Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΙΒ"

Αποτελέσματα 21-40 από 234

Ίρις η Κερασολένη

Γι' αυτήν πίστευαν οτι είναι η ζωνή της Παναγίας και οτι φαίνεται για παρηγοριά οτι θα παύση η βροχή και δεν θα γίνη ξανά κατακλυσμός. Τα παιδιά όταν την βλέπουν λένε, “Άϊ κερασολένη ο άντρας σου πεθαίνει και τα παιδιά σου κλαίνε και σ' είσαι στολισμένη;

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Δοξασίες για την Πούλια

Για τις δοξασίες του Ελληνικού λαού τις σχετικές με την Πούλια γράψαμε κι άλλοτε. Ιδού μερικές ακόμα : Ο λαός μας πιστεύει οτι η Πούλι, ο γνωστός αστερισμός της Μικράς Αρκτού, ήταν άλλοτε κλώσσα κι' αργότερα τα κλωσσόπουλα της έγιναν αστέρια, αλλ' απ' αυτά μονάχα τα έξη της έζησαν. Επίσης επικρατεί η δοξασία οτι τα μάγια που αφίνονται στη στέγη των σπιτιών, αν δεν τα ιδή η Πούλια, δεν φέρνουν κανένα...

Άγνωστος συλλογέας (1920)
Γαλαξίας

Για το Γαλαξία (κούμουβα σλάμα ή κλεμμένα άχερα από το νονό του). Ένας έκλεξε από το νονό του άχερα. Ο νονός τον ανακάλυψε και τον κυνήγησε. Αυτός από την βία του να φύγη τα σκόρπισε στο δρόμο, ενώ έτρεχε να φύγη.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Φεγγάρι

Για το μαύρο του φεγγαριού λέμε πως τούτο έκαμε ο ήλιος, που το κτύπησε με λάσπη

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Φεγγάρι

Για το φεγγάρι λέμε πως μια φορά εμάλωσε με τον ήλιο για το ποιός από τους δύο φέγγει πιο κάλα. Ο ήλιος τότε εθύμωσε και επήρε μια χούφτα λάσπη και την έρριξε στα μούτρα του φεγγαριού και το μουτζούρωσε και έτσι φαίνεται το μουτζούρωμα πάνω στο φεγγάρι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Ουράνια σώματα

Για το Φιγγάρ λένι ότ' έίχ' κ' ίδγια λάμψι με τουν ήλιου κι νιά μέρα θύμουσι ου Ήλιους κι πήρε νιά σβουνιά (κόπρη βοg) κι βάρισι του φιγγάε κι απ' τά τότι ανέμη (έμεινε θαμπό).

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Για τον ήλιο και το φεγγάρι έχουμε ακούσει πως είναι ο Κάϊς και ο Άβελ.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Για τον Προφήτη Ηλία ήταν γνωστή η λαϊκή παράδοση πως οι βροντές που ακούονται, όταν βρέχη, είναι από το ποδοβολήτο των τεσσάρων αλόγων του που σέρνουν την άμαξα. Ήταν αμαξάς, λένε, ο Προφήτης κι ανέβη στον ουρανόμε τ' αλογά του.

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Δεινάει του φεγγάρ' κ δείπνησε του φεγγάρ' = μειούται η σελήνη γινομένη ελλειπτική - το Δεινού μόνον εν τη φράσει τούτη

Ιωαννίδης, Σωκράτης Ν. (1921)
Δειπνάει το φεγγάρι = αργεί να φανή το φεγγάρι. Δράκοντας, (ο) = θηρίον

Λάσκαρης, Ν.
Δειπνάει του φηγγάρ' και δειπνήση του φηγγάρι” όπερ σημαίνει μειούται η σελήνη γινομένη ελλειπτική.

Ιωαννίδης, Σωτήρης Ν.
Αρνοπατησιά!

Δια την ονομασίαμ της προκειμένης τοπωνυμίας υπάρχει χαριέστατος μύθος, υψιότης λαογραφικών σημασίας, δι ου πλήν των άλλων εξηγείται και προηλθεν κ' ονομασία του αστέρος Αυγερινου. Όμεθα ούτοι είναι λίαν εκτενής και δια τον λόγον τούτον λυπούμεθα πολύ μη δυνάμενοι ν' αναφέρωμεν τουτο.

Σακελλαριάδης, Χ. (1923)
Εξηγήσεις διαφόρων φυδικών φαινομένων προς τα παιδιά

Δια τον ήλιο κατά την δύση λένε: “Ο ήλιος παέι να δείπνηση κι αύριο καλό ξημέρωμα θα μας χαιρέτηση”. Κατά την ανατολή: Έβγα ήλιε να λιαστούμε και κουλλούρια σου βαστούμε”. Η μητέρα βγάζει όταν είναι γαλήνη το παιδί της έξω και του δείχνει τ' άστρα και του λέει οτι είναι φαναράκια στον ουρανό, τουδείχνει το φεγγάρι, που για τα παιδιά είναι το πιο συμπαθητικό άστρο, του λέει για τις σκιές του οτι εκεί...

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)
Μυθικαί διηγήσεις (παραδόσεις)

Διατί το φεγγάρι έχει μαυράδια, διατί δεν φωτάει σαν τον ήλιο. Τα μαυράδια τα παρομοιάζουν με ανθρώπινες μορφές ανθρώπων. Είναι λέγει εκεί μέσα ο Κάϊν, που σκοτώνει τον αδελφόν του.

