Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
-
Την κουτσήν αν αφήντς ατήν σο κέγ'ν ατ'ς, γιά ταουλτζήν α παίρ', γιά ζουρνατζήν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Την κόρη αν την αφήσεις στη διάθεσή της ελεύθερη, θα προτιμήσει να πάρει κανέναν οργανοπαίχτη που να παίζει ή ζουρνά ή τύμπανο. Ενδεικτικό της απειρίας των ξέβγαλτων κοριτσιών, που πρέπει οι γονιοί να τα παραστέκουν και ... -
Το γαίμαν νερόν 'κ' ίνεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Όμοιο με το : το αίμα νερό δε γίνεται. Για αλληλεγγύη μεταξύ συγγενών έστω και μαλωμένων -
Το γλυκύν η γλώσσα εβγάλ' τ' οφίδ' ασ' σο τρυπίν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Η γλυκειά γλώσσα κ' οι καλοί τρόποι αφοπλίζουν και τους πιο κακούς και φέρνουν αγαθή μεταβολή στις σχέσεις μεταξύ τους -
Το δίκλοπον το πουλίν ασ' σα δυο ποδάρα πιάσκεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το πονηρό πουλί από τα δυο πόδια πιάνεται -
Το ζεγκινλίκ με τα παράες κ 'ίνεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ζεγκινλίκ = το να είναι κανείς πλούσιος -
Το κάστανον εξέβεν ασ' σό τσέπλ'ν – αθε και είπεν; τσου, κι απόθεν εξέβα.
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το κάστανο βγήκε από το τσόφλι του και είπε: φτού, λ' από που βγήκα. Λέγεται με μυκτηριστική και επιτιμητική διάθεση σε κείνους που ντρέπονται ή ειρωνεύονται την ταπεινή καταγωγή -
Το καλόν τ' άλογον το γέμ' ν αθε αρτουρεύ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το καλό το άλογο τη νομή του -
Το καλόν το πουλλίν ας σ' ωβόν απέσ' τζιβίζ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το καλό το πουλί μέσ' από τ' αυγό κελαϊδεί -
Το καπεέτ σαμούρ κιουρκούν πα να εν', κανείνας 'κι φορτούτ' άτο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το φταίξιμο και γούνα από ζαρκάδι ναναι, κανένας δεν το φορτώνεται στην πλάτη. Για την προσπάθεια που κάνει ο καθένας να κρύψει η να αρνηθεί και να μη παραδεχθεί σφάλματα και φταιξίματά του -
Το κατσί μ' άσπρον εν'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Έχω λευκό παρελθόν, δεν έχω για τίποτε να ντραπώ ή να φοβηθώ -
Το κατσίν ατ' τσαρούχ' εν'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το μέτωπό του είναι τσαρούχι, είναι αδιάντροπος -
Το κόκκινον τη Πέφτ' ή τ' οσχά τη Πέφτ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Την κόκκινη την Πέμπτη ή την εσχάτη Πέμπτη -
Το κοτσορήμ' τ' επήρε με, ο χάρος – ι – μ' εκείνο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το κουτσόρεμα που με πήρε, αυτό ήταν ο χάρος μου. Το τυχερό μου αυτό ήταν. Ήταν απ' αυτό να πάω, έστω και τιποτένιο. Ο καθένας έχει τους λόγους των ατυχημάτων και τα αίτια των δυστυχημάτων του -
Το λαήν' πολλά φοράς πάει σο πεγάδ', άμα μίαν τσακούται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Η στάμνα πολλές φορές πάει στη βρύση, αλλά μια φοράα σπάει -
Το λέγω – σε ποίσον και τ' εφτάγω μ' εφτάς
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Παράλληλο με το ευαγγελικό: “Όσα λέγουσιν υμίν ποιείτε κατά δε τα έργα αυτών μη πράττετε” -
Το μέλ' π' ευκαιρών΄ λείχ΄ και τα δάχτυλα – τ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Λέγεται για την αμοιβή κάθε εργασίας, αλλά και για κάποια δικαιολογία ή και κοτσομπόλεμα εκείνων, που φυλάγουν ή διαχειρίζονται αγαθά κοινά ή ξένα και κάνουν μικρή ή μεγάλη – ή και δεν κάνουν καμμιά απολύτως – κατάχρηση -
Το μωρόν αν κι κλαίει, τσιτσίν κι δίν' άτο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το μωρό αν δεν κλάψει δεν του δίνουν βυζί -
Το νερόν τη μικρού και ο λόγος τη τρανού
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ο μικρός έχει δικαιώμα να πιεί πρώτος νερό, να είναι και υποχρεωμένος να υπακούει στους μεγάλους αντιστοιχία δικαιώματος και καθήκοντος