Η Σταματίνα Καλογερή ή γραία Καλούπενα έλεγε: ότι μια Περαμαρίτισσα πήγαινε πολύ αργά στη Μεσαριά. Στον Κακαρόκαμπο πούταν του Σαρ. Καρναβά το περιβόλι ήκουσε φασαρίες και παιγνίδια ν’ ανεβαίνουν από της σπίθας το ανύφορο. Κατάλαβε πως ήταν Καλομοίρες. Αμέσως πήγε πάνω, πάνω στο τοίχο και κάθησε. Έβαλε γύρω της τα ψωμιά που σήκωνε χαράσσοντας απάνω σε κάθε ένα το σημείον του σταυρού. Σε λίγο να και μπροβάλλουν οι Καλομοίρες. Την επλησίαζαν αλλά μόλις έβλεπαν τα ψωμιά με τους σταυρούς έφευγαν. Τελευταία την επλησίασε και μια Κοτσή μα κ’ εκείνη όταν είδε τα ψωμιά γύρισε πίσω και της είπεν: Έχεις τύχη πούχομε γάμο και δεν έχομε καιρό αλλοιώς θα σε διωρθώναμε.» Και τώρα ακόμα όταν πρόκειται να πάη κανείς μακριά σε στρατιά του δίδουν ένα κομμάτι ψωμί για συντροφιά. Άλλοι τις εφαντάζοντο πως έκλεπταν τα οικιακά σκεύη και τα μικρά παιδιά. Πολλές φορές λένε στα παιδιά σαν αργήσουν να γυρίσουν από δουλιά που τα στέλλουν οι μητέρες τους «Πως άργησες έτσι; Οι καλομοίρες σε πήρανε;» Ακόμη και σαν μαλλώνουν οι μητέρες τα παιδιά τους λένε για να μην κλαίνε. «Σώπα γιατί θάρθουν να σε πάρουν οι καλομοίρες. Άλλοι ρίχνανε πέτρες κι άλλοι άμμο.