Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 119-138 από 403
-
Ζήσε, μαύρε μου, να φας χλωρό τριφύλλι
(1953)Μια κατάστασις σώζεται μόνο εις την κατάλληλον εποχήν, ενώ η άσκοπος έχει ως συνέπειαν τον βέβαιον όλεθρον -
Η γίδα είναι ξυλοφάης
(1953)Η γίδα συντηρείται εύκολα διότι και ξύλα ακόμη τρώγει, εν αντιθέσει προς το πρόβατο που είναι αφέντ'ς -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
(1953)Η ακράτεια της γλώσσης πολλούς πολλάκις εζημίωσεν -
Η καλή μέρα φαίνετ' απ' το πρωΐ
(1953)Συνήθως ευθύς εξ' αρχής φαίνεται ποίαν έκβασιν θα έχη εν έργον η μια υπόθεσις -
Η οξωτέρα τρώει ψωμί
(1953)Οι εργαζόμενοι εις υπαιθρίους αγροτικάς ασχολίας καταναλίσκουν πολύν άρτον κατά το φαγητόν των -
Η ποταμιά δεν κατεβάζ' κάθε μέρα κούτσουρα
(1953)Αι κατάλληλοι ευκαιρίαι προς απόκτησιν πρ'αγματος τινος δεν παρουσιάζονται πάντοτε -
Η σύλ' από τη βιά της, γκαβά κάν' τα παιδιά της
(1953)Η βεβιασμένη εργασία δέν είναι καλή, διότι παρουσιάζει ατελείαςς εμφανείς -
Ή βάρ' το τ' αρχοντόϊπουλο, ή μη το μαγαρίζεις
(1953)Εις σπουδαίας περιστάσεις του βίου του ο άνθρωπος πρέπει να συμμορφώνεται αναλόγως με την σπουδαιότητα αυτών, ώστε η εμφάνισίς του να είναι καθ' όλα αξιοπρεπής. Τα ημίμετρα και η επιφυλακτικότης πρέπει να αποκλείωντα -
Ήμικρός – μικρός παντρέψου, ή μικρός καλοερέψου
(1953)Γίνεται δια της παροιμίας σύστασις εις τους νέους να νυμφεύωνται μικροί, διότι, άμα παρέλθουν τα έτη της νεότητος δύσκολα αποφασίζουν δια γάμον -
Ήρθ' ο κόμπος στο χτέν'
(1953)Όταν κανείς έχη μπροστά του ανυπέρβλητον πρόσκομμα και ευρίσκεται προ αδιεξόδου πρέπει να λάβη γενναίαν απόφασιν δια να το υπερνικήση -
Ήρθαν τ΄ άγριγια να διώξουν τ΄ ήμερα
(1953)Ερμηνεία: Δεν πρέπει να υποχωρούν οι συνετοί και τίμιοι άνθρωποι προ των υπερφιάλων απαιτήσεων, των φαύλων -
Ηρθ' ο βλάχος με το μέλ'
(1953)Μερικά πράγματα στη μεγάλη έλλειψιν είναι περιζήτητα και φαίνονται νοστιμώτατα αν τύχη να είναι ταύτα φαγώσιμα. -
Ηύρ' από γόνους γόνατα
(1953)Λέγεται επ' εκείνων, οίτινες κληρονομούν εκ συγγενών των μεγάλην περιουσίαν. -
Ηύραμαν παπά, ας θάψουμε καμπόσ΄ς
(1953)Ερμηνεία: Λέγεται περί εκείνων, οι οποίοι, ενώ τον άλλον καιρόν αδρανούν και δεν φροντίζουν διά τας εργασίας των, παρουσιασθείσης ευκαιρίας, τότε επιζητουν διά του αυτου μέσου να θεραπεύσουν όλας τα αναγκας των -
Ηύρες φαϊ κάτσε φάει, ηύρες ξύλο σήκου φέγα
(1953)Πρέπει πάντοτε ο άνθρωπος να συμμορφώνεται εκάστοτε σύμφωνα με τις περιστάσεις και με το περιβάλλον