Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 641-660 από 6798

Μια φορά η Παναγία ζήτησεν από το γιό της να πάη στην κόλαση να δή πως ζούνε οι κολασμένοι. Την πήρανε λοιπόν οι άγγελοι και την πήγανε κι είδε. Κέινοι που κρυφακούνε κρέμουνταν από τα’αυτιά. Κέινοι που κάνουν ρουφιανιές, που κατηγορούν, που βλαστημούν κρέμουνταν από τη γλώσσα. Κείνοι που κοιμούνται την Κυριακή που λειτουργούν οι εκκλησιές κάθονταν πάνω σε πυρωμένα σκαμνιά. Κέινοι που πάνε με τις...

Λιουδάκη, Μαρία (1939)
Όπως και στους αρχαίους έτσι και σήμερα, ο Άδης βρίσκεται κάτω απ'τη γή, γι αυτό λέγεται και <Κάτω κόσμος.>Τις ψυχές τις αρπάζει απ'τα μαλλιά και τις πηγαίνει στον Άδη ο Χάρος, που δεν είναι άλλος απο το Χάροντα των αρχαίων Ελλήνων. <Είναι μαύρος γιατί μαυρίζ' τη gαρδιά>. Απ'αυτόν δεν είναι δυνατό να ξεφύγει κανείς. Ακόμα και ο ίδιος ο κουμπάρος του δε μπόρεσε να γλυτώσει. Η παροιμία λέει ότι: Μπροστά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Χάρος λέγεται και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως λαμβάνων τας ψυχάς. Χάρος=ο χάρος όστις θεωρείται μαύρος. Λέγεται δε άσπρος όταν ο αποθνήσκον αφίνει τέκνα άρρενα.

Νεστορίδης, Κ.
Βλέπει αγγέλους - τον άγγελο του, αγγελοκρούεται (= ψυχορραγώ)

Κανδηλώρος, Τάκης Χ. (1907)
Πίσσα καλείται παρα τω λαώ και η κόλαση,εν η βασανίζονται αι ψυχαί των αμαρτωλών, συνεπώς δε πρός δυσφημίαν καλείται πίσσης ή πισσανασκασμένος ο κακκώς βιώσας, ο αμρτωλός, Η λέξις πίσσα συνδέεται με προλήψεις σχετικάς προς τους νεκρούς και τον Άδην.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1892)
Ο Χάρος

Είταν μια φορά ο Χάρος σ'ένα β'νό και φώναζ' έναν-έναν με τ'ονομα τ' και πήγαινε. Λέει ένας : <Βρε τ'ς λωλοί. Τ'ς φωνάζ' και πηγαίνουν> Λέει ένας άλλος: <Γιατί εσύ τι θα κάμ'ς;>. <Λέει, <Εγώ; Άμ εγώ δεν πηγαίνω>, λέει. Όταν τον φώναξε κι αυτόν ο Χάρος, πήγαινε. Λέει, <Μα εσύ ήλεγες πως δε θα πάς> <Άλλο τι λέγα>λέει. <Μπορείς να ξεφύγ'ς απο δαύτον;>

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Χάρος(ο)=θάνατος χάρων.

Άγνωστος συλλογέας (1894)
Χάρισσα=η γυνή του Χάρου, Χαρσόπουλα= τα τέκνα του Χάρου.

Νεστορίδης, Κ.
Το μαύρον είναι χρώμα κακόν κοντά τας προλήψεις του λαού, στοτι το βασίλειον του Πλούτωνος παρίσταται σκοτεινόν και άχαρι, εις ο στέλλονται αι ψυχαί την αποθανόντων αμαρτωλώ.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Παραγγέλοι εις την φράσιν ήδενε παράγγελοι= ήλθεν εκ αγωνίαν θανάτου.

