Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΙΒ"

Αποτελέσματα 65-84 από 234

Θα γένουμι σαν ικνούς που νι μέσ'ς του φιγγάρ'. Ερμηνία : ”θα αλλήλοσπαραχθλώμεν”

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ
Ο Ουρανός, τ' αστρά κ' η γής

Θεέ μου δώσε μου χίλια... Ερμηνία : “Η παροίμια, παρέμεινεν εκ του εξής. Παραδέχεται ο λαός άτι ενίοτε ανοίγει επί μιαν στιγμήν ο ουρανός και τότε λαμβάνει τις, οτι ζητήση. Συνέβη ποτέ φωτεινόν τι ουρανόν φαινόμενον και την στιγμήν εκείνην εφώνησε τις : Θεέ μου δώσε μου χίλια. (γρόσα) αλλά δεν επρολάβε να ειπή την λέξιν γρόσα και ούτω ο Θεός του έδωκε μόνο χείλια. Εκ της ανωτέρω δε ιδέας του λάου...

Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)
Ουρανός – Άστρα – Γή

Ιδού η φρόνουσιν ή μάλλον κ' μυθόλογούσιν εν Ηπείρω (Πλησιβίτση) περί του Γαλαξίου : Ο νουνός μια φορά μάλωσε με τον αναδεχτό του. Και ο αναδεχτός, δια να κάμη κακό στο νουνό του, πηγαίνει και τον κλέφτει ένα βράδυ όλο το άχερο, που είχε στο αλώνι του. Αλλά ο Θεός που τον έστερξε αυτό και το άχερο φεύγει από τα σακκιά και σηκώνεται στον ουρανό για να γλέπη ο αναδεχτός και εντρέπεται και να καίηται...

Βενέτος, Νικόλαος Σ.
Κάϊς, ο Κάϊν της Π. Γρ. Κατα την λαϊκήν πίστιν μετα του φόνου του αδελφού του έγινε μαύρος, ως η πίσσα, καντέφυγε δε εις την σελήνη και κει αυτή διαφαινομένη μορφή είνε η ιδική του. (Αυτή εμαύρισε σαν τον Κάι).

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)
Κάποτ' ανοίγ' ο ουρανός. Μια νύχτα (ήτανε των αγίων Αποστόλων) είδα κατά το νοτιά δυό – τρείς φορές κι άνοιξαν οι ουρανοί και κλείσανε. Ότ' έχεις να πής κείνην dην ώρα, γίνεται.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Κάποτε άρχισε φιλονικεία μεταξύ του ηλίου και του ανέμου. Εφιλονικούσαν ποιός ήταν πιο δυνατός. Εκεί κοντά ήσαν και οι ποιμένες. Τότε ο άνεμος έκαμε φουρτούνες, θύελλες, αλλά οι ποιμένες εκρύφθησα και δεν εμπόρεσε να τους εξοντώση. Μέτα ο ήλιος άρχισε να δείχνη την δικήν του δύναμιν και έκαμε τόσην ζέστην, που ανάγκασε τοις ποιμένες να πετάξουν τα ρούχα του και όπου και αν επήγαν να μην τους πιάνη...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)
Η παπούτσα του μαύρου

Κάτω στον κατάφυτο κάμπο της Γιαλούσας και κοντά στη θάλασσα υψώνεται ένας λόφος, δια τον οποίον λέγονται πόλλες παραδόσεις. Αυτός ονομάζεται “Παπούτσα του Μαύρου”. Λέγουν πως όταν γίνη σεισμός και κάποιος σχίση ένα κομμάτι από τα ρούχα του και το ρίψη μπροστά στο λόφο, οι πέτρες ανοίγουν και σχηματίζεται ένα σπήλιο γεμάτο χρυσάφι. Τότε του επιτρέπεται να μπή μέσα και να πάρη όσο χρυσάφι θέλει, αλλά...

Χατζινικολάου, Χ. Π.; Αποστολίδης, Α. Π. (1954)
Η Κοφινάδα

Κατά δε την ημέρα της Μεταμόρφωσεως οι απλοϊκώτεροι πιστεύουν οτι κατεβαίνει απ' τον ουρανό η “κοφινίδα”, δηλ. Ένα κοφίνι γεμάτο από διάφορα αγαθά. Όποιος δη πρώτος την “κοφινίδα” μπορεί μα ζητήση ότι αγαθό θέλει και να το έχη. Επειδή η εμφάνησις αυτή δεν διαρκεί παρά μόνον λίγες στιγμές, δεν προφταίνει κανείς να πή τι θέλει. Σχετικώς μάλιστα διηγούνται και το ακόλουθω ανέκδοτο : Κάποτε έτυχε να ιδή...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Η 6η Αυγούστου

Κατά την 6ην Αυγούστου εκάστου έτους κατά την οποίαν εόρταζεται η Μεταμόρφωσις του Σωτηρός, πιστεύεται οτι κατά το μεσονύκτιον ότε επικρατεί ησυχία, διανοίγονται οι Ουρανοί από Ανατολών προς Δυσμάς. Δια του σχηματιζομένου δε εν τω μεταξύ χάσματος παραδίδεται οτι διακρλινονται αλόγες και λαμπρότατον φώς το οποίον φαντάζονται οτι άνωθεν του ουρανίου θόλου υπάρχει. Το φαινόμενον τούτο γίνεται αντιληπτόν...

