Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 6561-6580 από 142579

Ο φούρνος της γριάς

Το Μάη, πόφευγαν μια φορά οι βλάχοι από τον κάμπο του Βραχωριού που ξεχείμαζαν, και πήγαιναν μαζί με τα πράματα τους και τα κονάκια τους απάνω 'ςτην Κυρά Βγένα να ξεκαλοκαιριάσουν, 'ςτο δρόμο την παράτησαν τη μαύρη μέσα σε μια σπηλιά απάνω 'ςτο βουνό και τραύηξαν το δρόμο τους. Η γριά έμενε τότες εκεί, ώς που πέθανε, και όποιο διαβάτη έβλεπε, τον παρακάλαγε και της έκοβε ξύλα, για να ανάφτη φωτιά...

Ρουσιάς, Γ. (1914)
Πετροκάραβα και βρυκολακονήσια

Κάποιος μακρυνός Βασιλεύς, την εποχήν των παραμυθιών, εκήρυξε πόλεμον εναντίον ενός άλλου. Ο στόλος του πολύ δυνατώτερος ενίκησε και ο εχθρός παρεδόθη. Ο νικητής ώρισε σκληρούς όρους και οι νικημένοι έμειναν εις την διάθεσίν του. Ο νικητής όμως ηττήθη και αυτός με την σειράν του. Η καλλονή της Βασιλίσσης του νικημένου εχθρού τον ηχμαλώτισε και με την δύναμιν που είχεν η ξένη γυνα’ικα, ο νικητής Βασιλεύς...

Άγνωστος συλλογέας (1937)
Το άλογο του Προδρόμου

Σ' το μοναστήρι του Προδρόμου παρακάτου, που το λένε ΄ς το άλογο, είναι καρφωμένο 'ς το βουνό το άλογο του Προδρόμου, γύρω γύρω χορταργιάζει και μονάχα απάνου 'ς άλογο δε φυτρώνει τίποτα. Λένε πώς αυτό το άλογο ήτανε του μοναστηριού του Προδρόμου, το είχανε απολυμένο να βόσκη κ' εκείνο πήγαινε κ' έτρωγε το γέννημα μιας γριάς που το είχε σπαρμένο παρακάτου. Εθύμωσε τότε η γριά και το κάρφωσε απάνου...

Άγνωστος συλλογέας (1916)
Ποιά γριά έχομε σήμερα; Λέμε το Μάρτη, πρώτη, δεύτερη, τρίτη.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)
Η κοπέλλα

Δυτικά της Δαμασκηνέας και βόρεια των Οντρίων υπάρχει σήμερα μια πέτρα που μοιάζει μ' άνθρωπο (κοπέλλα) απολιθωμένο. Ο λαός έπλεξε γύρω απ' αυτό το ομοίωμα τον ακόλουθο μύθο. Στα τραγικά και σκοτεινά χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, υπήρχε μια πολύ όμορφη κοπέλλα την οποία οι Αρβανίτες την κυνήγησαν μ' ανήθικους σκοπούς. Η κοπέλλα για να αποφύγη τον εξευτελισμό κατέφυγε σε σπηλιές και βράχους να κρυφτή....

Αδαμίδης, Αλέξανδρος Κ. (1962)
Την πρώτη του Μάρτη που ξημέρωνε μια γριά που είχε γίδια είπε : “Ε Κουτσοφλέβαρε νόμισες ότι θα χάσω τα γίδια μου πρίτς Μάρτς ξεχείμασε τα γίδια μου”. Τότε ο Μάρτης δανείστηκε 2 μέρες από το Φλεβάρ' έκανε βαρύ χειμώνα και πάνε της μπάμπως τα γίδια.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1968)
Της γριάς οι μέρες ( 28 Μαρτίου – 3 Απριλίου)

Ο λαός πολύ φαιδρώς και χαριέντως προσπαθεί μα ερμηνεύση τας διαφόρους αλλαγάς του χειμώνος και φθινοπώρουμ διό πιστεύουν το εξής : Μου έλεγε ένας γέρος : -Ξέρεις, παιδάτσι μου, πως θα βρίσκης ποιό μήνα θα 'χωμε καλό τσαιρό τσαί ποιόνε χειμώνα; Από το Σετέbρη ίσαμε το Μάρτη; Θα θυμάσαι αν έκανε καλό τσαιρό ή κακόνε τις τρείς τελευταίες μέρες του Μάρτη τσαι τις τρεις πρώτες του Απρίλη. Αυτός οι έξε...

