Browsing Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση ΙΒ"

Now showing items 47-66 of 234

Η Άρκτος είναι κλέφτες. Ένας πάει μπροστά, ο πρωτοσκοπός, ο δεύτερος πάει πίσω κι έχει κι ένα αρχοντοπλάκι μπέτσικο που τόχει αισμαλωτίσε, οι δυό πάνε πλάγια κι' οι άλλο δύο πάνε παραπίσω και φυλάνε. Αυτά τα άστρια δε βασιλεύουν ποτέ. Μπροστά. [μπέτσικο = φορτωμένο στη ράχη του. Πρόκειταο περί του αστέρος θ' της Μεγ. Άρκτου ο οποίος χρησιμεύει και προς δοκιμήν της οξυδέρκειας των οφθαλμών , γνωστού...

Ταρσούλη, Γεωργία (1939)
Τα βουνά

Η γής πρωτού σταύρωσουν το Χριστό οι οβραίοι, ήταν όλο ίσια. Δεν είχε βουνά. Άνται σταυρώθκε αυτός κι αναστήθηκε κι έφευγε τον ανήφορο στα ουράνια για το Θεό, κίνησε κι η γής κοντά του κι ο Χριστός για να μη χαλάση στάθκε. Κι αμέσως σταμάτσε κι η γής όπου κίνησε. Έτσι γίνηκαν τα βουνά.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Η Γιάνς κ' η Μάρου (Αφροδίτη) βγαίν η Ένας άπου σπερής κι ου άλλους του πουρνό

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Η επί των της γής προϊόντων επίδρασης της σεληνής είναι γενική πεποίθηση των γεωργών εις εν Μάνη. Δια τούτο όταν φθίνη η σελήνη είναι χασοφεγγαριά δεν φυτεύουσι δεν εξάγουσι το λινάρι. Πάν λωβό ήτοι κακώς έχουν γέννημα ή καρπός λέγετα κακοφεγγάριατικό.

Νεστορίδης, Κ. (1895)
Ουρανός, τ' άστρα κ' η γή

Η ημητέρα μυθολογία λέγει οτι ο Υσερίον άμα φώσει αμέσως προσέρχεται προς την μητέρα του ίνα κρύψη τον θυμόν πίνων οίνον ηδόν, μελληνδία και τρώγεν κρέατα των ορθοκρεράων. Το δύνηθες δειόνον έστι λιτότατον, αποτελούμενον εξ' ενός βόος, εξ εν βεβαίως φαγόντες και η οπαδοί του οδυσσεύς εστερήθησαν του νοστίμου ήματος, ενός σίθου ακράτου οίνου και δύο κλιβάβων άρτου. Τον άρτον παρασκευάζει αυτώ αυτή...

Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)
Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι.

Λάσκαρης, Ν. (1925)
Η μάννα του ήλιου ποτέ δεν την βαστάει να τον ιδή από κοντά γιατί την τρώει, μόν' κρυφά του στρώνει κάθε μέρα το τραπέζι κι απ' ύστρεα γένεται άφαντη και κρύβεται και τον κοιτάει από μακριά και τον χαίρεται.

Άγνωστος συλλογέας (1903)
Ουράνια σώματα

Η νυχτουκόπους (Σείριος) λέϊτι κι γιλάντζης. Γιατί νιά βουλά οι Τούρκ είδαν τ' αστέρ αυτουνού κι ενόμσαν οτ ήταν η αυγερινός κι ξεκίνησανι, αλλά ήτανι νύχτα κι πέσαν ςτα χέρια των ουχτρών κι έσφαξανι οι Έλληνες.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Έκλειψις Σελήνης

Η περί εκλείψεως της Σελήνης θεωρία ης και πάντα τα λοιπά είναι ευκολωτάτη. Δεν έχομεν ανάγκην τηλεσκόπιων να παρατηρήσωμεν την Σελήνην εκλείπουσαν αρκεί ημίν ο γύμνός οφθαλμός, διότι και τα κατά την έκλειψιν πέριξ ήμών πλησίον του χωριού μας συμβαίνουσι. Η Σελήνη εκλείπουσα δεν κινδυνεύει να καταβρωθή υπό θηρίου τινός, ότι δ’ εν καιρώ εκλείψεως πυροβολισμοί γίνονται κατά μίμησιν των Οθωμανών και...

Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)
Η Πούλια

Η Πούλια : (Η νύφη και οι συμπέθέροι). “Τον καιρό εκείνον γινόταν ένας γάμος. Η Νύφη όμως ήταν γκαστρωμένη από άλλον άντρα και ο γαμπρός δεν ήξερε. Ο Θεός όμως την τιμώρησε να γεννήση την ημέρα του γάμου της. Για παράδειγμα δε έκανε αστέρια την νύφη και τους συμπεθέρους”.

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Η πούλια και ο αυγερινός ήταν αδέλφια και πέθανε η μάννα τους και ορφάνεψαν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1968)
Η σελήνη θεωρείται το καταφύγιον των κακούργων των φονέων και ιδίως του αδελφοκτόνου Κάϊντου καταδικασθέντος διηνεκώς να τρέμει και να βασανίζεται υπό της Σελήνης ήν θεωρούσιν ως εριννύν.

