Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 2641-2660 από 6798

Αποδίδεται εις ενέργειαν των νεράϊδων (ήπιε νερό φαντασμένο) = νερό που λούστηκαν οι (ανηρούσις, ανηραγίδις) νεράϊδες. Κάνουν ξόρκια το ηλιοβασίλεμμα.

Σαρέλλης, Εμμανουήλ (1955)
Μια φορά εθερίζαμε στο βουνό. Το βράδυ επαρωρίσαμε στο δρόμο μας και μας είδε ένας παλαβούτσικος κι είπε: «Νεράϊδες είναι απόψε είδα δυο ανεράϊδες μπροστά μου». Του λέει τότες ο νονός μου (=παππούς). – Μωρέ, ήτανε η αγγονιά μου!

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Ο Τραγουδιστής

Υπάρχει στη Ρόδο μια οικογένεια στο μαράσι της Παξιμάδας γνωστή με το όνομα «του Κκίννου». Τα μέλη της οικογενείας έχουν το χάρισμα όταν κανένας τους εγγίξει με το χέρι και μαλάξει ολίγον απ’ έξω τον πονεμένο λαιμό είτε παιδιού είτε μεγάλου ανθρώπου να γίνεται καλά. Σαν ζωηρό όνειρο το θυμούμαι ακόμη που πηγαίναμε στο σχολείο ένα πρωΐ κ’ επεράσαμε από του εξαδέρφου μου το σπίτι να τον πάρουμε μαζί...

Γνευτός, Παύλος (1926)
Οι Αναράδες είναι γυναίκες όμορφες ντυμένες στ’ άσπρα και χορεύουν την νύχτα. Αυτές πηαίναν και παίρναν και τα παιδιά από τις κούνιες. Άλλασσαν τα παιδιά. Παίρνουν τα παιδιά κι αφίνουν τα δικά τως. Παίρνουν από τα μπαούλα σεντόνια.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)
Αντίκρυ από τον Κάλαμο, είναι το λαγκάδι της Ακαρνανίας, η Βερίνα. Εκεί όλοι λένε πως είναι ξωτικά και Νεράϊδες κι οι ναυτικοί τη νύχτα δε ζυγώνουνε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Στο τρίστρατο που χωρίζει ο δρόμος από την Πλάκα για την Τραμυθιά και το Κλήμα είναι μια παλιά συκιά που τη λένε του Γαλάνη η συκιά. Από τότε που θα βασιλεψη ο ήλιος ως την ανατολή παρουσιάζονται Ανεραΐδες, δουλιάσματα και βλαβητερά. Αυτά πιάνουνε αυτούς που περνάνε από εκεί στο χορό μέχρι να βγη ο ήλιος. Για να γλυτώση κανείς πρέπει να κρατάη στη τσέπη dου ψίχα ψωμιού για να πη τρεις φορές το Πάτερ...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)
Στη θέσι Σκιαδά (κοντά στις Ποίσες) τα πρώτα χρόνια βγαίνανε Ανεραΐδες. Ένα παιδί δεκαπέντε χρονώ έπαιζε τσαμπούνα. Αυτές το βράδυ που το παιδί είχε βγη όξω στα πρόβατα κ’ έπαιξε τσαμπούνα άξαφνα οι Ανεραΐδες το πιάσανε. Το ‘χασε ο πατέρας του οχτώ ημέρες το περνούσανε από βουνό και ακούανε οι αθρώποι τη τσαμπούνα στα βουνά. Σε οχτώ ημέρες το παρατήσανε το παιδί κ’ εγύρισε στον πατέρα του. Το παιδί...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Απόντου (=ακριβώς) τα μεσάνυκτα το Μά (=Μάϊον το μεσημέρι που βγαίνουν οι αράπηδες και κάνουν καλοκαίρι. Τα μεσάνυκτα και το μεσημέρι είναι άσκημες ώρες και μπορεί κανείς να λαβωθή= να πάθη κακόν) από τις Αναράδες και τους Αράπηδες. Παρουσιάζονται και το μεσημέρι οι Αναράδες στα άσπρα ντυμένες στους ποταμούς, όπου είναι νερά και στα πηγάδια (=πηγάς)

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)
Πάνε και στσι συκιές και κουνιώνται οι Ανεράϊδες. Για αυτό δεν κάνει στσι σ΄κιές.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Τα αγιρκά – αερικά

Αυτά έχουν την ικανότητα από όποιον περάσουν να του προξενήσουν πόνο ή πρήξιμο. Χαρακτηριστική είναι η φράση «τον έφτασε απ’ έξω». Για τη θεραπεία του πόνου ή του πρηξήματος υπάρχουν γρηές, στις οποίες πηγαίνει ο ασθενής και οι οποίες με μυστικά λόγια τον καπνίζουν με καιόμενα αρμένια (είδος λουλουδιών) και βασιλικό κι ακόμα κάνουν το λεγόμενο ανεμοπύρωμα. δηλ. ζεσταίνουν ένα πλατύ σίδερο στη φωτιά...

Δήμου, Δημητρίου (1962)
Γελλού ή Γελλούδα= Νεράϊδα

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου
Τις ξωτκές τις λέμε και σαταν’κα.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Η Σταματίνα Καλογερή ή γραία Καλούπενα έλεγε: ότι μια Περαμαρίτισσα πήγαινε πολύ αργά στη Μεσαριά. Στον Κακαρόκαμπο πούταν του Σαρ. Καρναβά το περιβόλι ήκουσε φασαρίες και παιγνίδια ν’ ανεβαίνουν από της σπίθας το ανύφορο. Κατάλαβε πως ήταν Καλομοίρες. Αμέσως πήγε πάνω, πάνω στο τοίχο και κάθησε. Έβαλε γύρω της τα ψωμιά που σήκωνε χαράσσοντας απάνω σε κάθε ένα το σημείον του σταυρού. Σε λίγο να και...

