Recent entries

Now showing items 1461-1480 of 6798

Η βλάχα με τον κόπανο

Στο Γαρδάδο, στο λαγκάδ' ένα παλληκάρ' άκουε και πλέναν ρούχα. Πάει να δει κ είταν μια βλάχα τόσο μεγάλ', που γέμιζε το λαγκάδ' αποπάνω μέχρι κάτω. Ήπλενε στ' gάτω γούρνα κ' είχε ένα gόπανο, σα μαδέρ' μεγάλο. [λαγκάδ'= Ανάμεσα Μέση και Φαλατάδο].

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
μπούμπαν= φαντάσματα

Μώρος, Μιχαήλ
Ο Τασιός ο Μαντάς στον κάμπο στα Τσακώνικα πάαινε τη νύχτα καβάλλα. Κει γλέπει δέκα μουλάρια μαύρα με μαύρους καβαλλαραίους. Από το φόβο του κόπηκε το αίμα του. Σπολάτη πρόγκιξε το μουλάρι και τον πήε πίσω στο καλύβι του, αλλοιώτικα θα πέθαινε. Μέχρι σήμερα δε βγαίνει όξω τη νύχτα από το φόβο του. [Σπολάτη= Προς σωτηρίαν του].

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Τ' Κριαρά το σπίτ'

Στ' Κριαρά το σπίτ' είν' ένα χαλασμένο πιάνο και παίζ' τη νύχτα μοναχό τ'. Και ένα βράδ' που πέρασ' από κεί, ένοιωσα κατ' μεγάλα δάχτυλα με νύχια και με ξύναν στη bλάτ'.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο γάϊδαρος με το φανάρ'

Στα Καμίνια, λίγο πιο κάτω απ' την Ποταμιά, πήγαιν' ένας καβάλλα στο γαϊδουράκ' τ' κι άκουσε βιολιά, τραγούδια κ' είδε ζωτ'κά να χορεύουν. Ήκανε το σταυρό τ' και πέρασε. Σε λίγο άρχισε ν' ανάβ' ένα φανάρ' κάτω απ' τη gοιλιά τ' γαϊδάρ'. Κατέβαινε για να δει, έσβηνε το φανάρ'. Ανέβαινε, άναβε ξανά. Κι αυτό γινόταν μέχρι που 'φτασε στη Στενή. [Ποταμιά= Χωριό της Τήνου].

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Διάφοροι προλήψεις και δεισιδαιμονίαι όλων των χωρικών. Στο παλαιό χωριό ισχυρίζονται μερικοί παλιοί χωρικοί, ότι υπάρχουν φαντάσματα, διότι υπάρχουν Τούρκικα νεκροταφεία. Η αλήθεια του πράγματος έχει ως εξής: Η τοποθεσία των σπιτιών στο παλιό χωριό ήτο τέτοια, ώστε το ένα σπίτι να είναι μακρυά από το άλλο και για να πάνε το βράδυ από το ένα στο άλλο έπρεπε να βαδίσουν αρκετό δρόμο, να περάσουν χαντάκια...

Θεοδωροπούλου, Βασιλική (1962)
Φαντάσματα

Και περί της υπάρξεως φαντασμάτων υπάρχει παρά τω Βουρβουραϊκώ λαώ ακμαιοτάτη πίστις. Πολλοί είναι και τεθνεώτες ήδη και ζώντες, οίτινες διηγούντο ότι έχουσιν ίδη φαντάσματα. Τα φαντάσματα είναι όντα ποικιλόμορφα, ως επί το πλείστον αβλαβή. Παρουσιάζονται οτέ μεν ως άνθρωποι, οτέ ως ζώα ποικίλα ήτοι ως βόες, ως όνοι, ως τράγοι ως αίγες, ως κύνες, ως γαλαί και άλλοτε ως άψυχα όντα, δηλαδή, ως βράχοι...

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)
Μερικές εξηγήσεις

Η παράδοση που μεταβίβαζε από τη μια γενεά στην άλλη την ύπαρξη των ξωτικών αυτών, οι φοβέρες που έκαναν οι σπιτικοί στα παιδιά από μικρά, η ελαττωματική πνευματική, ψυχική και ηθική διαπαιδαγώγηση και οικογενειακή αγωγή, η σοβαρή επίδραση που εξασκούσαν ολοφάνερα οι διηγήσεις των τετατολόγων που αναφέραμε, καθώς και το πνεύμα γενικά κ η πρόσφορη στενόκαρδη ψυχολογία που δημιουργούσε χρόνια ολάκερα...

Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)
Η σύντομη αυτή τραγωδία, που περιγράφεται στην «Ασημούλα», πήρε με το χρόνο τις διαστάσεις του θρύλου: Λένε, δηλαδή, πως την ώρα που η Ασημούλα κοίτουνταν σφαγμένη, ένας σκύλος πήγε και έγλυφε το αίμα που έτρεχε από την πληγή. Δεν πέρασαν σαράντα μερόνυχτα κι η Ασημούλα γένηκε «φάντιασμα» κι άρχισε να πλανιέται πάνω στα βουνά της Αλέας κρατώντας δεμένο με μια χρυσή αλυσσίδα το σκύλο εκείνον – που...