Καλησπέρης, Λουκάς Ι. (1952)
Ουρανός – Άστρα – Γή

Δυ' αδέλφεια ήσανε. Ήλος και Φέγγος πέρασ ένα δυό μήνες νέ. Ήλος ήτονε την ημέρα νε Φέγγος την νύχτα λέγανε Φέγγος του Ήλος «την νύχτα γύρες εσύ». Ήλος πα λέγεινε το Φεγγάρι «εσυ πας οι είσαι εσύ γυρές την νύχτα». Έναν ημέραν μάλλωναν για το γύρισμα φότι μαλόνηναι ήρθε 'ρεάστι μάννα του και ρώτησε τους για το ποιόν μαλόνειτε είπεν ο Ήλος. Ατός φότι ένι παιδί κι έθελει να γυρίση την νύχτα θέλει να...

Άγνωστος συλλογέας (1894)
Η Πούλια

Ένα θεοσκότεινο βράδυ που είχε πέσει πυκνή αντάρα στη Νεράϊδα και ο Γερονάσιος ο τσουπάνης ρούσε τα πρόβατα πάνω στο σύρμα κατά την κορυφή, ακούστηκε παράξενο λάλημα, που τ' ακολούθησε ένα ηχηρό φτερούγιασμα. Κείνη τη στιγμή, ο Γερονάσιος είδε ν' ανεβαίνουν και να κολλούν στον ουρανό εφτά φωτάκια. Ο Γερονάσιος έλεε πως είταν η κλώσσα πετροπέρδικα με τα έξη κλωσσοπούλια, που πετάξανε και κολλήσανε...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ο ήλιος και το φεγγάρι

Έναν κιρό η ήλιους κι του φεγγάρ’ ήταν αδέρφια κι πάηναν μαζί ‘ς τουν ίδιουν του δρόμου. Μια μέρα θυμαίν΄η νήλιους κι το καϋμένο το φεγγάρ’ το βγάζ’ του μάτ’. Τότε του φιγγάρ’ γύρσι πίσου κι πάει ‘ς τη μάννα τα’ κλαίγουντας. Κι η μάννα τα’ κάθητι ‘ς την άκρα τόπ’ ικεί που βασλεύει τώρα η νήλιους. Κι σαν είδ’ η μάννα του φιγγάρ’ ένα κι ένα δάκρυα τ’ περιχύθηκαν κι μον φουρτουνίζουνταν κ’ ηλίγι : «φουρτούνα...

Πρώιος, Ιωάννης (1888)
Ένας επήε να βάλη το φέγγαρι μέσα στο κόφινι και τον ερρούφηξε το φεγγάρι και από τότε είναι εκεί μέσα ο άνθρωπος με το καλάθι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Έχομε κ' ένα άστρο και λέομέν το (Γ)ελατζή. Αυτό βγαίνει πολύ νωρίς και είναι λαμπερό σαν το άστρο της αυκής και ξεγέλασε ένα αξιωματικό κι α(π)ό τότε το φκάλαν το άστρο 'ελατζή. Ο αξιωματικός είχε συμφωνήσει με τους άλλους τους αρχηγούς και του είχαν πή να κάνη επίθεση την αυκή μόλις (θ)α θώρε το άστρον της αυκής κ' εκείνος μόλις θωρεί το 'ελατζή εθάρρε κ' ήτο αυτό το άστρο κ' έκαμε την επίθεσι στον...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Είναι δύο άστρα που τα λένε η κακιά νύφη με τη κακιά πεθερά. Πηγαίνει το ένα κοντά 'ς το άλλο και απομακρύνονται πάλι

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΙΒ"

Φεγγάρι Για το μαύρο του φεγγαριού λέμε πως τούτο έκαμε ο ήλιος, που το κτύπησε με λάσπη ﻿

Για τον ήλιο και το φεγγάρι έχουμε ακούσει πως είναι ο Κάϊς και ο Άβελ. ﻿

Δεινάει του φεγγάρ' κ δείπνησε του φεγγάρ' = μειούται η σελήνη γινομένη ελλειπτική - το Δεινού μόνον εν τη φράσει τούτη ﻿

Δειπνάει το φεγγάρι = αργεί να φανή το φεγγάρι. Δράκοντας, (ο) = θηρίον ﻿

Δειπνάει του φηγγάρ' και δειπνήση του φηγγάρι” όπερ σημαίνει μειούται η σελήνη γινομένη ελλειπτική. ﻿

Ένας επήε να βάλη το φέγγαρι μέσα στο κόφινι και τον ερρούφηξε το φεγγάρι και από τότε είναι εκεί μέσα ο άνθρωπος με το καλάθι. ﻿

Είναι δύο άστρα που τα λένε η κακιά νύφη με τη κακιά πεθερά. Πηγαίνει το ένα κοντά 'ς το άλλο και απομακρύνονται πάλι ﻿

Φεγγάρι

Για το μαύρο του φεγγαριού λέμε πως τούτο έκαμε ο ήλιος, που το κτύπησε με λάσπη

Για τον ήλιο και το φεγγάρι έχουμε ακούσει πως είναι ο Κάϊς και ο Άβελ.

Δεινάει του φεγγάρ' κ δείπνησε του φεγγάρ' = μειούται η σελήνη γινομένη ελλειπτική - το Δεινού μόνον εν τη φράσει τούτη

Δειπνάει το φεγγάρι = αργεί να φανή το φεγγάρι. Δράκοντας, (ο) = θηρίον

Δειπνάει του φηγγάρ' και δειπνήση του φηγγάρι” όπερ σημαίνει μειούται η σελήνη γινομένη ελλειπτική.

Ένας επήε να βάλη το φέγγαρι μέσα στο κόφινι και τον ερρούφηξε το φεγγάρι και από τότε είναι εκεί μέσα ο άνθρωπος με το καλάθι.

Είναι δύο άστρα που τα λένε η κακιά νύφη με τη κακιά πεθερά. Πηγαίνει το ένα κοντά 'ς το άλλο και απομακρύνονται πάλι