Πουλάκης, Δημήτριος Γ. (1885)
Απάνω κόσμος= ο κόσμος εφ'ου ημείς ζώμεν, όστις κατέχει την επάνω, την έξω επιφάνειαν της γής, αντιθέτως του κόσμου (κάτου κόσμου)εις ον ζώον οι νεκροί, όσις κατέχει την εσωτερικήν επιφάνειαν της γής κατά τας προλήψεις των αρχαίων, οι εκλκροτόμησαν και οι μεταγενέστεροι.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Χάρος

Ο Χάρος εν Μάνη συγχέεται ή συνταυτίζεται προς τον Μιχαήλ Αρχάγελλον, τον Αρχιστράτηγον τον οποίον εις άγιον Στρατήγιν ονομάζουσι ‘ς Ακ Στράτη. Ουχ ήττον εκ την Μοπιρολοζίων καταφαίνεται η διάκριση των δύο τούτων προσώπων, των υπηρετών του θεού. Ότι ο Μιχαήλ Αρχάγγελος είναι ο αυτός τω Χάρω, αποδείκνυται ‘ς εκτούτον ότι ο Χάρος κατοικεί εν τω Άδη και ταυτίζαται προς τον Πλούτωνα κι είναι ούτως ειπέν...

Νεστορίδης, Κ. (1894)
Άδης

Επειδή ο Άδης πιστεύεται ςτο βάθος της γής εναντιθέσει πτος τον άνω Κόσμο λέγεται ο Κάτω κόσμος, η κάτω γή και σπανιώτερον τα Τάρταρα, ςτα τάρταρα της γής. Επειδή εκ του Κάτω κόσμου ουδείς επιστρέφει λέγεται εν κατάραις Να πας ‘ς τον αγύριστο. Ο Κάτω κόσμος είναι τόπος περικεκλεισμένης ‘ς τα ενδότερα της γής σκοτεινότατος: το φώς του ήλιου όντες στερέψη η θάλασσα και βγή μηλιά με τα’άνθη τότε κι αυτός...

Νεστορίδης, Κ. (1894)
Όταν τα αποκαλέσας τα συμβαίνει να έχη υπονοίας εις τινα προς ανακάλυψιν χρήται τω εξής μέσω : Αιτεί παρ'αυτού τεμάχιον όνυχος. Και εάν μεν δεν είναι αυτός ο πράξας την κλοπήν κόπτει ευθύς και προσφέρει. Εάν όμως τύχη να είναι αυτός ούτος ο υπεξαιρέσας το πράγμα απαναίνεται ότε και η υπόνοια περισσεύει και αι συζητήσεις σφοδρότερα καθίστανται. Η π΄ροληψις αύτη προήλθεν εξ άλλης προλήψεως ότι : εις...

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1896)
Ψυχουμάχι (το), οι επιθανάτιοι ρόγχοι, και ρ. Ψυχουμαχώ, πνέω τα λοίσθια, ωρίσκομαι εις τας τελευταίας του βίου μου στιγμάς.

Αποστολίδης, Δ. (1912)
Ο Χάρος και ο κουμπάρος τ'

Ένας είχε κάν' το Χάρο κουμπάρο. Λέει, "Δε θα με πάρ'ς;" Λέει, "Μείνε ήσυχος". Μαζί βγαίναν, μαζί κάναν τον περίπατό τους, τρώγαν, πίναν, μαζί. Όταν ήρθ' η ώρα τ' αλλονού, κτ'πά ο Χάρος. Λέει, "Τι τρέχ';". Λέει, "Ήρθα να σε πάρω". "Βρέ", λέει, "εμένα τον κ'μπάρο σ' θα πάρ'ς;". Λέει, "Δεν έχ'. Άλλο", λέει, "η κουμπαριά, αλλά όταν έρθ' η ώρα σ'ήρθε. Κατά τα έργατα σ'", λέει, "αλληλούια".

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Καταφόνια,= καταχθόνια. Ούτω λέγεται <επήγα στα καταφόνια του Άδου και εγύρισα>= εκινδύνευσα τόσον, ώστε η ψυχή μου κατήλθεν εις τα καταχθόνια του Άδου. Ο άνθρωπος δεν απέθανε, είναι καταφονιασμένος= καταχθονιασμένος.

