• Ελληνικά
    • English
  • Ελληνικά 
    • Ελληνικά
    • English
  • Σύνδεση
Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) 
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΙΒ"

  • 0-9
  • A
  • B
  • C
  • D
  • E
  • F
  • G
  • H
  • I
  • J
  • K
  • L
  • M
  • N
  • O
  • P
  • Q
  • R
  • S
  • T
  • U
  • V
  • W
  • X
  • Y
  • Z
  • Α
  • Β
  • Γ
  • Δ
  • Ε
  • Ζ
  • Η
  • Θ
  • Ι
  • Κ
  • Λ
  • Μ
  • Ν
  • Ξ
  • Ο
  • Π
  • Ρ
  • Σ
  • Τ
  • Υ
  • Φ
  • Χ
  • Ψ
  • Ω

Ταξινόμηση κατά:

Σειρά:

Αποτελέσματα:

Αποτελέσματα 80-99 από 234

  • κείμενο
  • χρόνος καταγραφής
  • ημερομηνία υποβολής
  • αύξουσα
  • φθίνουσα
  • 5
  • 10
  • 20
  • 40
  • 60
  • 80
  • 100
  • Λέγανε πως τη βραδειά των Φώτων τα οζά μιλούσανε κι όποιος θα τα 'κουε θα πέθαινε μέσα στο χρόνο. 

    Λιουδάκη, Μαρία (1938)
  • Το άχερο του κουμπάρου

    Λένε οτι ένας ξέκιν'σι να πάη στον κουμπάρο του κ' είχε στον ώμο ένα σακκί άχερο. Το σάκκι ήταν τρύπιο κ' εχύνονταν το άχερο. Έτσι έγινε το άχερο κουμπάρου (= γαλαξία).
    

    Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
  • Μυθικαί διηγήσεις (παραδόσεις)

    Λένε πως ο Κάης καίεται εις το φεγγάρι, γιατί εσκότωσε τον αδερφό του. Και δείχνουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Κάη. Λένε ακόμη οτι μια γραία αφούρνιζε κι' ήτανε το φεγγάρι αντίκρυ της, του έρριξε τη ρούτα (πάννα) του φούρνου κι' έκαμε το άνοιγμα του φεγγαριού.
    

    Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)
  • Λιόγεννητη, (η) = μυθική ωραιοτάτη παρθένος, θυγατήρ του ηλιού, είτα πάσα ωραία πάρθενος. 

    Δένδιας, Μιχαήλ, Α. (1917)
  • Μέσα στο φεγγάρι είναι 2 αδέρφια σκοτωμένα, σκότωσαν το ένα κι' απόμεινεν μονάχο το ένα. Τώρα φώναζει και θα στάζη 3 κόμποι αίμα από τη μύτη του θα παίζη Ντόν, Ντόνη, Ντόνη. Φωνάζει τον αδερφό του, τον Αντώνη. Και τ' ακούει (αυτή η γυναίκα) αποσπερίς στις γκορτσές! “Να τ' κούς και να κλαίς είναι” μούλεγε. Και το σχετικό τραγούδι : Μες στο φεγγάρι το λαμπρό δυό δέρφια ν' σκοτωμένα. “Έτσι θα σκοτωθώ... 

    Ιωαννίδου, Μ. (1937)
  • Ο Ιορδάνης

    “Μια βολά ένας Απεραθίτης εσιάηκε στο λειβάδι κι ήκλεψεν άχερα κι εσκότωσε gι εκείνο bου τα 'χε. Στη στράτα όπου ρχουdάνε, εχύνουdα d' άχερα και την άλλην ημέρα τάχνα τάχνα επήρασι τη στράτα να βρούσι dο gλέφτη. Ο Ιορδάνης είναι η στράτα των αχέρων”. (Ιορδάνης = αστερισμός του Γαλαξία).
    

    Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)
  • Μια γριά ςτα χωριά μας – τη λέν Λατίνω – λέει πως κατεβάζει το φεγγάρι κάτω. Μια βραδυά λέν οι γυναίκες πως το κατέβασ' η Λατίνω 'ς τ' αλώνι τ' Γούσια κι εβρουγκαλιώνταν το φεγγάρι ξάπλα κι είδε κι έπαθε ως που να τι ανβάση πάλι ςτον τόπο τ'. Σημ. Παράξενος η πρόληψις αυτή, την οποίαν είχον και αι μάγισσαι της Θεσσαλίας. 

    Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
  • Μια νύχτα ένας γέρος και μια γριά εγυρίζαν από το ρομάνι φορτωμένοι κάθα ένας μ' ένα κλαδί. Το φεγγάρι ήτο στη γέμωσι του κι έφεγγε σαν την ήμερα. Όταν εφτάσα σ' ένα πηγάδι, εσταμάτησα για να ξεκουραστού και ν' ανεσύρου λίγο νερό να πιούν. Την ώρα που ο γέρος έρριχνε τον κουβά στο πηγάδι για να βγάλη νερό, μπήκε ένα νερόφαλο μπρός στο φεγγάρι κι' εθάμππωσε το φώς του. Ο γέρος κι' η γριά αντί να κάμουν... 

    Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)
  • Γιατί ο ουρανός είναι πολύ ψηλά

    Μια φορά 'ς τα παλιά τα χρόνια ο ουρανός ήταν πολύ χαμηλά. Τόσο χαμηλά που τα βώδια τον γλύφανε. Οι γλυφιές των βοϊδιών φαίνονται ακόμα 'ς το φεγγάρι. Υστερώτερα όμως ο ουρανός άρχισε να ψηλώνη από τις αμαρτίες των ανθρώπων. Τώρα είναι πολύ ψηλά κανένας δεν τον φτάνει.
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Μια φορά εφιλονικήσανε η θάλασσα, ο αέρας κι ο ήλιος. Λέει λοιπό η θάλασσα : εγώ είμ' ανώτερη από όλοι γιατί άμα θέλω σας ε πνίγω όλοι. Λέει ο αέρας : Άμα δε φυσήσω 'ω (=εγώ) μπορείς μοναχή σου να φουρτουνιάσης; ήπαψενε λοιπό ο αέρας κ' ηγίνενε γαλήνη. Κατόπι ο ήλιος λέει : εγώ θα σας εκάμω μια ζέστη να σας ε ζεματίσω όλοι. Για κάμε τηνε του λέει ο αέρας. Ήκαμε τη ζέστη και πετά μια συννεφούρα ο... 

    Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
  • Μια φορά ο Ήλιος και το φεγγάρι ποίος από τους δύο γλέπ' καλύτερα. Το φεγγάρ' ήλεγε για τον εαυτό του. Τότε ο Ήλιος εθύμωσε και τόρριξε μια βουλτιά 'ς τα μούτρα. Κι από τα ν τότε το φέγγαρ' έχει τα μαυράδια που φαίνονται 'ς αυτό και γλέπει θολά. 

    Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
  • Ουρανός κ' η γή

    Μια φορά ο ουρανός κ' η γή ήσαν πολύ χαμηλά.
    

    Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1963)
  • Ο άθρωπος μέσ' στο φεγγάρι

    “Μιάβ βολά ήρκετο-ν ένας γέρος άθρωπος 'που το ρομάνι τσ' είχε το γάαρό του φορτωμένο χλαδιά. Το φεγγάρι-ν ήτο-ν ελίω-ν ημερώ τσ' εν ήφεντζε καλά να θωρή ο 'έροςνα πορπατή. Τότες εύρισε τσ' εσφατσέλλωσε το. Το φεγγάρι-ν ήρριξε τόκ κάτσουνά του τσ' ήσυρέ τον επάνω ετσά καθώς ευρίσκετο. Τσ' από τότε χωρίζει μέσ' στο φεγγάρι-ν ο 'έρος με το μαννάρι του που 'κόβγε σχίνο ή πεύκο στο ρομάνι-ν ο άθρωπος...
    

    Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)
  • Μιαν φορά κι έναν καιρόν, που 'ταν ένας βοριάς δυνατός και κουτουριασμένος ικεί που φυσάει ή αέρας πουλύ δυνάτος η πέρανεν ένας άνθρωπος κ' είχενεν μια κιεπενέκαν (κάππαν) εις τα χέρια του κι ΄πεβαζεν στοίχημα η νήλιος με το βοριά ποιός αμπαρά να πάρη από τ' ανθρώπου τη ράχη την κεπενέκα. Τώρα να δοκιαμαστούμε και οι δυό μας ποιός είνια δυνατός. Έπιασεν κ' οι δυό με τη δύναμη να φυσάη βοριάς και ν'... 

    Ιωαννίδου, Μ. (1943)
  • Μύθος. Λέγουν οτι ο άνθρωπος που φαίνεται μέσα στο φεγγάρι, πήγε να κόψη σταφύλια από τ' αμπέλι και τον τράβηξε το φεγγάρι μέσα. 

    Σπανός, Δημήτριος Γρ. (1952)
  • Σελήνη

    Μυθικά. Πιστεύεται οτι τα εντός της σελήνης διακρινόμενα όρη είναι ο Κάϊν όστις ερρίφθη εκεί υπό του Θεού δια να καίεται μετά την δολοφονίαν του αδελφού του Άβελ.
    

    Γαϊτάνου, Κυριακή Ι. (1953)
  • Τι πιστεύουν οι Κρητικοί για τους σεισμούς. Τα άστρα που πέφτουν στην γή. Πως χώρισαν η Κυκλάδες. Η καταστροφή του Ηρακλείου. Η τρομερή πρόληψις του «βασανίσματος». Η καταραμένη κερένια κούκλα. Ο Μητσάκης για τις γυναίκες. Μια ρεκλάμα ξενοδοχείου. «Σπέφσατε!.. Σπέφσατε!...» κ.τ.λ. κ.τ.λ.

    Να μερικές Κρητικές δοξασίες για τους σεισμούς, αρκετά επίκαιρες σήμερα που η ατυχής νήσος επλήρωσε πάλι τον φόρον της στον Εγκέλαδον : Οι Κρητικοί πιστεύουν πως, όταν πέση κανένα άστρο στη γή, γίνεται σεισμός, βουλάει ο τόπος και πλημμυράει όλος από τη θάλασσα. Έτσι, λένε, έπεσε μια φορά ένα άστρο και χώρισε τη Σαντορίνη και τα άλλα νησιά του Αιγαίου από την Κρήτη και γίνηκε θάλασσα ανάμεσα τους,...
    

    Άγνωστος συλλογέας (1930)
  • Νϊορδάνης

    Νϊορδάνης, ο = Ο ουράνιος γαλαξίας : “Ο Νϊορδάνης είναι σαν καταχνιά”
    

    Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)
  • Νια φουρά ου ουρανός ήταν πουθλή χαμ'λός μα όσου χαμ'λος ο μυόρ'γαν κι τα βόϊδια να τουν φτάσνι. Τότο τα βώϊδια έγλειψαν μι τ' γλώσσα τ'ς βηγγάρ κι γι' αυτό έχ' τα μαυράδια. Κείνα είναι βουϊδουγλειψιές. 

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1902)
  • Ο Αδάμ είχε και κορίτσα είχε και παιδιά. Ο Κάϊν άμα σκότωσε τον αδερφό του πήγε εκοιμήθηκε σε μια πέτρα 'πάνω. Είδε στο όνειρο του : πήγαινε εκεί να βρής να παντρευτής. Επήγε κ' αυτός επαντρεύτηκε εκεί. Τότε πολυνε ο κόσμος. 

    Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1961)
  • «
  • »

Πλοήγηση

Όλο το ΑποθετήριοΑρχείο & ΣυλλογέςΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμεναΑυτό το ΑρχείοΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμενα

Ο λογαριασμός μου

Σύνδεση
Επικοινωνήστε μαζί μας | Αποστολή σχολίων
Κέντρον Λαογραφίας E-Mail: keel@academyofathens.gr
Δημιουργία/Σχεδιασμός ELiDOC
Λογισμικό DSpace Copyright © 2015  Duraspace


Το Έργο «Εθνικό δίκτυο ψηφιακής τεκμηρίωσης της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς» στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΕΣΠΑ 2007-2013, συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από εθνικούς πόρους.