Ανεράδες

Οι Ανεράδες κατά τσοι παππούδες και τσοι γιαγιές μας είναι εχθρού πείραξις, δηλαδή του διαβόλου ενέργεια. Παρουσιάζονται πέντε έξε γυναίκες ασπροφόρες συχνάζουν πάντοτες σε βρύσες απομακρυσμένες και σε πλατέες κι αρχινούν το χορό και χορεύγουν. Αν γίνη και περάση γυναίκα από το μέρος εκείνο, την τραβούν στο χορό και χορεύει μέχρι να κράξη ο πετεινός: μέχρι τρίτη πετεινού. (Οι νεράϊδες βγαίνουν μόνο το Σαραντάμερο (νηστεία των Χριστουγέννων) μετά από τα μεσάνυχτα. (Αυτά μας τα διηγήθηκε η γιαγιά μας (η Χριστίνα Δεληγιώργη, πριν από 50 χρόνια). Έτυχε η γιαγιά μου να πηγαίνη από το χωριό που ήτονε ο πλάτανος στο Λακκί. Έκανε λάθος την ώρα. Ήτανε φεγγάρι σαν ημέρα. Όταν επερνούσε στο Σταυρί που ναι τρίστρατο την έπιασαν οι Νεράϊδες κ’ εχόρευε δυόμιση ώρες. Κ’ εγύρισε μεσοποθαμένη, μπαϊντισμένη, από την κούρασι του χορού. Οι Ανεράδες χάνουνται μετά τα Φώτα και δεν ξαναβγαίνουν, περιμένουν να έρθη ο άλλος χρόνος για να ξαναβγούν πάλι το Σαραντάημερο (14 Νοεμβρ. – 25 Δεκεμβρ.) Τυχαίνει καμμιά φορά να μπαίνουν και στα σπίτια. Είχα τα προυκιά της γυναίκας μου, ασπρόρουχα στο μπαούλο, έγινε ο γάμος της τον Απρίλη. Μετά 10 – 15 μέρες ανοίξαμε το μπαούλο και βλέπουμε αίματα γέννας στα ασπρόρρουχα. Η πεθερά μου της Χριστίνας Δεληγιώργη η κόρη όταν τα είδε, μας είπε: «Εγέννησαν πάνω οι Νεράϊδες». Το μπαούλο είχε ν’ ανοιχτή τρεις μήνες πρι του γάμου. Επήραμε τα ρούχα, τα πλύναμε και τα ράναμε με αγιασμό. [Χωριό= Η πρωτεύουσα της Λέρου]