Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
-
Γαμπρός υιός κι γίνεται και νύφε θαγατέρα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ο γαμπρός γιός δε γίνεται, ούτε η νύφη θυγατέρα -
Γέννα με, κι αν κι ομάζω σε, πάτ' κα και φούρξο με
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Γέννησέ με, κι αν δε σου μοιάσω, βάλε με χάμω και πνίξε με -
Γενάρ' ταγλάρ γιανάρ
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Έκφραση ελληνοτουρκική. Το Γενάρη ανάβουν τα βουνά (γιατί καίγονται πολλά ξύλα) -
Γι τ' ατέν άντρας κ' ευρέθεν και σκαφί' 'κ επελέκεθεν, ή και χαλκόν κ' εχαλαγιώθεν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για τα κορίτσια που δεν έχει ανοίξει ακόμα η τύχη τους για παντρειά, και με κάποια συμπόνοια, προπαντός όταν περνούσε λιγάκι ο καιρός τους -
Γι' αυτή άντρας δε βρέθηκε και σκάφη δεν πελεκήθηκε ή και τένζτερης δε γανώθηκε
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Για τ'είναν ψύλλον κάζ' το χαλίν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Λέγεται σκωπτικά για κείνον, που για παραμικρή ωφέλεια, ζημιώνεται πολύ περισσότερα, είτε άμεσα υλικώς, είτε έμμεσα ηθικώς -
Για τον οκνέαν πάντα έξεργος έν'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για τον τεμπέλη πάντα γιοργή με αργία είναι -
Γωνέαν λιθάρ' να γίνεσαι και γονέος να μη γίνεσαι
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Αγκωνάρι να γίνεις και γονιός να μη γίνεις. Λέγεται με κάποια δυσφορία σε περιπτώσεις φροντίδων, ατυχημάτων και γενικά δυσκολιών, που συναντούν οι γονιοί για την ανατροφή, τη σπουδή και τις λαχτάρες, που δοκιμάζουν για τα ... -
Δάβολος κι γλυτών ασ' σα χέρα τ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Τετραπέρατος, πολυμήχανος, διαόλου κάλτσα -
Δέβα αποκαπνίγ' -άτα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Πήγαινε ν' αποκαπνιστείς μ' αυτά. Αποστροφή θυμωμένα ειρωνική. Λέγεται όταν η προσφορά που κάνει άλλος καταντά παράκαιρη, άχρηστη και περιττή -
Δεσκαλε π' εμάθιζες και νόμον ποι κ' εκράνες
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Όμοιο με το: Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν κρατουσες -
Δουλείαν 'κ' έεις
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)ή δουλείαν μή 'κ' έεις; Ανάλογο με τό: Δέ βαρυέσαι, ή άσε με ήσυχον -
Έβαλεν δέκα οδαδών χαρπούζα σα χολτσούχα-τ
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Έβαλε δέκα οκαδών καρπούζια στις αμασχάλες του -
Έγεντον άμον περδίκ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Έγινε σαν πέρδικα – Έγειανε, δυναμωσε, έγινε τελείως καλά από την αρρώστεια που πέρασε -
Έδεσαν το ταούλ' σην ράχαν – ατ, κι' ατοίν κρούνε τα κοπάλα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Δεσανε στη ράχη του το τύμπανο, κι' αυτοί χτυπουν με τους κόπανους -
Έκατσα – τον σην αγκάλα – μ, α χτουπίζ΄και τα γένα – μ
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Τον κάθησα στην αγκαλιά μου, θα μαδήσει και τα γένεια μου. Για τους αδιάκριτους κι αχάριστους που κάνουν κατάχρηση της καλωσύνης και της ανεκτικότητας των ευεργετών τους