Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
-
Τη γαμπρού το ψωμίν σα κρυφά, και τη γιού σα φανερά
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Τη Γιάνν' τ' άλογον, ση Γιάνν' το χωράφ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για ζημιά δική μας που προέρχεται από μας, ή κάποτε και ειρωνικά με την έννοια: “Όμοιος τον όμοιο κ' η κοπριά στα λάχανα” -
Τη μοναστηρί' τα πάθα οι καλογέρ' αξέρ'ν-ατα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ο καθένας ξέρει μόνος του τις δυσκολίες και τις πίκρες που δοκιμάζει για κάθε υπόθεση και κάθε εργασία, που στους άλλους φαίνονται τιποτένιες κ' εύκολες. Παραπλήσιο με το : βαριά η καλογερική -
Την αρκούδα την έσετιλαν στα ξύλα και αφάνισε το δάσος
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για απρόσεχτους κι αδέξιους που τους αναθέτουν κάποια δουλειά και τα κάνουν ... κεραμυδαριό -
Την αρκούδα την τριβαγγέλιζαν κ' εκείνη ρωτούσε: του παπά τα πρόβατα κατά πού πάνε;
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Λέγεται ειρωνικά για αμετανόητους και αδιόρθωτους που ενώ τους συμβουλεύουν και τους νουθετούν οι διαθέσεις τους όμως δείχνουν ότι επιμένουν στα ελαττώματά τους -
Την έμορφον σο κουνίν οπίσ' καικά α τερείς άτην
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Την όμορφη πίσω από την κούνια πρέπει να την ιδείς -
Την κάταν είπαν άτην το σκατό σ' βοτάν' είν', κ' εχτάλεψεν κ' εφόσιξεν α
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Είπαν της γάτας πως το σκατό της είναι γιατρικό κ' έσκαψε και το παράχωσε για να το κρύψει -
Την κουτσήν αν αφήντς ατήν σο κέγ'ν ατ'ς, γιά ταουλτζήν α παίρ', γιά ζουρνατζήν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Την κόρη αν την αφήσεις στη διάθεσή της ελεύθερη, θα προτιμήσει να πάρει κανέναν οργανοπαίχτη που να παίζει ή ζουρνά ή τύμπανο. Ενδεικτικό της απειρίας των ξέβγαλτων κοριτσιών, που πρέπει οι γονιοί να τα παραστέκουν και ... -
Το γαίμαν νερόν 'κ' ίνεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Όμοιο με το : το αίμα νερό δε γίνεται. Για αλληλεγγύη μεταξύ συγγενών έστω και μαλωμένων -
Το γλυκύν η γλώσσα εβγάλ' τ' οφίδ' ασ' σο τρυπίν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Η γλυκειά γλώσσα κ' οι καλοί τρόποι αφοπλίζουν και τους πιο κακούς και φέρνουν αγαθή μεταβολή στις σχέσεις μεταξύ τους -
Το δίκλοπον το πουλίν ασ' σα δυο ποδάρα πιάσκεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το πονηρό πουλί από τα δυο πόδια πιάνεται -
Το ζεγκινλίκ με τα παράες κ 'ίνεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ζεγκινλίκ = το να είναι κανείς πλούσιος -
Το κάστανον εξέβεν ασ' σό τσέπλ'ν – αθε και είπεν; τσου, κι απόθεν εξέβα.
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το κάστανο βγήκε από το τσόφλι του και είπε: φτού, λ' από που βγήκα. Λέγεται με μυκτηριστική και επιτιμητική διάθεση σε κείνους που ντρέπονται ή ειρωνεύονται την ταπεινή καταγωγή -
Το καλόν τ' άλογον το γέμ' ν αθε αρτουρεύ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το καλό το άλογο τη νομή του -
Το καλόν το πουλλίν ας σ' ωβόν απέσ' τζιβίζ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το καλό το πουλί μέσ' από τ' αυγό κελαϊδεί -
Το καπεέτ σαμούρ κιουρκούν πα να εν', κανείνας 'κι φορτούτ' άτο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το φταίξιμο και γούνα από ζαρκάδι ναναι, κανένας δεν το φορτώνεται στην πλάτη. Για την προσπάθεια που κάνει ο καθένας να κρύψει η να αρνηθεί και να μη παραδεχθεί σφάλματα και φταιξίματά του -
Το κατσί μ' άσπρον εν'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Έχω λευκό παρελθόν, δεν έχω για τίποτε να ντραπώ ή να φοβηθώ