Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 68

Θεραπεύει τα μάτια δια παρακλήσεων και δεήσεων... Τρείς Ελήες = Τρείς Ελεούσες Παναγίες. Από το χωριό αυτό κατάγονται τρείς Εθνομάρτυρες. Οι Χρύσανθος, Μελέτιος και Λαυρέντιος. Η μάννα τους ύστερα από μια ζημιά που της έκαμαν, έχυσαν το αλέυρι τους κατηράσθη “να σας δώ δεσποτάδες” και τους είδε. Έγιναν όλοι. Υπάρχει υπόνομος σύραγξ που ενώνει τον Αρχάγγελον με τα σπίτια των Οικονόμων που λειτουργούσαν τότε.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ο πατέρας της ήτο ειδολολάτρης. Ήτο λεπτουργός και έκαμνεν είδωλα. Η μητέρα τςη απέθανεν ότε αυτή ήτο 5 χρονών. Από μια γυναίκα, σαν παραμάνα της έμαθε για το Χριστό κια πίστευσε Σ' αυτόν. Όταν μεγάλωσε, ο πατέρας της την πήρε σ' ένα πανηγύρι για να πωλήση τα αγαλματά του (ειδώλα) τα είχε σ' ένα σπίτι. Εκεί άφηκε την Μαρίναν να τα προσέχη. Αυτός επήγε να βρή αγοραστάς έξω στην αυλήν. Εν τω μεταξύ η Μαρίνα παίρνει τον γλύπτην και το σφυρί και βγάζει τα μάτια των αγαλμάτων εκτός ενός. Παίρνει τον γλύπτην και το σφυρί και τα βάζει στα χέρια του ειδώλου. Σαν έφτασεν ο πατέρας με τους αγοραστάς και βλέπει τα αγάλματα χωρίς μάτια, ερωτά την κόρη του ποιός τα έβγαλε. Εκείνη του δείχνει το είδωλο πούχε στα χέρια το γλύπτη και το σφυρί και του λέγει. - “Να εκείνο τα έβγαλε”. Τότε ο πατέρας της λέγει. “Είναι δυνατόν μια πέτρα να βγάζη τα μάτια των άλλων;” Και τότε η Μαρίνα του λέγει. - “Και γιατί πιστεύεις σ' αυτά τα είδωλα;” Ο πατέρας της τότε πάιρνει το γλύπτην και το σφυρί και τα χαλά όλα και πιστεύει στο Χριστό

Κοκολιού, Λ. (1961)

Θεραπεύει τα μάτια. Όταν πονούν τα αλείφουν με λάδι από την κανδήλα της Αγίας και θεραπεύονται. Δια τούτο και τάζουν μάτια χρυσά ή άλλης ύλης. Κάποιος έκαμε ζητιά δια την Αγίαν. Εμαζεύτηκαν διάφορα πράγματα και ζώα. Κάποιος παίρνει ένα από αυτά τα ζώα για δικό του. Εις ολίγον διάστημα έχασε το φώς του ετυφλώθη. Τότε παίρνει δυό ρίφια και τα προσφέρει στην Αγία. Αμέσως επανεύρε το φώς του. Για τα μάτια τάζονται και οι Τούρκοι και σέβονται την Αγίαν Ειρήνην

Κοκολιού, Λ. (1961)

