Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Τσιτσάς, Σεραφείμ"
-
Όσου σι βουθάει η αυγή, δε σι βουηθάει η αδιρφή
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1955) -
Όταν θέλει η νύφη κι ου γαμπρός, τύφλα να 'χει ου πιθιρός
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956)Η φιλοφρόνηση αυτή είναι όλως προσωρινή, για το νιόγαμπρο, γιατί μόνιμα ισχύει η αλήθεια της τρίτης παροιμίας: Ούτε η γαμπρός γέν' ιτι γυιός, ούτ' η νύφη δυχατέρα -
Όταν σκουντάψει του μπλάρι, ούλοι τύφλα του λεν
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Όταν του τσιμπήσει μυίγα του γουμάρι, του πιρνάει του μπλάρι
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1955)Ο γάϊδαρος (γουμάρι) είναι το μόνο από τα ζώα εργασίας (άλογα, μουλάρια) που δεν ανέχεται αλογόμυιγα απάνω του. Ενώ δείχνει τόση στωικότητα και απάθεια σ' όλες τις κακοποιήσεις από τον άνθρωπο (βαρυοφόρτωμα, ξυλοδαρμός ... -
Όταν υπάρχουν κούτσουρα υπάρχουν κι πιλ'ικούδια
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Όταν υπάρχουν κούτσουρα, υπάρχουν κι πιλ'ικούδια
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Οι πουλλές οι μαμές βγάζουν του πιδί στραβό
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Οπ' αγάπαει παιδεύει
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Οπ' λαλούν πουλλά κουκόρια, αργάει να ξημιρώσει
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Οσού αρεύουν τα σκόρδα, τόσου χουντραίνουν
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Ου άγ(ου) ρουφάης έφαγι'ού γουρμουφάης δεν έφαγι
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956)Η παροιμία αυτή είναι χαρακτηριστική της σπάνιος των φρούτων στον τόπο μας, όπου αφθονούν τα αμπόλιστα, άγρια δέντρα: καστανιές, γκορτσές, αγριομηλιές κλπ. Όπου φυτεύονται λίγα καρποφόρα δέντρα, τα ρημάζουν, μόλις δέσουν ... -
Ου διάουλους δ'λειά δεν είχι κί ζύγιαζι τ' αρχίδια τ'
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1955)Λέγεται γιά τους αργόσχολους -
Ου διάουλους έχει τρανά τσαρούχια
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1955)Ερμηνεία: Σύστασις όπως με προσοχή ασκείται κάθε εργασία τίμια και παραγωγική, για να προφυλαχθεί από τις διάφορες αντιξοότητες, γιατί ο διάολος (κάθε αναποδιά) έχει τρανά τσαρούχια και μπορεί να πεζοπορεί ακούραστα επί ... -
Ου ήλιους φέγγει για ούλουν τουν κόσμου
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1955) -
Ου κάλπ'κους ου παράς δε χάν'ιτι
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Ου καθένας την πουρδή τ' μουσχουκύδουνου την έχει
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Ου καλός ου νοικοκύρ'ς του χειμώνα χαίριτι
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Ου κόσμους τώχει τούμπανο κ' ιμείς κρυφό καμάρι
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Ου λύκος στην αντάρα χαίριτι
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956) -
Ου λύκους έχει του σβέρκου χουντρό, γιατί κάνει τ'ς δ'λειές μαναχός τ'
Τσιτσάς, Σεραφείμ (1956)Λέγεται για τους άξιους που δεν αφίνουν τη διεκπεραίωση μιας εργασίας σ' άλλους αλλά την κάνουν οι ίδιοι και γι' αυτό γίνεται η δουλεία τους άρτια