Τσίριμπας, Δημήτριος Α. (1918)
Η 6η Αυγούστου

Κατά την έκτην (6) Αυγούστου εκ΄στου έτους, κατά την σωσία εόρταζεται η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος πιστεύεται, οτι κατά το μεσονύκτιον, οτι επίκρατεί ησυχία διανοίγονται οι ουρανοί από Ανατολή προς Δυσμάς. Δια του σχηματιζόμενον δε εί'τω ματαξύ χάσματος παραδίδεται οτι διακρίνονται φλόγες και λαμπροτάτου φώς, το οποίου φαντάζονται οτι άνωθα του ουράνιου θόλου υπάρχει. Το φαινόμενον γίνεται αντιληπτόν...

Τσίριμπας, Δημήτριος Α.
Ουρανός – Άστρα – Γή

Κατά την ημέρα της εορτής της μεταμορφώσεως του Σωτήρος πιστεύσιν οτι τα μεσάνυχτα ανοίγουν τα ουράνια από ανατολήν προς δυσμάς. Στο άνοιγμα μέσα φαίνονται φυτίες λαμπερές πολύ. Αυτά τα βλέπουν μόνον όσοι είναι καθαροί στη ψυχή και όχι κολασμένοι. Αυτοί μπόρουν να ζητήσουν την ώρα εκείνη, είτε σερνικοί είτε θηλυκοί, οτι τους αρέσει. Αλλά 'κείνο, που θα ζητήσουν, πρέπει να το πούν με λίγα λόγια, γιατί...

Τσίριμπας, Δημήτριος Α.
Κατά την ημέραν του Ευαγγελισμού πιστεύουν οι κάτοικοι της Βέρμπιανης οτι ανοίγει ο ουρανός και τα δένδρα προσκυνούν κύπτοντα την κορυφήν των μέχρι του εδάφους και πάλιν ανυψούμενα.

Καψάλης, Γεράσιμος (1916)
Κεντρίζει ο ήλιος = ανατέλλει

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1923)
Μετεωρολ. Μύθοι

Κερασουλέ = το ουράνιον τόξον

Δουκάκης, Δημήτριος Χρ. (1921)
Κλέφτ'ς, ο = Εις αστήρ ανάβαλλων περί το λυκαυγές του θέρους

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1922)
Λέγανε πως τη βραδειά των Φώτων τα οζά μιλούσανε κι όποιος θα τα 'κουε θα πέθαινε μέσα στο χρόνο.

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Το άχερο του κουμπάρου

Λένε οτι ένας ξέκιν'σι να πάη στον κουμπάρο του κ' είχε στον ώμο ένα σακκί άχερο. Το σάκκι ήταν τρύπιο κ' εχύνονταν το άχερο. Έτσι έγινε το άχερο κουμπάρου (= γαλαξία).

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Μυθικαί διηγήσεις (παραδόσεις)

Λένε πως ο Κάης καίεται εις το φεγγάρι, γιατί εσκότωσε τον αδερφό του. Και δείχνουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Κάη. Λένε ακόμη οτι μια γραία αφούρνιζε κι' ήτανε το φεγγάρι αντίκρυ της, του έρριξε τη ρούτα (πάννα) του φούρνου κι' έκαμε το άνοιγμα του φεγγαριού.

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)
Λιόγεννητη, (η) = μυθική ωραιοτάτη παρθένος, θυγατήρ του ηλιού, είτα πάσα ωραία πάρθενος.

Δένδιας, Μιχαήλ, Α. (1917)
Μέσα στο φεγγάρι είναι 2 αδέρφια σκοτωμένα, σκότωσαν το ένα κι' απόμεινεν μονάχο το ένα. Τώρα φώναζει και θα στάζη 3 κόμποι αίμα από τη μύτη του θα παίζη Ντόν, Ντόνη, Ντόνη. Φωνάζει τον αδερφό του, τον Αντώνη. Και τ' ακούει (αυτή η γυναίκα) αποσπερίς στις γκορτσές! “Να τ' κούς και να κλαίς είναι” μούλεγε. Και το σχετικό τραγούδι : Μες στο φεγγάρι το λαμπρό δυό δέρφια ν' σκοτωμένα. “Έτσι θα σκοτωθώ...

Ιωαννίδου, Μ. (1937)

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΙΒ"

Θα γένουμι σαν ικνούς που νι μέσ'ς του φιγγάρ'. Ερμηνία : ”θα αλλήλοσπαραχθλώμεν” ﻿

Κεντρίζει ο ήλιος = ανατέλλει ﻿

Μετεωρολ. Μύθοι Κερασουλέ = το ουράνιον τόξον ﻿

Κλέφτ'ς, ο = Εις αστήρ ανάβαλλων περί το λυκαυγές του θέρους ﻿

Λέγανε πως τη βραδειά των Φώτων τα οζά μιλούσανε κι όποιος θα τα 'κουε θα πέθαινε μέσα στο χρόνο. ﻿

Λιόγεννητη, (η) = μυθική ωραιοτάτη παρθένος, θυγατήρ του ηλιού, είτα πάσα ωραία πάρθενος. ﻿

Θα γένουμι σαν ικνούς που νι μέσ'ς του φιγγάρ'. Ερμηνία : ”θα αλλήλοσπαραχθλώμεν”

Κεντρίζει ο ήλιος = ανατέλλει

Μετεωρολ. Μύθοι

Κερασουλέ = το ουράνιον τόξον

Κλέφτ'ς, ο = Εις αστήρ ανάβαλλων περί το λυκαυγές του θέρους

Λέγανε πως τη βραδειά των Φώτων τα οζά μιλούσανε κι όποιος θα τα 'κουε θα πέθαινε μέσα στο χρόνο.

Λιόγεννητη, (η) = μυθική ωραιοτάτη παρθένος, θυγατήρ του ηλιού, είτα πάσα ωραία πάρθενος.