Για το χτίσιμο του ναού ένας Τούρκος έφερνε δυσκολίες για το οικόπεδο και τον τόπο. Στην ψηφοφορία του χωριού αντιδρά. Εκάει τη νύχτα παθαίνει ζάλην και σε 10 μέρες πέθανε μαζή με όλην την οικογενείαν του. Τότε οι συγγενείς του φοβούνται και δίδουν τον χώρον δια τον Άγιον έτσι χτίζεται ο ναός.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Αυτοί οι κλεφτες που πήγαν να τριγήσουν ένα μελίσσι. Περί αυτού αναφέρεται διεξοδικώς από σελ. 17 -22 του αυτού χειρογράφου επειδή δεν ήξευραν πώς να το τριγήσουν έδωσαν φωτιάν κάτω από το δένδρον και εκάησαν οι μέλισσες και έμειναν ελεύθεροι, ανενόχλητοι από το μελίσσι να πάρουν τες πίττες του με το μέλι. Εκεί που έκοβαν τες πίττες που εκρέμοντο κάτω από τους κλάδους και σας υπενθυμίζω ότι είχαν σχίμα σατυρού στο μέσον του σταυρού είχεν έναν κοίλωμα μια φούσκα δηλαδή, που ήταν γεμάτι έναν υγρόν με γλυκυτατην μυρωδιάν και χρώμα κόκκινον σαν αίμα. Όταν είδαν αυτό το πράμα έντρομοι το ανεκοίνωσαν σέναν πνευματικόν ιερέα και τον ηρώτησαν αν έκαμαν μεγάλον έγκλημα. Ο ιερεύες τους είπεν εφόσον είδετε ότι το μελίσσι είχεν σχήμα Σταυρού κτισμένες τις πίττες του έπρεπε να μην το καταστρέψετε διότι όπως όλοι οι λαοί του Θεού έχουν την φώτησιν του και εργάζονται και χύνουν ιδρώτα και αίμα να ζήσουν και δεν πρέπει να τους λυστεύουμεν. Έτσι και τα ζώα και τα έντομα δεν πρέπει να τα καταστρέφουμεν και όπως χύνεται το αίμα ενός ανθρώπου ή ενός ζώου όταν το σφάζουμεν έτσι εχύθη και το αίμα εκείνου του σταυροειδούς μελισιού και το υγρόν εκείνον που εμοσχοβολούσε και έμοιαζε με αίμα όπου ήταν μέσα στην μέσιν του σταυρού ήταν άγιον και δεν έπρεπε να το εγγίσεται. Δια να εξιλεωθή η αμαρτία των έκαμαν γιορτήν επήγεν ο ιερεύς εκείνος ελειτούργησεν με άλλους παπάδες και ο κόσμος που παρηκολούθησεν την τελετήν ευχήθησαν τους κακούς εκείνους ανθρώπους συγχώρεσιν. Όλοι μαζί εσκέφθησαν να δώσουν το όνομα του βουνού Σταυρόβουνος εις ανάμνησιν του σταυρού εκείνου που έκτισεν τις πίττες του το μελίσσι. Έτσι λοιπόν μέχρι σήμερον το βουνόν αυτό λέγεται Σταυρόβουνος.

Ραουνάς, Στυλιανός (1961)

Καταδιώκει τους Τούρκους. Το χωριό Τριμίθι ήτο σχεδόν Τούρκικο. Οι Χριστιανοί ελάχιστοι. Με την βοήθειαν του Αγίου έφυγαν όλοι οι Τούρκοι ώς τον ένα.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Διηγούνται οτι μια κόρη του Χότζα πήγε στην εκκλησία και έβγαλε τα μάτια από την εικόνα της Παναγίας, δια να δείξη πως φοβάται αγίους. Επήρε το μάθημα. Έως το πρωί της επομένης ημέρας ετυφλώθη.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Κάποιος ηθέλησε να χτίση απέναντι της εκκλησίας. Έφερε τις πέτρες και ετοιμάζετο. Αποθνήσκει η κόρη του άξιπα. Τα εγκαταλείπει και φεύγει.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Δεν θέλει να βλέπουν το προσωπό της. Ένας ιερεύς πήγε να την ξεσκεπάση. Πέφτει κάτω, πρίσκεται και πεθαίνει από τότε ο άρρωστος. Έκτοτε όλοι φοβούνται να δούν το πρόσωπο της.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ονομάζεται ούτω από το εξής : Ευρέθη η εικόνα μέσα σε μια σχισμή γέρικου δένδρου. Ένας ιέρακας κυνηγούσε ένα περδιλίκι. Αυτό μπαίνει μέσα στη σχισμή του δένδρου. Κάποιος γεωργός που έτρεξε για να πιάση το περδίκι, ευρίσκει την εικόνα. Έτσι ωνομάσθη Παναγία του 'Ιέρακα, του Άρακα.

Κοκολιού, Λ. (1961)

«
1
2
3
4
. . .
7
»