Κάποτε άρχισε φιλονικεία μεταξύ του ηλίου και του ανέμου. Εφιλονικούσαν ποιός ήταν πιο δυνατός. Εκεί κοντά ήσαν και οι ποιμένες. Τότε ο άνεμος έκαμε φουρτούνες, θύελλες, αλλά οι ποιμένες εκρύφθησα και δεν εμπόρεσε να τους εξοντώση. Μέτα ο ήλιος άρχισε να δείχνη την δικήν του δύναμιν και έκαμε τόσην ζέστην, που ανάγκασε τοις ποιμένες να πετάξουν τα ρούχα του και όπου και αν επήγαν να μην τους πιάνη ζέστη δεν εμπόρεσαν να κάμουν τίποτε. Ακόμη και στο βουνό που επήγαν εζεσταίνοντο. Έκτοτε λέγομεν οτι ο ήλιος είναι πιο δυνατός από τον άνεμον.