Φαντάσματα

Και περί της υπάρξεως φαντασμάτων υπάρχει παρά τω Βουρβουραϊκώ λαώ ακμαιοτάτη πίστις. Πολλοί είναι και τεθνεώτες ήδη και ζώντες, οίτινες διηγούντο ότι έχουσιν ίδη φαντάσματα. Τα φαντάσματα είναι όντα ποικιλόμορφα, ως επί το πλείστον αβλαβή. Παρουσιάζονται οτέ μεν ως άνθρωποι, οτέ ως ζώα ποικίλα ήτοι ως βόες, ως όνοι, ως τράγοι ως αίγες, ως κύνες, ως γαλαί και άλλοτε ως άψυχα όντα, δηλαδή, ως βράχοι ω δικτυωτά, ως χάνδακες κ.τ.τ. Πολλά δεν φαίνονται αλλ’ ακούεται μόνον η φωνή των (ως ανδρών αδίκως φονευμένων το άχ, όχ κ.λ.π.) άλλα ποιούσι διαφόρους κρότους, τινά λιθοβολούσι τους ανθρώπους με λίθους μη επιφέροντας πόνον και πληγάς. Τινά είναι αι ψυχαί των τεθνεώτων, ανθρωπόμορφοι αι ψυχαί των χριστιανών, με μορφήν κυνός αι ψυχαί των Τούρκων. Άλλων αγνοείται η προέλευσις. Κυρίως αναφαίνονται πλησίον ερημοκλησίων και παρά δένδρα μεγάλα παλαιά, ων πολλά είναι κοίλα, κατά κανόνα δε γενικόν την νύκτα και πάντως μετά το μεσονύκτιον. Όπου φονευθή άνθρωπος βγαίνει χαμοδράκι. Αυτό είναι μικρόν παιδίον, το οποίον έχει εντός του στόματος του πύρ. Το φυσά και κάμνει, κούχ, κούχ. Πάντες δεν βλέπουσι τα φαντάσματα, αλλά μόνον οι ελαφροήσκιωτοι. Κατωτέρω παραθέτω τινάς διηγήσεις αυτοπτών φαντασμάτων ως μοι τα διηγήθησαν άλλοι ή οι ίδιοι. 1. Ο Παπαζούρας ερχότανε από το Καστρί. Μέσ’ς του Λαδικού που είναι η Πλατάνα γίνηκε ναι τέντα μπροστά του και δεν τον άφηνε να περάση. Το χειρότερο άκουε μεγάλη ψαλμουδιά και κουβένται μπροστά του. Αρχίνησε το διάβασμα και τους ξορκισμούς και χάθηκε η τέντα. Πέρασε, αλλ’ άμα βγήκε μέσα στην Άϊα Παρασκευή άκουσε κάτι κανάτια ξύλινα που βροντάγανε τα πούματά τους. Είπε πως ήτανε φερμένες γυναίκες στη βρύση για νερό. Τηράει εδώ, τηράει στη βρύση, τίποτα πουθενά δε γλέπει. Έφυε και πήε σπίτι μισοπεθαμένος. [Άϊα Παρασκευή= Ερημοκλήσιον εις τα πρόθυρα του χωρίου]