Μεντζελίδης, Αγγ. (1936)
Καλιφτάρι (το) ελέγετο το φάντασμα

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Στου Γεραλή. Σπηλιά. Είναι διαβολικό. Άμα πάνε εκεί ζώα, βόδια, άμα πέφτανε στη σπηλιά, ψοφάανε. Σκιωτικά. Από τη σπηλιά έβγαννε κάποιος Γεραλής κι αρπάζει τα παιδιά. (Οι μητέρες εφοβίζανε τα παιδιά.) Στου Γεραλή τη σπηλιά εβλέπανε κλωσσοροπούλια, που ήτανε ξωτικά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Ο Κωνσταντής ο Ψυχογιός 80 ετών αγράμματος μου είπε. “Όντας ήμουνα μικρό παιδί είχα τα πρόβατα στη Λογκά. Ήτανε μεσάνυχτα και το φεγγάρι μεσουρανής και γιομάτο. Άξαφνα γλέπω τα πρόβατα και πρόγκιξαν, και στη μέση τη Λογκά ένα σκυλάκι. Του πετάω ένα βουνό. Έγειρε και πήδησε την πεζούλα. Τηράω να περάση κείθε... τίποτα, έγινε άφαντο. Στερνά τα πρόβατα ήρθανε μοναχά τους ένα ένα και πιάσανε τη θέση τους...

Μαντζουράνης, Εμμ. (1914)
Ξωτικά

Η ιδέα για τα ξωτικά μεταβιβαζόταν από γενεά σε γενεά με την παράδοση. Ίσως επιδρούσαν κ' οι εξορκισμοί της εκκλησίας κατά των πονηρών πνευμάτων, που η φαντασία του λαού παρεξηγόντας τάδωσε μορφή και υλική υπόσταση. Οπωσδήποτε κι αν έχει το πράμα, το γεγονός είναι ότι οι Κοτυωρίτες πίστευαν ότι υπάρχουν ξωτικά.

Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)
Σφυρολόος – όσι= φαντάσματα σφυρίζοντα

Νεστορίδης, Κ. (1894)
πορδαλάς (ο)= φάντασμά τι

Παπαβασιλείου, Κωνσταντίνος
Βλαβερές επιδράσεις

Στις μάγισσες απόδιναν πολλές παθήσεις, κυρίως των μικρών παιδιών, που ήταν ανεξήγητες. Μα κ’ οι παραπάνω φαντασιώσεις είχαν κάποτε τις βλαβερές τους συνέπειες και σε μεγάλους. Θ’ αναφέρομε δυο παραδείγματα συγκεκριμένα, ένα με μάγισσες κ’ ένα με αράπη. Α) Κορίτσι δώδεκα ετών η Σοφία Γρηγοριάδου – η Τζόφα τη ΧατζήΓοργόρ’ – πήγε ένα απόγευμα μετά τον εσπερινό μαζί με συνομήλικη φιλενάδα την, την Θυμίαν...

Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)
Φαντάσματα

Στον Πρίνο (=τοποθεσία 1 ½ ώρα από το χωριό προς Β.) ήμασταν, ήτανε Οκτώβρις, μαζί με τον άντρα μου κ’ είχαμε κ’ ένα παιδί: του παιδιού του ζήτησε ο αφέντης του (=πατέρας) να του βάλη ψωμί να φάη με την ελιά. Ήτανε μεσημέρι. Ο αφέντης ήτανε απάνω στο δέντρο. Λέω του εγώ «Κατέβα να φάμε» εκείνος δεν ηκατέβηκε. Εγώ δεν ηπρόλαβα να πιάσω ψωμί να φάω και σαν άνθρωπος με έσπρωξε και μ’ έρριξε στον τοίχο....

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)
Β.Δ. (του Καλεντζίου) είναι η τοποθεσία Ντούσ’κος, ο. Μεταξύ Ντούσκο και Σφραγίδος υπάρχει βαθειά χαράδρα λεγομένη Βρύσ’. Ο χείμαρος λέγεται Ράδοστα, η. Το μέρος είναι δυσπρόσιτο. Κατά την παράδοσιν εδώ βγαίνουν ησκιώματα και γι αυτό αποφεύγουν να πλησιάζουν τα μέρη αυτά. Εδώ στο Καλέντζι κάποτε ένας τρελλός πήγαινε στη χάσ’ του φεγγαριού στα μέρη αυτά και μιλούσε με τα ησκιώματα. Σήμερα τα παιδιά...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)
Φαντάσματα

Στην τοποθεσία Πρίνος κάτω από το βουνό Σκλάβος παθαίνουνε πολλοί. Η Λωξάντρα (Αλεξάνδρα Βεντούρη), είναι τώρα πολλά χρόνια, που είπε στον άντρα της: Γιώργη, εγώ θα πάω στον Πρίνο, να ‘ρθης κ’ εσύ να συκολοήσωμε (= να μαζέψωμε τα σύκα). Παίρνει αυτή το παιδί και τσοι γαδάροι και πάει στον Πρίνο. Ήτανε βράδυ στο βασίλεμα του ήλιου. Είχε μαζέψει ένα πανέρι σύκα κ ηπερίμενε τον άντρα της να πάη. Εκείνος...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)
Στα στεφάνια και στους γκρεμούς όπου έγιναν δυστυχήματα κατοικούν φαντάσματα. Φαντάσματα είναι οι σαϊταναραίοι, διαβόλ', ησκιώματα, ζούδια. Αυτά χάνονται αν ρίξωμε πέτρες με το αριστερό το χέρι ή όταν ανάψη θυμίαμα.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)

Παραδόσεις: Recent submissions

μπούμπαν= φαντάσματα ﻿

Καλιφτάρι (το) ελέγετο το φάντασμα ﻿

Σφυρολόος – όσι= φαντάσματα σφυρίζοντα ﻿

πορδαλάς (ο)= φάντασμά τι ﻿

μπούμπαν= φαντάσματα

Καλιφτάρι (το) ελέγετο το φάντασμα

Σφυρολόος – όσι= φαντάσματα σφυρίζοντα

πορδαλάς (ο)= φάντασμά τι