Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
-
Το κατσίν ατ' τσαρούχ' εν'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το μέτωπό του είναι τσαρούχι, είναι αδιάντροπος -
Το κόκκινον τη Πέφτ' ή τ' οσχά τη Πέφτ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Την κόκκινη την Πέμπτη ή την εσχάτη Πέμπτη -
Το κοτσορήμ' τ' επήρε με, ο χάρος – ι – μ' εκείνο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το κουτσόρεμα που με πήρε, αυτό ήταν ο χάρος μου. Το τυχερό μου αυτό ήταν. Ήταν απ' αυτό να πάω, έστω και τιποτένιο. Ο καθένας έχει τους λόγους των ατυχημάτων και τα αίτια των δυστυχημάτων του -
Το λαήν' πολλά φοράς πάει σο πεγάδ', άμα μίαν τσακούται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Η στάμνα πολλές φορές πάει στη βρύση, αλλά μια φοράα σπάει -
Το λέγω – σε ποίσον και τ' εφτάγω μ' εφτάς
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Παράλληλο με το ευαγγελικό: “Όσα λέγουσιν υμίν ποιείτε κατά δε τα έργα αυτών μη πράττετε” -
Το μέλ' π' ευκαιρών΄ λείχ΄ και τα δάχτυλα – τ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Λέγεται για την αμοιβή κάθε εργασίας, αλλά και για κάποια δικαιολογία ή και κοτσομπόλεμα εκείνων, που φυλάγουν ή διαχειρίζονται αγαθά κοινά ή ξένα και κάνουν μικρή ή μεγάλη – ή και δεν κάνουν καμμιά απολύτως – κατάχρηση -
Το μωρόν αν κι κλαίει, τσιτσίν κι δίν' άτο
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το μωρό αν δεν κλάψει δεν του δίνουν βυζί -
Το νερόν τη μικρού και ο λόγος τη τρανού
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ο μικρός έχει δικαιώμα να πιεί πρώτος νερό, να είναι και υποχρεωμένος να υπακούει στους μεγάλους αντιστοιχία δικαιώματος και καθήκοντος -
Το ξύλον ασ' σον παράδεισον εξέβεν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το κυριολεκτούσανε στα μικρά παιδιά -
Το παιδίν ασ' σην μάνναν ορφανίεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το παιδί από τη μάννα γίνεται ορφανό -
Το παπόρ' εσκώθεν ή έσκωσεν το σίδερον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το πλοίο σηκώθηκε ή σήκωσσε την άγκυρα -
Το περσιζνόν τ' αχούλ' κανείς 'κι πεγεινέφκετ' α
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Το περσινό το μυαλό κανενός δεν τ' αρέσει -
Το πολλά το γέλος έχ' και το κλάψιμον
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Το πολύ το γέλιο έχει και το κλάψιμο. Η πίστη στο γνωμικό υπαγόρευε κάθε φορά που γελούσαν πολύ να λένε: Σε καλόν έμουν! Πολλά εγελάσαμε -
Το σίδερον ζεστον κοπανίεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Δεν πρέπει ν' αφήσει κανείς να του ξεφύγει ευνοϊκή περίσταση για την επιτυχία κάθε δουλειάς -
Το τσιλίδ' μερ' καικά ρουζ' εκείνο το καικά κάεται
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Μόνο εκείνος που παθαίνει την ατυχία ή το δυστύχημα, εκείνος δοκιμάζει τη σχετική πίκρα σ'όλη της την ένταση και έκταση -
Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Τον Άγιο που έχω ξέρω την δόξα του
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)