Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζήσης, Ευστράτιος"
-
Τί ση πρέπει, κασιδιάρ'; Μαργαριταρένια σκούφια
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Περί παραλόγων αξιώσεων που έχουν μερικοί -
Τί τα πήρες; Σα τζ' γίδας του τομάρ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Δια εορτινά φορέματα ή υποδήματα, τα οποία τα παιδιά ήθελαν να τα φορούν καθημερινώς, όπως η γίδα το τομάρι της -
Τν αρνή από το ποδάρ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Η λέξη άρνησι στην περίπτωση αυτή περικόπτεται και γίνεται αρνή. Και όταν ηχητικώς γίνεται αρνή = αρνί συνδιάζεται με ουσιαστικό συγκεκριμένο: το ποδάρι, το οποίο από την άκρα (αρχή), δηλ. αρνείται εξ ολοκλήρου, δεν ... -
Το 'να μάτι gιουλbερή κι τ' άλλο σα σταπίδα, η μία πλάτη πέταβρο κι' η άλλη κεραμίδα
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Δια παραμορφωμένα από την ασχημίαν γυναίκα -
Το 'ρ'ξε η Κ'νέλ'ς
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Την έλεγαν εις τα παιδιά τα οποία προς αποφυγήν της τιμωρίας ισχυρίζονταν ότι δεν έκαμαν εκείνα την ζημιά ενώ ήτο βέβαιο, διότι Κουνέλης ήτο ανύπαρκτον πρόσωπον -
Το βαρύ σ' κών τ' αλαφρύ
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Περί ζημιών και ατυχημάτων, των οποίων το βάρος ελησμονείτο λόγω άλλης, μεταγενεστέρα και μεγελυτέρα ζημιά -
Το γουδί το γουδοχέρ' κι του gόπανο στου χέρ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Λέγονταν με νευρικότητα, συνήθως επάνω σε συζήτηση, όταν ο συζητητής επέμενε εις την εσφαλμένη γνώμη του. Φαίνεται δε να προεκύψη από τον μονότονο γδούπο του γουδιού. -
Το καλό πράμα παίρινι του bαχά τ' πίσω
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Τα ακριβά πράγματα ψρησιμοποιούνται επί πολύ διάστημα -
Το καλό τ' αρνί από δυο μάννες β'ζαίν
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Αν ο άνθρωπος είναι καλός θα υποστηρίζεται παρ' όλων -
Το λαγύνι πολλές φορές πάει στη βρύσ' άμα μια φορά σπάνι
Ζήσης, Ευστράτιος (1941)Ο άνθρωπος πολλάκις σφάλλει, αλλά κάποτε θα πληρώση τα σφάλματά του -
Το μέλι μι τη γλυκειά τη γλώσσα τρώγεται
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Με τον καλόν τρόπον κανείς επιτυγχάνει περισσότερον -
Το μήλο απ' κάτ' τη μ'λιά θα bέσ'
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Συνήθως δε προσετίθετο και η φράσις : ... και σα δεν είν΄ απ΄ κάτ΄ τη μ΄λιά, πάλε απ΄ κάτ΄ το γήσκο τ΄ς = Τα τέκνα δεν είναι δυνατον να μη ομοιάζουν τους γονείς των. Και αν θα έχουν και κάποιαν διαφοράν, δεν θα είναι αυτή ... -
Το νου μ' διφτέρ' θα 'χω;
Ζήσης, Ευστράτιος (1938)Την έλεγαν εν νευρικότητι, συνήθως όταν εδανείζον προσωρινώς και ο δανειζόμενος ήρνειτο να τα επιστρέψη με την πρώτην ζήτησιν -
Το τμαρ νίκισε τα κάλλι
Ζήσης, Ευστράτιος (1939)Τμαρ = περιποίησις (επί ζώων), υπήρχε και ρήμα τμαρεύω -
Τον έπιασαν τα ιφτά σκοτίδια
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Όταν ανήγγελαν εις κάποτον μεγάλη ζημιάν του η δυστύχημα απρόοπτο -
Τον έστειλα τον μπακλαβά εξηνταπέντα φύλλα, κείνος δεν μ' αποφάνηκε, τον έτρωγε στα ξύλα
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Ομιλεί η πεθερά ή η νύφη που έστειλε γλύκισμα (μπακλαβά) στον γαμβρό, ο οποίος άξεστος και ιδιοτελής τον έφαγε μόνος του, παίρνοντας μαζί του κάθε μέρα που πήγαινε στο βουνό να κόψη ξύλα (Αποφαίνονταν η νύφη=εμφανίζονταν ... -
Τον έστειλαν τον μπακλαβά εξηνταπέντα φύλλα, μ' αυτός δεν αποφάνηκε, τον έτρωγε στα ξύλα
Ζήσης, Ευστράτιος (1937)Η β' παραλλαγή: τον έστειλαν...λέγεται από τρίτους οι οποίοι σατυρίζουν με τον τρόπο αυτό το αταίριαστο συνοικέσιο (έλεγαν και το μπακλαβί)