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Ανεράδες

Οι Ανεράδες κατά τσοι παππούδες και τσοι γιαγιές μας είναι εχθρού πείραξις, δηλαδή του διαβόλου ενέργεια. Παρουσιάζονται πέντε έξε γυναίκες ασπροφόρες συχνάζουν πάντοτες σε βρύσες απομακρυσμένες και σε πλατέες κι αρχινούν το χορό και χορεύγουν. Αν γίνη και περάση γυναίκα από το μέρος εκείνο, την τραβούν στο χορό και χορεύει μέχρι να κράξη ο πετεινός: μέχρι τρίτη πετεινού. (Οι νεράϊδες βγαίνουν μόνο...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)
Εσκιάζανε τα παιδιά και τσο’ λέανε γι’ Ανεράϊδες. «Τσώπα, γιατ’ έρχετ’ η Ανεράϊδα».

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Τις νεράϊδες είδε κι ο πατέρας μου δυό φορές (πέθανε 82 ετών). Ήταν τσοπάνος. Μια εποχή τον πήραν με τα λιθάρια και τον πήγαν μακρυά. Γιατί αυτές πλέναν στη βρύση και γέλαγαν. Ο πατέρας μου δεν κατάλαβε (τις πήρε για γυναίκες) και τους είπε «γαμώ τη μάννα σας!» Τα λιθάρια δεν βαρούγαν απάνω του! Είχε κάτι φυλαχτό απάνω του! (ύψωμα μπαρούτι). Αν δεν τις όκρινε δε θα τον πειράζανε!.

Ιωαννίδου, Μ. (1938)
Μέσα στο Βαθύ ήταν το Σπήλαιο των Νυμφών.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Ήταν ένα νερό εδώ στο κέντρο του χωριού, το πηγάδι του Μουτσάφκο το μπουγάδι, πήγε μια γυναίκα νύχτα, ζύμωνε και πήγε να πάρη νερό, έβαλε το μπραγάτσι (= μπακιρένιο δοχείο με χερούλι) να γεμίση νερό γιατί είχε λίγο νερό. Όταν πήγε για να το πάρη προτού να φτάση στο πηγάδι είδε μια κοπέλλα με ξάπλωχτα μαλλιά, φοβήθηκε και γύρισε πίσω η γυναίκα γιατί ήταν νύχτα, περίμενε καμμιά ώρα και ξαναπήγε και...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1975)
Εάν η γρίνια και η αδιαθεσία συνεχίζετο και παρά τα γιατροσόφια η κατάστασις αντί να εβελτιούτο εχειροτέρευε, επίστευον ότι το παιδί δεν έπασχε από νόσημα της ανθρωπίνης αυτού φύσεως, αλλ’ ότι το επήραν οι ανεράϊδες και έλεγον ότι ομοιάζει προς τα «παρμένα της Φανερωμένης, διότι πλησίον Ι. Ναού εις το όνομα της Παναγίας της Φανερωμένης, όπου τα ρείθρα ξηροποτάμου, επιστεύετο ότι έβγαιναν οι ανεράϊδες...

Βήχος, Κωνσταντίνος (1960)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Αποδίδεται εις ενέργειαν των νεράϊδων (ήπιε νερό φαντασμένο) = νερό που λούστηκαν οι (ανηρούσις, ανηραγίδις) νεράϊδες. Κάνουν ξόρκια το ηλιοβασίλεμμα. ﻿

Αντίκρυ από τον Κάλαμο, είναι το λαγκάδι της Ακαρνανίας, η Βερίνα. Εκεί όλοι λένε πως είναι ξωτικά και Νεράϊδες κι οι ναυτικοί τη νύχτα δε ζυγώνουνε. ﻿

Πάνε και στσι συκιές και κουνιώνται οι Ανεράϊδες. Για αυτό δεν κάνει στσι σ΄κιές. ﻿

Γελλού ή Γελλούδα= Νεράϊδα ﻿

Τις ξωτκές τις λέμε και σαταν’κα. ﻿

Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε. ﻿

Εσκιάζανε τα παιδιά και τσο’ λέανε γι’ Ανεράϊδες. «Τσώπα, γιατ’ έρχετ’ η Ανεράϊδα». ﻿

Μέσα στο Βαθύ ήταν το Σπήλαιο των Νυμφών. ﻿

Αποδίδεται εις ενέργειαν των νεράϊδων (ήπιε νερό φαντασμένο) = νερό που λούστηκαν οι (ανηρούσις, ανηραγίδις) νεράϊδες. Κάνουν ξόρκια το ηλιοβασίλεμμα.

Αντίκρυ από τον Κάλαμο, είναι το λαγκάδι της Ακαρνανίας, η Βερίνα. Εκεί όλοι λένε πως είναι ξωτικά και Νεράϊδες κι οι ναυτικοί τη νύχτα δε ζυγώνουνε.

Πάνε και στσι συκιές και κουνιώνται οι Ανεράϊδες. Για αυτό δεν κάνει στσι σ΄κιές.

Γελλού ή Γελλούδα= Νεράϊδα

Τις ξωτκές τις λέμε και σαταν’κα.

Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε.

Εσκιάζανε τα παιδιά και τσο’ λέανε γι’ Ανεράϊδες. «Τσώπα, γιατ’ έρχετ’ η Ανεράϊδα».

Μέσα στο Βαθύ ήταν το Σπήλαιο των Νυμφών.