Αναζήτηση

Αποτελέσματα 21-30 από 68

Οι άγγλοι στρατιώται στο 1956 παίρνουν την εικόνα του Αγίου και την φέρνουν στου Μαχαιρά. Εκεί περιπαίζουν τους πιστούς και περιφρονούν τον Άγιο. Την επόμενην το αυτοκίνητο των άγγλων πέφτει δίπλα από τον Ναό στον γκρεμό και φονεύονται δύο στρατιώται. Όλοι το απέδωκαν στην ασέβειαν προς τον Άγιο.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Αι γυναίκες ετοιμάζουν πήτες από επτά είδη. Αφού γίνη παράκλησις στον Άγιο, Κόβεται η πήτα σε 40 κομμάτια. Τότε μνημονεύεται η μητέρα του Αγίου, η οποία πιστεύεται οτι ήτο αμαρτωλή. Τότε εις τους γονείς φανερώνεται που ευρίσκεται ο ξενητεμένος και εις τα πρόσωπα που μετέχουν της παρακλήσεως το πρόσωπο που τα ενδιαφέρει.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Μια γυναίκα οραματίζεται να μη περνα εμπρός από την Αγίαν πύλην δια να ασπάζεται την Θεοτόκον, διότι κάτω της ωραίας Πύλης υπάρχει μνήμα αγίου. Η γυναίκα αυτή έκτοτε τηρεί αυτό το όραμα. Και όταν κοινωνή ζητά να κοινωνή από την βόρειαν πύλην.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Κάθε 2α Φεβρουαρίου γίνεται γιορτή. Ήρχοντο δυό αγρινά κοντά στην αυλή. Το ένα το εσκότωναν και το έτρωγον στο πανηγύρι. Μιάν φοράν εσκότωσαν και τα δυό. Έκτοτε η Παναγία δεν ξανάφερε αγρινά.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ευρίσκει τα χαμένα. Κάποιος έχασε την κουνιά στα χόρτα. Έψαξε επί πολύ και δεν την ευρίσκει. Προσεύχεται και τάζεται στον Άγιο μα άψη τα κανδήλια του. Ευθύς η κουνιά ευρέθη μπροστά του

Κοκολιού, Λ. (1961)

Λέγεται Τριμιθιώτισσα διότι ευρέθη η εικών πάνω εις μιαν τριμιθιάν. Οι κάτοικοι ήθελον να χτίσουν εκκλησία εις το χωριό. Η Παναγία όμως έφευγε έξω όπου και εκτίσθη ο ναός μέσα στις τριμιθιές.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Διηγούνται ότι ο Άγιος εκυνήγησε την Πανώλην. Ήρχετο υπό μορφήν μαύρου θηρίου, την συνήντησε έξω του χωρίου. Την εχτύπησε και το αίμα πετάχτηκε στην απέναντι πλευρά, όπου φαίνεται το βάψιμο της πέτρας. Εκεί που στάθηκεν ο Άγιος φαίνονται αι πατημασιές του αλόγου του.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Όταν χάσουν κάποιο πράγμα, κλειδιά γυιαλιά ή κάτι άλλο τάζονται στον Άγιο και πολύ γρήγορα το ευρίσκουν. Ο Άγιος είναι ένας σύμμαχος και βοηθός στη ζωή των χωρικών

Κοκολιού, Λ. (1961)

Κατά την περίοδον της ΕΟΚΑ, οι άγγλοι δεν επλησίασαν στο Νάο. Κάποια δύναμις τους απωθούσε. Οι χωρικοί το απέδιδον στον Άγιο

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ήταν μυλωνάς στο μύλο «Παρτελεμέ». Μια νύκτα ήλθε στον μύλο του ν’ αλέση ένας απάλέτης από το χωριό «Αγ. Αμβρόσιος» που τον έστειλε ο Αμβρ. Ο φίλος του Δημητριανού. Επειδή ήταν κρύο ο Αμβρ. Έστειλε στον Δημητριανό ένα κοφίνι κάρβουνα αναμμένα για να ζεστένωνται την νύκτα. Έτσι κάθισαν στη φωτιά και έτρωγαν με τον απαλέτη. Τότε έσβυσε ο λύχνος του Δημητριανού (πέτρινος με λάδι και φυτίλλι) γιατί έλειψε το λάδι, και δεν είχαν άλλο στον μύλο. Τότε ο Δημητριανός έκαμε το σημείον του σταυρού και κατέβηκε στο συφφούνι του μύλου και γέμισε με νερό τον λύχνο και άναψε μια χαρά. Όταν έφευγε ο απαλέρης, του γέμισε ένα δοχείο από το ίδιο νερό να πάρη στον Αμβρ. Ν’ ανάβη και εκείνος τον λύχνο του. [Η παράδοσις αναφέρεται εις τον Άγιον Δημητριανόν. Βλ. σχετικώς εις σελίδα 66 -67, του αυτού χειρογράφου]

Κοκολιού, Λ. (1961)

«
1
2
3
4
5
6
. . .
7
»