Πετροκάραβα και βρυκολακονήσια

Κάποιος μακρυνός Βασιλεύς, την εποχήν των παραμυθιών, εκήρυξε πόλεμον εναντίον ενός άλλου. Ο στόλος του πολύ δυνατώτερος ενίκησε και ο εχθρός παρεδόθη. Ο νικητής ώρισε σκληρούς όρους και οι νικημένοι έμειναν εις την διάθεσίν του. Ο νικητής όμως ηττήθη και αυτός με την σειράν του. Η καλλονή της Βασιλίσσης του νικημένου εχθρού τον ηχμαλώτισε και με την δύναμιν που είχεν η ξένη γυνα’ικα, ο νικητής Βασιλεύς ελησμόνησε το σπίτι του. Πήρε μαζή του την ξένη στο καράβι του όταν εγύρισε στην πατρίδα. Μήνυμα πικρό έφθασε στην χώρα του νικητού Βασιληά. Ότι μαζή με τα λάφυρά του, ο Βασιληάς έφερε και την αιχμαλωτισμένη βασίλισσα των εχθρών, αντί δε αυτός να κυβερνά, διηύθυνε και το βασιλικό καράβι η εύμορφη γυναίκα του εχθρού Βασιληά. Η αληθινή βασίλισσα επόνεσε πολύ και ελυπήθη βαρειά γι αυτό. Και με παράπονο δυνατό εζήτησε την βοήθεια του Άη – Νικόλα για να σταματήση το καράβι που έφερνε πίσω τον ξεμυαλισμένο Βασιληά με την καινούργια αγάπη του. Ο Αη – Νικόλας ελυπήθη την Βασίλισσα και εμαρμάρωσε καταμεσής του πελάγους το καράβι του άπιστου Βασιληά με όλους που είχε μέσα. ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΠΕΤΡΟΚΑΡΑΒΑ. Κι από τότε, ανοικτά εις την θάλασσαν προς την Κέρκυραν φαίνεται καθαρά και ξεχωρίζει το μαρμαρωμένο καράβι με διάπλατα τα πανιά του, ακίνητο, χωρίς ποτέ να υελειώνη το αιώνιο ταξίδι του. Είνε δυο μάλιστα τα μαρμαρωμένα πλοία. Το ένα το μεγάλο, του Βασιληά, σύρει πίσω το μικρό της νικημένης βασίλισσας. Γεμάτα από παραδόσεις και γραφικάς ιστορίας είνε ωρθωμένα ένα σωρό πετροκάραβα, ξηροί βράχοι απότομοι και μονωμένοι, καταμεσής εις τα πελάγη μας και δείχνουν το καθένα χωριστά την παραμυθένια ιστορία που έχει. Και είνε πετροκάραβα στην Σάμο έξω από το ακρωτήριο Κολώνα. Άλλο έξω από της Σπέτσες. Ένα άλλο ζεύγος από ξερονήσια εις το Καρπάθιον πέλαγος, βορεινά του Κάβο Σίδερος της Κρήτης, ένα άλλο. Έχουν αυτά τα τελευταία σχέσιν και με την εθνικήν μας ιστορίαν, διότι τα αναφέρουν τα ημερολόγια του κατά θάλασσαν αγώνος, ως Νησόπουλα του Γράδος. Ένα άλλο Πετροκάραβο με ακτάς διαβρέκτους από τα κύματα, και γεμάτο αλάτι σημειώνεται εις το Μυρτώον πέλαγος επι της γραμμής του διάπλου Καφηρέως –Ελλησπόντου, Β. Δ του Μαλέα. ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΣ. Η τελευταία αυτή βραχονήσις είνε ονομαστή δια τα περίφημα και εκλεκτά ψάρια της. Της εκλεκτές συναγρίδες, τα μοναδικά φαγκριά, της νόστιμες σφυρίδες, τους διαλεκούς ροφούς που τρέφει. Σπανίως αλιεύουν εις την ερημόνησον και τα θρέμματα του ψαρότοπου τούτου είνε εξεαιρετικά και ονομαστά εις τον κόσμον των ψαράδων. Άλλως τε, όλα τα μεγάλα Ελληνικά ακρωτήρια, το Ζαίναρον και ο Μαλέας και το Σούνιον, μέσα, βαθειά εις το πέλαγος, εέχουν ένα φύλακα και σκοπόν τοποθετήσει, το πετροκάραβό των, καθένα με την παράδοσι και την δραματική του ιστορία. Καθένα από αυτά κατηράσθη ο Θεός δια κάτι τι κακό, δια κάποιαν ανθρωπίνην αμαρτίαν. Αι ενάλιοι θεότητες, η Γοργόνες και ο Ποσειδών, τα εκάρφωσαν εις το πέλαγος δια να διηγούνται εις τον κόσμον αιώνια την αφορμήν της κατάρας που τα επέτρωσεν. ΑΞΙΟΛΟΓΟΝ ΥΛΙΚΟΝ. Ίσως κάποτε, όταν περισσότεροι ασχοληθούν με την