Δαλιάνης, Νικόλαος Κ. (1930)
Το “bήδημα του Ρωμανού”

Παρά την αγίαν Κυραικήν εις το Καστρί (“Όξω χωριό”) υπάρχει βράχος ύψους 15 περίπου μέτρων λεγόμενος Ορθόλυκας ή του ρωμανού το bήδημα. Περί τούτου λέγονται τα εξής : “Ήτονε κάποιος Ρωμανός πό νέβαινει απάνω στη gορφή τπυ ορθόλυκα κ' ήτρωε με το ψωμί dου το λάδι του καdήλιου τσ' αϊάς – Κυριακής. Μια νημέρα ν' ενέβη ναπάνω κ' ύστερα δεν εbόρειε να κατέβη κι εσάρταρε. Ήπεσεν όμως κάτω στο σαρτάρισμα...

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)
Ο βοσκός και ο Φλεβγάρις

Μια βολά ήτο ένας βοσκός κι είχε πρόβατα και (αι)γίδια. Εγεννήσα τα σφαχτά του κι έκαμα ερνιά και ρίφια κι΄ο βόσκος είχε το μπελά [ως θα τα ξεχειμωνιάση. Ήρτε ο Γεννάρις κι ο Φλεβγλάρις κι' επέρασαν χωρίς πολλές κακοκαιρίες και χιόνια. Σαν είδεν ο βοσκός πως ο Φλεβγάρις ήτο πλιό στη τελευταία του μέρα που θα κημέρωνε ο Μάρτις κι' ο καλός καιρός, εξεθαρρεύτη κι εκαυχήστη κι' είπε ; “Δε σε φοβούμαι...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)
Επί της νήσου Ίμβρου υπήρχον δύο κώμαι πλησιόχωροι προς αλλήλους. Εκ της μιας κώμης νεανίς είχε συζευχθή ανδρί εκ της ετέρας κώμης. Ημέραν τινά εγερθείσα εκίνησε να απέλθη εις την γενέθλιον κώμην και πλησιάσασα εις το μέρος εκείνο παρετήρησεν οτι εξέλιπεν από του προσώπου της γής, διότι σχιθείσα η γή κατέπτεν αυτήν. Επιστραφείσα έντρομος και πλησιάσασα εις το μέρος όπου εκείνο η κώμη της συζυγίας...

Σαμίδης (1912)
Ο Χριστόν και ο αλμεχτής

Φ' ότε ένας έλμεγεν τα πρό(γ)ατά τ', έναν πρό(γ)ατον ελάγκεψεν έξου κ' εκείνος έτρεξεν να πιάνη αυτό. Ένας γέροντας κι ατός ο Χριστόν έτον – ευρέθεν εκεί και είπεν αυτόν : “Αφ'ς ατό το πρό(γ)ατον ν' αλμέγω και τρώγω εγώ”. Κ' εκείνος ύβρισεν και εκαταγύριαξέν ατόν. Ατότες ο Χριστόν εκατάρωσεν και είπεν : “Εσύ και τα πρό(γ)ατα σ' να γίνεστεν πέτρας”. Και εγένταν πέτρας. Σημ. 'Σαν πρόβατού το εξπηδήση...

Βαλαβάνης, Ι. (1874)
Γοργόνα = Πέτρα μεγάλη

Αλεξανδρής, Απόστολος (1902)
Το συμπεθερικό

Στα σύνορα της Δαμασκηνές και του χωριού Λικνάδων υπάρχει μια τοποθεσία που οι κάτοικοι των δύο χωρών την έχουν δώσει κοινή ονομασία “σεμπεθεριακό”. Λένε πως στη τοποθεσία αυτή σταμάτησε, τα παλιά εκείνα χρόνια του μύθου και του θρύλου, κάποια γαμήλια πομπή (συμπεθεριακό) να κόψη και να φάνε την τούρτα που πήραν από το σπίτι της νύφης. Ενώ γίνονατι το κόψιμο του γαμήλιου αυτού κέκας πούμε – έστησαν...

