγει ο οδηγός του τσαι κλαίει κλαίει σαν το μικρό παιδί – ξεδάγωσε ή νέκρωσε= έλαβε το όζιν του θανάτου ο ασθενής (ξεδηγωμένος = ο τοιούτος, άνευ σθένους)

Φάβης, Β. (1925)

Ξύσου τσαι κακοπέρασε ν' αρτη η λαμπρή ν' αλλάξης

Φάβης, Β. (1908)

Ο 'κριβός τσελλάρης πάντα τσελλάρης

Φάβης, Β. (1908)

Βλ. Πολ. Εν λ. Αρ. 10