Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
-
Τα λώμματα τ' ετίμεσαν, ο κύρ' κ' η μάννα κ' ετίμεσαν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Την τιμή που δώσαν τα ρούχα, δεν την έδωσαν ούτε οι γονιοί -
Τα μάτια του έμειναν στο δρόμο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Τα μαύρα τα ημέρας έχ' νε και τ' άσπρα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ανάλογο με το : Ανθίζουν και τριαντάφυλλα μέσ' στα πολλά τ' αγκάθια -
Τα παράες τον ζαντον πα αχουλλούν εφτάν' - άτον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Τα χρήματα και τον τρελλό τον κάνουν γνωστικό κ΄έξυπνο -
Τα περασμένα συγχωρεμένα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Τα ποδέας – ατ' ς επήραν άψιμον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Οι άκρες από τ' αντεριά της πήραν φωτιά. Από τη χαρά της τρέχει εδώ κ' εκεί και πάνω κάτω -
Ταν ταν , κοιλίαν εύκαιρον και δόντ' ακονεμένα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ταν ταν, κοιλιά αδειανή και δόντια ακονισμένα -
Τερ' το παιδί – σ' και ποίσον μικρόν βούκαν, τέρ' τον άντρα – σ' και ποίσον τρανόν βούκαν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Κύταξε το παιδί σου και κάνε μικρή μπουκιά, κύταξε τον άντρα σου και κάνε μεγάλη μπουκιά -
Τη γαμπρού το ψωμίν σα κρυφά, και τη γιού σα φανερά
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Τη Γιάνν' τ' άλογον, ση Γιάνν' το χωράφ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για ζημιά δική μας που προέρχεται από μας, ή κάποτε και ειρωνικά με την έννοια: “Όμοιος τον όμοιο κ' η κοπριά στα λάχανα” -
Τη μοναστηρί' τα πάθα οι καλογέρ' αξέρ'ν-ατα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ο καθένας ξέρει μόνος του τις δυσκολίες και τις πίκρες που δοκιμάζει για κάθε υπόθεση και κάθε εργασία, που στους άλλους φαίνονται τιποτένιες κ' εύκολες. Παραπλήσιο με το : βαριά η καλογερική -
Την αρκούδα την έσετιλαν στα ξύλα και αφάνισε το δάσος
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για απρόσεχτους κι αδέξιους που τους αναθέτουν κάποια δουλειά και τα κάνουν ... κεραμυδαριό -
Την αρκούδα την τριβαγγέλιζαν κ' εκείνη ρωτούσε: του παπά τα πρόβατα κατά πού πάνε;
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Λέγεται ειρωνικά για αμετανόητους και αδιόρθωτους που ενώ τους συμβουλεύουν και τους νουθετούν οι διαθέσεις τους όμως δείχνουν ότι επιμένουν στα ελαττώματά τους -
Την έμορφον σο κουνίν οπίσ' καικά α τερείς άτην
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Την όμορφη πίσω από την κούνια πρέπει να την ιδείς -
Την κάταν είπαν άτην το σκατό σ' βοτάν' είν', κ' εχτάλεψεν κ' εφόσιξεν α
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Είπαν της γάτας πως το σκατό της είναι γιατρικό κ' έσκαψε και το παράχωσε για να το κρύψει