Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 6521-6540 από 142579

Μαλλάκια της Παναγίας : ο ύσσωπος.

Πουλάκης, Δ.
Αγιαννίτισσα (η) χόρτον τι του αγρού, κέκληται δε ούτω, διότι η κάρα του Αγ. Ιωάννου μετά την αποτομή εντός του χόρτου λέγεται ερρίφθη

Άγνωστος συλλογέας (1894)
Δρακοντιά : είδος δηλητιριώδους φυτού φυομένου αφθόνης παρατάς ελαίας και ες τα καλλιεργημένα μέρη των κήπων. Έχει φύλλον αρκετά μέγα απολέγον εις οξύ, πησίον δε του μίσζου διχαζόμενον εις δύο λοβούς

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)
Λαδομανίταρον : είδος μανιταριού, το οποίο προξενεί μανία.

Γόνιος, Α. (1876)
Όταν εφύτευκεν ο Νώε τ' αμπέλι επήεν ο Ξαπόης (σατανάς) και ρωτά : Τι κάνεις πατέρα της γης; - Φυτεύκω ένα δέντρο του καλού και του κακού. - Μπορούμε να 'ενούμε συνέταιροι; - Μπορούμε να 'ενούνε. Πάει ο Ξαπόης και φέρνει ένα αρνί και το σφάτζει και με το αίμα του ποτίζουν τη ρίζαν τ' αμπελιού. Ύστερα πάει και φέρνει ένα λιοντάρι και το σφάτζει και με το αίμα του ποτίζου τη ρίζαν τ' αμπελιού. Ύστερα...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Του Διγενή του πατουχιά

Λίγο πίσω από το Κάστελλο βρίσκονται τα αποτυπώματα μιας γυμνής φτέρνης πάνω σε βράχο και ο κόσμος λέει πως πέρασεν ο Διγενής από κεί και για να δείξη την παλληκαριά του, πάτησε το βράχο με τη φτέρνα του και ο κόσμος τη λέει “Στου Διγενή του πατουχιά”.

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Την Παπαντή έσπερνε κάποιος ρεβύθια. Παρουσιάζεται η χάρη τσ' Παπαντής, τον χαιρέτησε : - Γειά σου, ζευγά. - Γειά σου. - Τι μέρα 'ναι σήμερα; - Δεν ξέρω. - Σήμερα είναι τσ' Παπαντής και δεν πρέπ' να σπέρν'ς. Όμως επειδής τώρα πειά ζευγαρίζ'ς, θα σπείρης τα ρεβύθια σ'; θα γένουν αλλά μα θυμάσαι να μην dο ξανακάνης. Για πρώτη φορα είσαι σ'χωρεμένος. Αυτός επειδής έκανε κείνην dη χρονιά ροβύθια μεγάλα...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Το λειώμα

Ο έφορος των αρχαιοτήτων κ. Ν. Γ. Παπαδάκις εν τη καλίστη πραγματεία αυτού «Περί το Χαροκόπειον της Κορώνειας (εν αρχαιολογικώ δελτίω 1917 τ. Β, σελ. 258) αναφέρει την εξής βοιωτικήν παράδοσιν : «Αυτά δω τα παχιά χωράφια τα είχε μια φορά ένας τυφλός, και τα δινε σε κολλήγους να τα δουλεύουν. Ένας όμως από δαύτους κάποτε, άνθρωπος άδικος εις το μοίρασμα του σιταριού απάνω στ’ αλώνι, εκαλογέμιζε το...

Άγνωστος συλλογέας (1918)
Στο χωριό μας υπάρχει ένα λουλούδι άγριο λουλούδι που ανθίζει τον Απρίλη. Παλαιά όπως λέγανε οι γέροι ήταν άσπρο, ύστερα άρχισε να μαυρίζη σιγά σιγά. Το λουλούδι αυτό μοιάζει σαν γυναίκα με τους μαστούς πρόσωπο και σήμα. Λέγανε οι γέροι πως άμα μαυρίση τελείως τότε η σέβασι και η ντροπή θα χαθή από τον κόσμο. Τώρα έχει μαυρίσει και πραγματικά έχει χαθή η σέβασι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Το μπαούλο τση γυναικόπετρας