Αδαμίδης, Αλέξανδρος Κ. (1962)
Αχνάρια διαβατών κοντά στους δρόμους

Κάτω από τον Άη Αμώνη πλάϊ στον παληό δρόμο των Καλλιθήων έχει ένα σωρό χνάρια, που έκαμναν στοις πόρινες πέτρες οι διαβάτες σαν περνούσαν από κεί. Μέσα στα αποτυπώματα αυτά των ποδιών έγραφαν και τα αρχικά γράμματα του ονόματος των οι διαβάτες για να δοκιμάζουν σαν ξαναπερνούν κατά πόσον εμαγάλωσαν τα πόδια τους . Τέτοια αχνάρια υπάρχουν και στο δρόμο Απολακκιλάς – Σκιάδι κι όποιος περάσει από κεί...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Εκεί που είναι το Συμπεθερικό το μαρμαρωμένο πάνω από το Καρπενήσι ήταν ένας Αράπης. Καθώς επήγαιναν τη νύφη οι Συμπεθέροι ο Αράπης έπαιρνε τα σκουλαρήκια και τα δαχτυλίδια τους κι ύστερα τους μαρμάρωσε.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στα ταξίματα οι Άγιοι ακόμα είναι ανένδοτοι. Το τάξιμο πρέπει να γένη και γι' αυτό ο λαός της Λέσβου έχει την παροιμία “του μωρού και του Αγίου μην τάξης”. Έχω ακούσει εδώ και πολλά χρόνια την παρακάτω παράδοση. Ένα ζεύγος απ' την Μυτιλήνη έταξε στην Αγιασσώτισα Παναγία τα δυό του βόδια. Η Παναγία τον άκουσε κι έκανε το θάμα της, Όταν όμως ήλθε το Δεκαπενταύγουστο που θα πήγαινε στο τάξιμό του, πήρε...

Δήμου, Φώτιος (1935)
Εν Κρήτη απέναντι του Ηρακλείου υπάρχει η νήσος Δία φέρουσα αφ' ενός μεν η πόδας πολλάς γλώσσας, από το εν δε κεί το άλλο άκρον δυό μικρά νησύδρια ης κεφαλήν και ουράν. Ιδού τι πιστεύευ ο λαός περί της νήσου ταύτης. “Γ Τιά (Δία) ήτονε θεργιό. Και μνιά ν ημέρα πήγε να ρουφήξη τη Χώρα (Ηράκλειο). Κ' εκείη πόδ' πήγαινε τση πάντεξ ο Μιχάλης Αρχάγγελος και τση πέντε “Που δα πάς;” Κεί του πένε πως δα πάη...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1889)
Είχε μια γριά γιδοπρόβατα κι είχε χειμώνα Μάρτης. Βγήκε ο Μάρτ'ς. Κοντά κοντά που βγήκε Μάρτ'ς είπε η γριά. Α πρίτς Μαρτάκο μου, βγήκες δε σε φοβάμαι. Μάρτ'ς ξεσυνερίστηκε και γύρεχε 2 μέρες απ' όλις τις άλλοις μήνοι δεν τω έδινε κανένας. Απρίλης δεν το 'δωσε. Φλςβάρης το 'δωσε 2 μέρες. Πλακώνει μιά χιονιά, ψόφησαν τα γιδοπρόβατα. Μπολιάστηκε η γριά. Γι' αυτό λέμε το Φλεβάρη Κουτσοφλέβαρο. Μαρτ'ς...

Ιωαννίδου, Μ. (1942)
Η πατημασιά του Χριστού

Παρά την “Σκάλαν του Πρίνου” πάνω από την Ράχην επί της οδού Απειράνθου Μουτσούνας (Τριάκαθα) υπάρχει επί πλακός είδος τόρμου ανθρώπινου ποδός. Κατά την παράδοσιν λέγεται οτι όdεν επέρναν από κεί ο Χριστός ήφηκε τη bατημασά dου, τη μάλλαξή dου”.

Οικονομίδης, Δημήτριος (1934)
Εκ των Κρητών άντικρυ του χωρίου καθουσίον της επαρχίας, Ιεραπέτρου παρά τον κόλπον του αγίου Νικολάου υπάρχουσι δυό ξηρονήσια, απέχονταικανής αλλήλων. Ταύτα δια του σχήματος αυτών όλκει παρομοιάζει με φθείρα και κόνιδα (κον' φθείρας) όθεν λέγει παρά αυτών το εξής δίστιχον. “Η ψείρ πήγε 'ς του Κεδή να κάμη το νταβά τζή κ η κόνιδα τση πάντηξε κ' ήβγαλε τα μαλλιά τζη”.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1889)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Ποιά γριά έχομε σήμερα; Λέμε το Μάρτη, πρώτη, δεύτερη, τρίτη. ﻿

Γοργόνα = Πέτρα μεγάλη ﻿

Ποιά γριά έχομε σήμερα; Λέμε το Μάρτη, πρώτη, δεύτερη, τρίτη.

Γοργόνα = Πέτρα μεγάλη