Αναζήτηση

Αποτελέσματα 11-20 από 68

Λέγεται οτι η Παναγία αυτή δεν ήθελε να προσκυνούν οι γυναίκες. Κάποια Ρήγαινα είπε : Εγώ είμαι Βασίλισσα και θα με δεχθή. Πηγαίνει, αλλά πέφτει στα γόνατα. Δεν μπορεί να σηκωθή. Τότε λέει η Ρήγαινα. Βοήθαμε Παναγία να σηκωθώ, να προσκυνήσω και να σου δώσω όσα μέρη βλέπει το μάτι μου γύρω από τον τόπον αυτόν. Έτσι και έγινε. Προσκυνεί, δωρίζει στην Παναγία πολλά μέρη της περιοχής και άνοιξε ο δρόμος για να προσκυνούν και αι άλλαι γυναίκες.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Θεραπεύει τον κοιλόπονον στα παιδιά κυρίως. Λέγουν: πήρε το παιδί μου πόνος. Τρέχουν. Παίρνουν λάδι και αλείφουν το πονούν μέρος. Η χάρη του Αρχαγγέλου δίδει την θεραπείαν του πόνου. Δια τούτο οι πιστοί τάζουν αφιερώματα κέρι να πονούντων μελών του σώματος. Κάποτε πήρε χολέρα τα γύρω χωριά. Οι χωρικοί πιστεύουν πως στην Πάνω Ζώδια δεν έπαθε κανένας γιατί ο αρχάγγελος έκλεισε την περιοχή στην νόσο. Κάποιος από γειτονικό χωριό έφυγε για να σωθή και η φωτιά έμεινε αναμμένη επί 40 ημέρες και έκαιγε την νόσον.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Η συνοικία Αγίου Γεωργίου Άνω Κυρήνειας λέγεται και Ρηγάτο. Εις τα θεμέλια που ανοίγονται δια να κτισθούν σπίτια ευρίσκονται διάφορα αρχαία.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Κάποιος φθονούσε ένα ιερέα του χωριού. Όταν πέθανε πήγε και ούρησε πάνω στο μνήμα του και είπε. Ιδού τι σου κάνω, ευθύς ησθάνθη ένα κάψιμο. Μετά ολίγους μήνας έκαμε εγχείρισι. Εις το δάσος πέφτει και χτυπά στο μέρος της πληγής και ανοίγει. Έπεσε στο κρεββάτι με πόνους, υπέφερε επί μήνας και εβρώμησε ζωντανός. Τώρα πέθανε αλλά το μνήμα του δείχνει πως δεν λειώνει, μένει το χώμα όπως ήτο στην αρχή. Οι χωρικοί φοβούνται.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Έδιωξε την Πανούκλαν. Λέγουν ότι η Πανώλης εστάθη έναντι του χωρίου και εφώναξε ονόματα. Όποιος της απεκρίνατο, ωμοίαζε με γυναίκα, τον έπαιρνε. Όποιος ήκουε το όνομά του και έλεγε δεν έχω τόπον, να φύγης, εγλύτωνε.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ένας Παπαϊωανίκειος ήρχισε να κτίζη τον ναόν του Προφ. Ηλιού. Ένας Τούρκος καδής γκρεμίζει οτι εκτίσθη. Ο Μοναχός κρύπτεται εις τα Λιβάδεια Πιτσιλιάς. Συλλαμβάνεται ως μέλος της Φ. Εταιρείας. Τον βασανίζουν, του κόβουν τα δάκτυλα, τη μύτη, τα αυτιά. Δραπετεύει από την φυλακήν όπου εκλείσθη και αρχίζει πάλιν το χτίσιμο. Συλλαμβάνεται εκ δευτέρου και αποκεφαλίζεται. Τώρα ακόμη φαίνονται τα ερείπια του Ναού.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Μια νύχτα πήγαν οι ιερείς να τη λειτουργήσουν. Κατά τα μεσάνυχτα ήκουσαν ψαλμωδίες και είδον αναμμένα τα κανδήλια. Λειτουργούσαν οι Άγγελοι στην εκκλησία. Το πρωΐ ήτο ησυχία. Ελειτούργησαν και οι ιερείς.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Η Εικών εμποδίζει την χολέραν. Όταν προ ετών ήρχετο η καταραμένη νόσος και οι άνθρωποι απέθνησκον καθώς περιεπάτουν, οι Χριστιανοί εσυνάχθησαν όλοι κοντά εις την Λάμπουσαν. Έκαμαν δέησιν. Επήραν την εικόνα και έφθασαν έως την τοποθεσίαν βαθυκάκα. Εκεί η αρρώστεια είχε φθάσει. Όσοι ήσαν εκείθεν εμαστίζοντο και απέθνησκον. Όσοι επρόκαναν και διήρχοντο εντεύθεν της τοποθεσίας όπου εστάθη η αγία εικών, εσώζοντο και εθεραπεύοντο παραχρήμα. [Αχειροπαίκτος – Λαμπούσις= είναι η εικών του Κυρίου (βλ. Και 3].

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ο ναός εκτίσθη περί το 1305 και ωνομάσθη Μένοικον από κάποιον Δομένικον. Διαρητειται σκοπιά παλαιά όπου εφύλλατον τον Ναόν από τους κλέφτες ή πειρατές.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Τρείς Τούρκοι έκλεψαν την εικόνα και αφήρεσαν τα ασήμια που λείπουν ως τώρα. Φεύγοντας από ψηλό μέρος επέταξαν την εικόνα δια να σπάση. Χωρίς να πέση κάτω, χτύπησε στη γωνία και στέκεται όρθια στην αυλή η εικών. Ένας εξ' αυτών που ήτο Καδής εις απόστασιν δυο μιλίων από της Μονής σκοτώνεται στον γκρεμό. Τώρα λέγεται εκεί ο “τόπος του Καδή”. Οι άλλοι δύο με τα ασημικά έφθασαν ως την Περιστερώναν καταχτυπημένοι από χαλάζι που τους κατάκοψε στον δρόμο. Το ασήμι το επέστρεψαν και εσώζετο επί της εικόνος ως τελευταία όπου και εχάθη κατά τον αγώνα.

Κοκολιού, Λ. (1961)

«
1
2
3
4
5
. . .
7
»