Εκείνη την εποχή οι χαλάροι ήτανε ψωμιά, όλα ήτανε ψωμιά, τα μάρμαρα ήτανε τυριά. Αυτή η 'υναικόπετρα εκατουρήθη το παιδί της κ' επροσευχήθη στο Θεό να της στείλη πώς να σκουπίση τι παιδί της. Ετότες δεν είχαν ρούχα, ήτανε γυμνός ο κόσμος. Ο Θεός της έρριξε ένα πεσκίρι για να το σκουπίση κι ευτή ελυπήθη το πεσκίρι που 'θελά το σκουπίσει – ήταν τόσο ωραίο και ήθελα το λερώσει – κ' έπιασε 'να φελί ψωμί...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Του μπόγδαμου το κυπαρίσσι

Παρ’ όσα ο φίλτατός μου ο «Νίδας» έχει γράψει για τον «Μπόγδαμο» … το ποτάμι που κοίτεται εκεί στα Πικουλιάνικα… όμως αυτός είχε το χάρισμα όχι μόνον φίδια να βγάζη στοιχειωμένα, όπως είδαμε σε άλλο σημείωμα, αλλά και στοιχειωμένα κυπαρίσσια. Ένα τέτοιο κυπαρίσσι καμάρωνε προ πεντήκοντα ετών στη μια όχθη του Μπόγδαμου και στη ρίζα του Ταϋγέτου, περίφημο για το μέγεθός του. Ήταν τόσο μεγάλο που οι...

Άγνωστος συλλογέας
Η bάbω πήγε να μασ' ραδίκια κι την έπκιακε βροχή, μπήκε σε μια καλύβα. Ικεί ήταν οι μήνες 12 άντρες μέσα. Τσ' λένε. - Τι κάνεις 'δώ γιαγιά μου; - Ήρθα να μάσω ραδίκια τσ' λέει. - Δε μας λές γιαγιούλα μ', λέει, ποιός μήνας είναι καλός; - Όλοι οι μήνες, πιδιά μ’, λέει είναι καλοί. – Ποίος μήνας είναι καλός; Ο Γενάρης ρίχν' χιόνια τσ' λέει κι κρυών' ο κόσμος. - Χρειάζεται, πιδιά μ', κι το χιόνι τσ' λέει...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1953)
Σκόπελος : υπήρχαν παρά την Κερασούντα (ικανοί του αριθμού) οις ο λαός εκάλεσε γαμοστόλονε, δήλ. Γαμήλιον πόμπη, απολιθωθείσαν δυό εξ' αυτων καλούνται νύφε και γαμβρός δια τους μαστούς και την καλύπτραν. Ο έτερων των μαστών κ' η κεφαλή της τρικυμίας πρότινων ετών κατεστράφη. [ Α σελ. Δια το οσελίδων του, απλον φύλλον, ο εσημείωσα δια τον Α].

Βαλαβάνης, Ι.
Οι τρείς πρώτες μέρες του Μάρτ' είν' οι bάbες. Bάbες λέμε ποιές είναι μεγαλύτερες γυναίκες στο χωριό μας. Άμα η μέρ' αυτή έχη ήλιο, είναι καλή η bάbω, τσ' έφκείακαν καφ'ε και ήπιε κι καλό φαΐ, κι όταν βρέχ', λένε δεν είναι καλή. Κι στις 15 πάλι πίσω τα ίδια είναι. Κι στο τέλος ο Μάρτ'. 3 όταν μπαίν' 3 στις 14, 15, 16 κι στο τέλος άλλες 3 (29, 30 ,31).

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1953)
Η γκαστρωμένη πέτρα

Στις ποδιές του Φιλερήμου κοντά στα Τριάντα είχεν ένα μεγάλο βράχο που μοιαζε σαν γκαστρωμένη γεναίκα και την ελέασιν “η γκαστρωμένη πέτρα” Να τι λελέασιν οι παλιοί Τριαντενοί για την πέτραν αυτή. Το κάστρο του Φιλιερήμου το πολεμούσαν οι Τούρκοι δεκατέσσερα χρόνια και δεν μπορούσαν να το πάρουν. Με τα πολλά ένα Τουρκάκι ντύθηκε γυναικίστηκα κι έβαλεν μαξιλλάρι στην κοιλιάν του για να φαίνεται γκαστρωμένη...

