Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 1261-1280 από 6798

Πιστεύεται ότι την εν τη ασθενεία των συνδιαλέγονται μετά του δείμονος εν αναισθησία ευρισκόμενοι κ νεκροφάνειαν πάσχοντες οι τοιούτοιο αναλαμβάνοντες τας αισθήσεις των δεν τολμούσι να μαρτυρή σώσιν ό,τι είδον η ήκουσα.

Νεστορίδης, Κ.
Στη Σαλονίκη, όταν βγάλη κανείς τη βλογιά, σαράντα μέρες τα σκουπίδια δε τα βγάζουν έξω, τα μαζεύουν στη γωνιά. Όλη η γειτονιά δε θα τηγανίση, δε θα ζεματίση, καίνε ζάχαρη. Όλες οι γειτόνισσες θα ρθούνε να σε ιδούνε, να ρωτήσουν τι κάνεις, μόνο να μη ζοματίσης. Μια γειτόνισσά μας, τότε που είχαμε πάει στη Σαλονίκη- ήτανε Τουρκιά τότε ακόμη – της πεθάνανε και τα δυό της τα παιδιά απ΄ αυτή την αρρώστεια....

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Η Χουλέρα

Η Χουλέρα ήταν γριά γυναίκα και πήγαινε σε μια πολιτεία. Τη ρώτσαν οι φύλακες. - Τι σαι σύ; - Εγώ είμαι μια γριά γυναίκα – Τι πα να κάν'ς; - Θα πα να πάρω 10%. Την άφσαν πέρασε. Κείν' πέθαναν παραπάν'. Άμα γύρσε, τη ρωτάν: - Γιατί πήρες παραπάν'; - Καίν' πέθαναν με το φόβο τς, είπε.

Μέγας, Γ. (1937)
Ότι η πανώλης (κοινώς γουρζουλάς) όταν επισκέπτηται τους βροτούς σφραγίζει δια της σφραγίδος της ή μελανώνει μέρος τι του σώματος εκείνον ον διανοείται να προσβάλη.

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1896)
Η πανόγλα

Η πανόγλα είναι μια μακρά μακρά γυναίκα με σιδερένια παπούτσα και βγαίνει φωθιά απού τη μούρη. [πανόγλα= πανούκλα].

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Ασθένειαι

Μελιτάτη= επίθετον της νόσου ευλογίας, ην ούτω καλούσα προς εξευμενισμόν (εκ του μέλι), εις την αρχαίοψαι Ερινύες – Ευμενίδες.

Παπανδρέου, Γεώργιος (1917)
Όταν είναι επιδημική νόσος εις τους δρόμους η γυνή τας νύκτας κλαίει αυτή.

Καλλίας, Λάμπρος Γ. (1873)
Νοτίως της μονής Ρουχανίου επί του κελλίου υπάρχει επιγραφή: «Εις το αυτό έτος (1689, καθ’ ο ανηγέρθη το κελλίον) είχε το μεγάλο θανατικό». Αληθής κατά την εποχήν ταύτην του 1689 υπήρξεν ενταύθα καταστρεπτική πανώλης, ή πενία είναι γνωστή νέο το όνομα «μεγάλο θανατικόν». Τοιαύτα θανατικά εγένοντο πολλάκις ενταύθα, άλλοτε μεν γενικά καθ’ απάσαν την νήσον, άλλοτε δε μερικά κατά χωρία. Τα «μερικά» είναι...

Κανελλάκης (1892)
Στα Σβέρδια βρίσκονται και γύρω στα σπίτια σκελετοί και όχι ξαπλωμένοι μονάχα, αλλά και ζαρωμένοι ή καθιστοί. Είναι απ' τον καιρό της χολέρας (απάν' τα πόδια κι το κεφάλ') όταν δεν τους έθαβαν κανονικά, αλλά όπως μπορούσαν.

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Στης Πανούκλας τον καιρό, είχαμε με τον πατέρα μου ακουστά, είχανε αφήσ' το χωριό και πήγανε στα βουνά. Έχ' εκατόν ενενήντα χρόνια. Επειδής ήταν τα κατώγια ανοιχτά, δυο μεθυστακάδες πήγαιναν, έπιναν μεθούσαν. Μον δυο πόμνανε. Με τον κροκόδειλο έβγαινε η πανούκλα.

Μέγας, Γ. (1937)
Στην εποχή της πανούκλας

Στην εποχή της πανούκλας εμαζεύτηκαν δώδεκα κορίτσια 'ς ένα σπίτι, εξάνανε το μπαμπάκι, το νέσανε, το διαστήκανε, το υφάνανε μονοημερινά και το κρέμασαν ποδιά στον Άηχαράλαμπο και έτσι εσταμάτησε η αρρώστια.

Αθανασόπουλος, Θ. Ι. (1916)
Καπάταην.Εις Μοναγρούλλι ηκούσαμεν να ονομάζουν κάποιον σκύλον. Έχει χρώμα μαύρον, ωνομάσθη ούτω δια το υπερήφανον βάδισμα και το πλατύ στήθος (καπάταης= παλληκάρι = ο νομίζων εαυτόν ανδρείον. Ο σκύλος ούτος ως και πάντες οι εξ αυτού παραχθέντες σκύλοι σχεδόν έχουσι το εξής ιδίωμα, όταν ακούσωσι τον κώδωνα της εκκλησίας να κτυπάν κλαίουν, διότι εδώ υπάρχουν οι εξής δεισιδαιμονίαι “φωνάζει της πανούκλας”...