Άγνωστος συλλογέας
Ο Χαάρος είναι άσπλαχνος πολύ. Τον κόβει τον κόβει τον άνθρωπο! Δε φεύγει ούτε με ξύλο ούτε με λιθάρι. Ούτε θέλεις κάμνε του αυτός δεν ακούει είναι κουφός.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Ανqελοκρουσμένος= ο έχων του μελολοθανάτου την ότζιν κι ο ωχρός και περίλυπος.

Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)
Πύρινος ποταμός

Παρα τω λαώ υπάρχει η ιδέα ότι εν τω Άδη υπάρχει ποταμός, ρεών αντί ύδατος πύρ. Ήκουσα δε μάλιστα ποτε να λέγωσιν εν τω χωρίω μου (Καβούνιον Ιεραπέτρον) ότι εν Χαναάν (Στον άγιο Τάφο)υπάρχει οπή της γής, εξ ής βλέποντες οι προσκυνηντάν διακρίνουσι μακρόθεν εν τη αβύσσω ως άστρον αμυδρώς τον πύρηνον ποταμόν. Και οι αρχαίοι επίστευον ότι υπάρχει τοιούτος τις ποταμός εν Άδη, ο Πυριφλεγέθων. Αλλ’ ο Παυσανίας...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1892)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Χάρος λέγεται και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως λαμβάνων τας ψυχάς. Χάρος=ο χάρος όστις θεωρείται μαύρος. Λέγεται δε άσπρος όταν ο αποθνήσκον αφίνει τέκνα άρρενα. ﻿

Βλέπει αγγέλους - τον άγγελο του, αγγελοκρούεται (= ψυχορραγώ) ﻿

Χάρος(ο)=θάνατος χάρων. ﻿

Χάρισσα=η γυνή του Χάρου, Χαρσόπουλα= τα τέκνα του Χάρου. ﻿

Παραγγέλοι εις την φράσιν ήδενε παράγγελοι= ήλθεν εκ αγωνίαν θανάτου. ﻿

Ψυχουμάχι (το), οι επιθανάτιοι ρόγχοι, και ρ. Ψυχουμαχώ, πνέω τα λοίσθια, ωρίσκομαι εις τας τελευταίας του βίου μου στιγμάς. ﻿

Ο Χαάρος είναι άσπλαχνος πολύ. Τον κόβει τον κόβει τον άνθρωπο! Δε φεύγει ούτε με ξύλο ούτε με λιθάρι. Ούτε θέλεις κάμνε του αυτός δεν ακούει είναι κουφός. ﻿

Ανqελοκρουσμένος= ο έχων του μελολοθανάτου την ότζιν κι ο ωχρός και περίλυπος. ﻿

Χάρος λέγεται και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως λαμβάνων τας ψυχάς. Χάρος=ο χάρος όστις θεωρείται μαύρος. Λέγεται δε άσπρος όταν ο αποθνήσκον αφίνει τέκνα άρρενα.

Βλέπει αγγέλους - τον άγγελο του, αγγελοκρούεται (= ψυχορραγώ)

Χάρος(ο)=θάνατος χάρων.

Χάρισσα=η γυνή του Χάρου, Χαρσόπουλα= τα τέκνα του Χάρου.

Παραγγέλοι εις την φράσιν ήδενε παράγγελοι= ήλθεν εκ αγωνίαν θανάτου.

Ψυχουμάχι (το), οι επιθανάτιοι ρόγχοι, και ρ. Ψυχουμαχώ, πνέω τα λοίσθια, ωρίσκομαι εις τας τελευταίας του βίου μου στιγμάς.

Ο Χαάρος είναι άσπλαχνος πολύ. Τον κόβει τον κόβει τον άνθρωπο! Δε φεύγει ούτε με ξύλο ούτε με λιθάρι. Ούτε θέλεις κάμνε του αυτός δεν ακούει είναι κουφός.

Ανqελοκρουσμένος= ο έχων του μελολοθανάτου την ότζιν κι ο ωχρός και περίλυπος.