Search

Now showing items 101-105 of 105

Τριμμάτιες οι = φανταστικά πρόσωπα, αγριανθρώποι με τρία μάτια οτές προλήψεις, των οποίων το τρίτο μάτι βρίσκεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού, ώστε βλέπουν συγχρόνως μπροστά και πίσω. Τριμματιά= η χώρα τους. Τριμμάτης λ. ύβρ.

Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)

Τον παλιόν καιρό στο βουνάρι της Λάρτος, στον Λόστα μέσα σ'ένα σπήλιον ήταν ένα μιάλο φί(δι) που το λέασι δράκο΄. Φό(βο)ς και τρόμος έπιασιεν ούλλους τους Λατριακούς και κανείς τους δεν επεκόττα να περάση που κείνο το μέρος. Όσα παλλικάρκια εδικιμάσαν να πάν να το σκοτώσουν, έχασαν άδικα τη ζωή τους. Στα πολλά ένας παλλικαράς που ξένο χωρκιό έτυχε να περάση που κειά και με το κοντάριν του εσκότωσε το θερκιόν κι εγλύτωσεν τον τόπο.Εκάμαν του τότες μιάλες τιμές, και σαν πέθανε που πάνω που το μνημόριν του εβάλασιν ένα μαρμαρένιο λιοντάρι που τόχουν τώρα στο Δημαρχείο της Χώρας. (επεκόττα= ετολμούσε, μιάλες=μεγάλες.)

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)

Μια μαντρατόρισσα εκαυκκίστημ πό 'ν εφφουάται τον Απρίλλdη, εθύμωσεν γκαί κάμνει μια βροχήμ που της επήρεν ούλλdες τές έβδγκιαμ μ ήμπεμ που κάτω που το καζάνιν γη εγλύτωσε. Άμαν εκαλωσύνεψεν γκήβγκεμ που το καζάνιν ηύρεμ μοναχά τρείς κατσίκες, μιάν γκούτση, μιαν στραβήν και μιαν γ γερή κι εφώναξέντες ; τζούτι κουτσή, τζούτι στραβή, τζούτι τ' απομεινάριν του Θεού. Ο Θεός ελυπήθην την γής επλήθανεν τες πάλε σανγκαί πρώτα.

Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)

Ένας Δαματρενός περνώντας απο το Φρέ όξω που το χωριό του μέσα σ'ένα δάσος είδεν ένα φίδι χοντρό σαν το χοίρο κι εμούγκριζεν. Χωρίς να τα χάση έβαλε φωτιά στο δάσος και το φίδι επέταξε στη θάλασσα μαζί με άλλα δυό τέτοια.

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)

Στην Ψιθθό, κοντά στο δρόμο που πάει στο Γιαμματικό, έχει ένα μέρος που το λέσιν Άρτεμη. Εκειά έχει έναν μιάλον πεύκον που τον έχουν σαν άγιο δέντρο, γιατί στον ίσκιον του που κάτω έκατσεν η Παναγία. Ενας καρβουνιάρης εδικίμασεν να κόψη τον πέυκον, μα με την πρώτην μανναρκιά έσπασεν το μαννάριν του κι ακόμα φαίνεται η μαμμαρκιά. Κι ο νοικοκύρης του χωραφκιού πρίν λίγα χρόνια έθελεν να κόψη τον πεύκον, μα οι χωρκιανοί του (δ)εν τον εφήκασιν, γιατί εφούνταν να μην πάθη κακό. [Ψιθθό = χωριό της Ρόδου,Γιαμματικό = μοναστήρι της Παναγιάς με ιαματικό νερό, μαννάριν = τσεκούρι, κακό = Τα ίδια δηλαδή και απαράλλαχτα ότι έγινηκε με τη βαλανιδιά που ζήτησε να κόψη ο Ευρυσίχθονας].

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)

«
1
. . .
8
9
10
11