Δεξιάδης, Ηρακλής (1923)
Λένε πως κάποτες στο χωριό Χουλιαράδες έπεσε μια αρρώστεια, που λέγεται χολέρα. Αυτή την εποχή ήταν χινόπωρος και στο Μιχαλίτσι όλος ο κόσμος κοιμούνταν έξω και είδαν άραξε (=έφθασε) στην κορυφογραμμή του χωριού Μιχαλίτσι μια μεγάλη φωτιά. Εκείνη την ώρα βγήκε άλλη μια φωτιά από την εκκλησία. Άγιος Νικόλαος και προχώρεσε προς εκείνη τη φωτιά. Κ’ εκεί οι δύο οι φωτιές έκαναν πάλιμα (= πάλαιμα) και...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Πανούκλα: ένας βράχος τον λέν έτσι, γιατί οι παππούδες έλεγαν, ότι έρχονταν η αρρώστεια απ' το Μπουρμπουτσ'κό κι έλεγαν ότι μέχρ' εκεί ήρθεν κι εβγήκαν, την έπιασαν κ την έσφαξαν εκεί.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1955)
Αγγούσα, η, εκ του άγχω άγχουσα= πνιγμονή. Ασφυξία, ηθική στενοχωρία. Κατ. Angustia.

Ρέκας, Β. Δ.
Αχειροπαίκτος – Λαμπούσις

Η Εικών εμποδίζει την χολέραν. Όταν προ ετών ήρχετο η καταραμένη νόσος και οι άνθρωποι απέθνησκον καθώς περιεπάτουν, οι Χριστιανοί εσυνάχθησαν όλοι κοντά εις την Λάμπουσαν. Έκαμαν δέησιν. Επήραν την εικόνα και έφθασαν έως την τοποθεσίαν βαθυκάκα. Εκεί η αρρώστεια είχε φθάσει. Όσοι ήσαν εκείθεν εμαστίζοντο και απέθνησκον. Όσοι επρόκαναν και διήρχοντο εντεύθεν της τοποθεσίας όπου εστάθη η αγία εικών,...

Κοκολιού, Λ. (1961)
Το ρήμα γραντίζιο= περιτρέχω κίνδυνον, ειμί εν κινδύνω. Λεγεται κατ' εξοχήν επί την εξ' απροόπτου ασθενειών μάλιστα των αερικών. (των εν τη ατμόσφαιρα διατριβούσών θεοτήτων).

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Ισκιώνομαι, για τα πρόβατα άμα αρρωστούν.

Τριανταφυλλίδης, Μανώλης
Άγιος Γεώργιος Καμιναρίων Μαραθάσις

Διηγούνται ότι ο Άγιος εκυνήγησε την Πανώλην. Ήρχετο υπό μορφήν μαύρου θηρίου, την συνήντησε έξω του χωρίου. Την εχτύπησε και το αίμα πετάχτηκε στην απέναντι πλευρά, όπου φαίνεται το βάψιμο της πέτρας. Εκεί που στάθηκεν ο Άγιος φαίνονται αι πατημασιές του αλόγου του.

Κοκολιού, Λ. (1961)
Κατά το 1600 με 1700 περίπου στη Δρόβιανη έπεσε μια φοβερά λοιμώδης νόσος, όπως συχνά συνέβαινε τα παλιά τα χρόνια. Το χωριό έστειλε μια επιτροπή κι έφερε από το μοναστήρι του αγίου Νικάνορος της Μακεδονίας την κάρα του αγίου Νικάνορος. Καθώς η Επιτροπή με την κάρα του αγίου επλησίαζε το χωριό, ακούστηκ' ένα βουητό και η αρρώστει' αυτή από τότε εξηφανίσθη. Έκτοτε κάθε χρόνο στις 7 Αυγούστου, εορτή...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1953)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Η πανόγλα Η πανόγλα είναι μια μακρά μακρά γυναίκα με σιδερένια παπούτσα και βγαίνει φωθιά απού τη μούρη. [πανόγλα= πανούκλα]. ﻿

Ασθένειαι Μελιτάτη= επίθετον της νόσου ευλογίας, ην ούτω καλούσα προς εξευμενισμόν (εκ του μέλι), εις την αρχαίοψαι Ερινύες – Ευμενίδες. ﻿

Όταν είναι επιδημική νόσος εις τους δρόμους η γυνή τας νύκτας κλαίει αυτή. ﻿

Αγγούσα, η, εκ του άγχω άγχουσα= πνιγμονή. Ασφυξία, ηθική στενοχωρία. Κατ. Angustia. ﻿

Ισκιώνομαι, για τα πρόβατα άμα αρρωστούν. ﻿

Η πανόγλα

Η πανόγλα είναι μια μακρά μακρά γυναίκα με σιδερένια παπούτσα και βγαίνει φωθιά απού τη μούρη. [πανόγλα= πανούκλα].

Ασθένειαι

Μελιτάτη= επίθετον της νόσου ευλογίας, ην ούτω καλούσα προς εξευμενισμόν (εκ του μέλι), εις την αρχαίοψαι Ερινύες – Ευμενίδες.

Όταν είναι επιδημική νόσος εις τους δρόμους η γυνή τας νύκτας κλαίει αυτή.

Αγγούσα, η, εκ του άγχω άγχουσα= πνιγμονή. Ασφυξία, ηθική στενοχωρία. Κατ. Angustia.

Ισκιώνομαι, για τα πρόβατα άμα αρρωστούν.