Ζήκος, Αστέριος (1892)
Η τοποθεσία του χωριού Μαργαρίτα είναι προς τις επάνω της Εδέσσης βουνοκορφές. Βορεινά του χωριού υπάρχει παλαιό φρούριο, «κάστρο», το οποίον εκτείνεται επί βραχώδους κορυφής αποτόμου προς δυσμάς και απροσίτου. Οι κάτοικοι του παληού Πότσεπ είναι ειρηνικοί και φιλόνομοι ζώντες μάλιστα χωρίς χωροφύλακα. Το χωριό έχει 35 σπίτια και 250 περίπου κατοίκους διατηρούντας την πατριαρχική οικογενειακή παράδοσι....

Άγνωστος συλλογέας (1938)
Ήταν Έλλην' μαθέ, και πέρνουσαν τη θάλασσα με τα ποδάρα τς. Ο Χρίστος αμά είδε, είπε το θεό : - Δώσε με βάθος, να σε δώσω αψηλός. Ήταν μαθέ, χαμλά η Θεός και είπε η θάλασσα. - Δώμ'. Όλα η Χρίστος τα έκανε όλα. Εκείος ίδωκε το Θεό ψήλος και τη θάλασσα βάθος.

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Ήταν ο Θός τότε κάπως χαbλά. Ήταν όλα σαν εύκολα. Τώρα ψήλωσεν ο Θός.

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Ο Γιάννος και η Μάρω

Ήτανε μια βολά κ' ένα καιρό, ένα πολυαγαπήμένο αντρόγενο, ο Γιάννος και η Μάρω. Από τημ πολλή τους την αγάπη επαρακκαλεθήκανε 'ς το Θεό να τους κάμη αστέρια. Κη αμέσως ο Θεός τους έκαμε άστρια πολύ λαμπερά, και το 'να βράδυ που νυχτώνει έναι 'ς την ανατολή (Ανατολικά), το άλλο 'ς τη δύσι (δυτικά). Αλλα το χειμώνα έναι ο Γιάννος 'ς την ανατολή ('ς τα βουνά) και η Μάρω δυτικά ('ς τους κάμπους). Το δε...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Ηλιόπειχτος, καθαρώτατος, λαμποκοπών.

Μαστορίδης, Χαρίλαος (1914)
Ηλιοκατέβατη, ουρανοκατέβατη = κατεβασμένη από τον ήλιον.

Ρέκας, Β. Δ.
Θα γένουμι σαν ικνούς που νι μέσ'ς του φιγγάρ'. Ερμηνία : ”θα αλλήλοσπαραχθλώμεν”

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ
Ο Ουρανός, τ' αστρά κ' η γής

Θεέ μου δώσε μου χίλια... Ερμηνία : “Η παροίμια, παρέμεινεν εκ του εξής. Παραδέχεται ο λαός άτι ενίοτε ανοίγει επί μιαν στιγμήν ο ουρανός και τότε λαμβάνει τις, οτι ζητήση. Συνέβη ποτέ φωτεινόν τι ουρανόν φαινόμενον και την στιγμήν εκείνην εφώνησε τις : Θεέ μου δώσε μου χίλια. (γρόσα) αλλά δεν επρολάβε να ειπή την λέξιν γρόσα και ούτω ο Θεός του έδωκε μόνο χείλια. Εκ της ανωτέρω δε ιδέας του λάου...

Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)

Browsing Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση ΙΒ"

Η Γιάνς κ' η Μάρου (Αφροδίτη) βγαίν η Ένας άπου σπερής κι ου άλλους του πουρνό ﻿

Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι. ﻿

Η πούλια και ο αυγερινός ήταν αδέλφια και πέθανε η μάννα τους και ορφάνεψαν. ﻿

Ήταν ο Θός τότε κάπως χαbλά. Ήταν όλα σαν εύκολα. Τώρα ψήλωσεν ο Θός. ﻿

Ηλιόπειχτος, καθαρώτατος, λαμποκοπών. ﻿

Ηλιοκατέβατη, ουρανοκατέβατη = κατεβασμένη από τον ήλιον. ﻿

Θα γένουμι σαν ικνούς που νι μέσ'ς του φιγγάρ'. Ερμηνία : ”θα αλλήλοσπαραχθλώμεν” ﻿

Η Γιάνς κ' η Μάρου (Αφροδίτη) βγαίν η Ένας άπου σπερής κι ου άλλους του πουρνό

Η κολώνα που βαστάει τη γής. Βλ. Καλλικάνταροι.

Η πούλια και ο αυγερινός ήταν αδέλφια και πέθανε η μάννα τους και ορφάνεψαν.

Ήταν ο Θός τότε κάπως χαbλά. Ήταν όλα σαν εύκολα. Τώρα ψήλωσεν ο Θός.

Ηλιόπειχτος, καθαρώτατος, λαμποκοπών.

Ηλιοκατέβατη, ουρανοκατέβατη = κατεβασμένη από τον ήλιον.

Θα γένουμι σαν ικνούς που νι μέσ'ς του φιγγάρ'. Ερμηνία : ”θα αλλήλοσπαραχθλώμεν”