Βρόντης, Αναστάσιος (1950)
Απ' τν Αμπρακιά κι απ' άλλα χουριά τς Αμπρακιάς φαίνουντι κατά μέρους τ' Κραβάρ' απού κείθι λίγου απ' του χουριό Σέλτζα κατά του Μαλουβούν' είνι δυό αρ΄άδις πέτρις μπηχτές στη γή μέσα κι φαίνουντι μπόλ'κου απ' πάν'. Γι αυτές τις πέτρες πως είνι δυό μαρμαρουμένα σμπιθιρικά. Ρίχνονται τα σμπιθυρικά ένα απού δώ κι ένα απού κεί. Κι οι ν'φάδις είδαν η μίνια τν άλλ' μόλις έσμιξαν. Κι γι' αυτό μαρμάσουσαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Η Αχιά

“Κοντά στα Σιάννα κάτω από τον Ακραμύτη έχει ένα μεγάλον γκρεμμό που τον λέν Αχιά γιατί από εκέι επάνω γκρεμίστηκεν μια όμορφη κοπέλλα που την έλεγαν Αχιά. Η Αχιά αγαπουσέ τρελλά ένα νέο, που την συμπαθούσε κι αυτός πολύ, Δεν ήτο όμως τυχερό να παρτούν γιατί σε λίγο πέθανεν ο νεός από κακήν αρρώστεια κι η Αχιά από την σκάσην της επήεν κο' έπεσεν από τον γκρεμόν αυτόν”. Η Αχιά αυτή αν δεν είναι η Αχαία...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Το θάμμα του Άη Σπυρίδωνα

Στο δρόμο που πάει απ' τον Πυθώνα στα Λευκάδια, κοντά στις Αμουδάρες και στην αριστερή γωνία μιας πέτρας που πιάνει όλο το πλάτος του δρόμου,είνι χτισμένο ένα μικρό εκκλησάι ενός περίπου τετραγωνικού μέτρου αφιερωμένο στον Άγιο Σπυρίδωνα. Η παράδοση αναφέρει πως κτίσθηκε το εκκλησάκι αυτό, για να εξιλεωθή ο άης Σπυρίδωνας, από την προσβολή που του έκανε ένας γεωργός Πυθωνούσης. Ήταν η μέρα της γιορτής...

Παπανικολάου, Ζορμπάς (1930)
Η γυναικόπετρα

Αυτή ήτανε γυναίκα κ' εμαγαρίστηκε το παιδί τζη κι ο Θεός τσ' ήρριξε ένα πεσκίρι για να σκουπίση το παιδί τζη που 'τανε μαγαρισμένο και δε το 'σκουπίσενε. Τότες ήτανε οι χαλάροι ψωμιά κ' έκοψεν ένα φέλι ψωμί κ' εσκούπισε το gώλο του παιδιού και ύστερα εμαρμάρωσε κ' εκείνη, την 'μαρμάρωσεν ο Θεός κ' είναι τώρα εκέι μάρμαρο. Δίπλα τζη έχει την ανέμη πο 'διαζουdανε τα παννιά. [πεσκίρι = είδος πετσέτας,...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Είδη συκών που καλλιεργούνται στην Τήνο είναι ... τα “βασ'λικάτα”. Γιατί μια φορά είταν ένας βασιλιάς πολύ άρρωστος και κανείς δεν μπορούσε να τον κάν' καλά. Τ' δώκαν, λοιπόν, κ' ήφαε απ' αυτά τα σύκα κι' αμέσως ασ'κώθ΄κε απάνω. Γι αυτό τα πήκαν βασ'λικάτα.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Μαλλάκια της Παναγίας : ο ύσσωπος. ﻿

Αγιαννίτισσα (η) χόρτον τι του αγρού, κέκληται δε ούτω, διότι η κάρα του Αγ. Ιωάννου μετά την αποτομή εντός του χόρτου λέγεται ερρίφθη ﻿

Λαδομανίταρον : είδος μανιταριού, το οποίο προξενεί μανία. ﻿

Μαλλάκια της Παναγίας : ο ύσσωπος.

Αγιαννίτισσα (η) χόρτον τι του αγρού, κέκληται δε ούτω, διότι η κάρα του Αγ. Ιωάννου μετά την αποτομή εντός του χόρτου λέγεται ερρίφθη

Λαδομανίταρον : είδος μανιταριού, το οποίο προξενεί μανία.