ακτογραφία μας και συγκεντρώσουν τους μύθους και τας παραδόσεις του ναυτικού κόσμου δια τα πετροκάραβα, τα σκορπισμένα είς τα Ελληνικά πελάγη – ένα πλήθος, με χωριστή καθένα ιστορία, άλλων σχετισμένων με την Ομηρικήν παράδοσιν και άλλων με τους αγώνες της αιωνίας φυλής, ή και με την Επανάστασιν του Γένους θα χαρισθή αξιόλογον υλικόν των εθνικών παραδόσεων, με βάσιν τους αψύχους αυτούς βράχους εις τα έρημα πελάγη. (ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΕΤΡΟΚΑΡΑΒΟ) Εις τον Σαρωνικόν, περί τα 3-4 μίλλια νοτίως της Αιγίνης, με δορυφόρους εννέα σκοπέλους, βράχος απότομος και αυτός και μονωμένος εις το πέλαγος, ορθώνεται το γνωστότατο και διεθνώς ακόμη πετροκάραβο, του οποίου οι χάρται παρέφθειραν το όνομα εις Petro –Kargo. Εκεί από ενός αιώνος ήδη γίνεται η σκοποβολή με τα πολεμικά σκάφη. Εκεί οι ξένοι στόλοι της Μεσογείου ασκούνται δοκιμάζοντες τα πυροβόλα των. Εκεί κατά τους αποκλεισμούς της το 1886 και το 1878 ηκούσθησαν οι απειλητικοί κρότοι των ενσφαίρων πυρών, πράγματι μεν λόγω σκοποβολής και ασκήσεως των φιλελληνικών στόλων, κατ’ ουσίαν δε προς εκφοβισμόν της ανυποτάκτου αυτής άκρας της Ευρώπης, εις την Μεσόγειον. Ο αντίλαλος των κανονιοβολισμών πολλάς φοράς ακούεται έως τας Κυκλάδας. Ιδίως όταν η θωρακοβάρις Γεώργιος έβαλεν ενσφαίρα πυρά με το κανόνι των δέκα διαμετρήματος.. μίαν οδοντογλυφίδα απέναντι των σημερινών ηφαιστείων καταστροφής, τα οποία διαθέτουν τα σύγχρονα πολεμικά. ΚΑΙ ΜΑΥΡΟΚΑΡΑΒΟ. Των Σπετσών το πετροκάραβο λέγεται και Μαυροκάραβο, λόγω της βαθειάς αποχρώσεως του βρ΄χου, και διότι οι λαικοί θρύλοι το θεωρούν στοιχειωμένο. Μεταξύ Πετροκαράβου του Σαρωνικού και του Σουνίου, ευρέθη προ ετών και μια νησίς, μη καταχωρημένη εις τους ναυτικούς χάρτας των θαλασσογραφικών υπηρεσιών, που ησχολήθησαν με τα πελάγη μας. Την παρετήρησεν Έλλην αξιωματικός και εδαπτίσθη με το όνομά του. Άλλαι προχωρημέναι βραχονησίδες, όπως η Ασκανία και η Εσχάτη ορίζουν τα όρια του Αιγαίου και Κρητικού πελάγους. Εις την Εσχάτην μάλιστα, Ν. Δ της Θήρας και της Ανάφης, εστήθη ο πρώτος αεροπορικός φανός δια τους αεροπόρους τους ιπταμένους εις τους ελληνικούς αιθέρας. ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑΙ ΑΦΑΛΟΓΛΩΣΣΑΙ. Καταραμένοι επίσης βράχοι απλώνονται προς την βορειοανατολικήν εσχατιάν της νήσου Σκύρου, εις τα ρηχά των Βρυκολακονησιών, όπως ονομάζωνται κοινώς αι υφαλόγλωσσαι, αι προστατεύουσαι τας εσχτιάς της παλαιάς Ελλάδος, πρίν επεκταθούν τα όριά της εις τα σημεριά σημεία. Είνε όλα καταραμένα ερημόνησα, αλλά πολύ σημαντικά δια τους εκλεκτούς σπόγγους των, φαίνεται δε ότι οι Έλληνες σφουγγαράδες γνωρίζοντες όλους τους κινδύνους, πολύ σοβαρωτέρους, όπως αυτόν του επαγγέλματος των, δεν προσέχουν πολύ εις τα λαικά παραμύθια, αφίνουν δε να χορεύουν ελεύθερα κατά το ξημέρωμα και κατά την δύσιν του ηλίου εις τα κατάβρεκτα από το κύμα βράχια των αι σκιαί των αμαρτωλών ψυχών που ζητούν εκεί εξάγνισιν και συγχώρησιν δια την άνομον ζωήν των , χωρίς να ευρίσκουν ποτέ ησυχίαν και γαλήνην. Όσον και αν πολλαπλασιάζωνται καθημερινώς, όσον και αν εγέμισαν και δεν χωρούν άλλες ψυχές αμαρτωλών, τα Βρυκολακονήσια αυτά της Σκύρου, προσκαλούν διαρκώς και νέες ψυχές..