Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 5721-5740 από 142579
“Chιμνιαμίδ” ερπετόν σαυροειδές, σαν μικρό κροκοδειλάκι που ζή μέσα στα σπίτια και σκαρφαλώνει στους τοίχους. Όταν το σκοτώση άνθρωπος λένε πως έκανε μισή λειτουργία, γιατί έπεσε κάποτε στο Άγιο ποτήρι και το λέρωσε κι' η γάτα λένε που τόπιασε δεν είναι συχαμερή σαν το σκυλί.
Σαρέλλης, Εμμανουήλ
(
1959
)
Στην αμμουδιά, στη θέσι Μεσαχτή, στο Γιαλισκάρι, έπαρχε παλαιά στοιχειό. Το βλέπανε πολλοί. Ο παππούς μου μια φορά του εστείλανε ανήμερα του Χριστού, βράδυ, στα βουτήματα του ηλίου, να πάη να πάρη ένα κομμάτι τσιρά (=δαδί) για να πάνε στο Παρουφάνι (=πυροφάνι στην ακροθαλασιά δια το ψάρεμα). Όταν έψαχε να βρή το δαδί, δεν το ‘βρισκε. Έτσι εβλαστήμα. Εν τω μεταξύ έπιασε νύχτα. Τότε του παρουσιάστηκε...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1962
)
Τα δαιμόνια τα μεσημβρινά θεωρούνται πιο επικίνδυνα απο τα της νύχτας.
Σαρέλλης, Εμμανουήλ
(
1959
)
Καλομοίρες και στοιχιά
Καλομοίρες είναι οι αρχαίες νηρηίδες οι σημερινές νεράιδες που περιλαμβάνουν τώρα όλα τα γένη των νυμφών. Είναι δυο ειδών. Καλές και κακές. Όπως είναι ωραιότατες και πολύ άσχημες (στρίγγκλες). Η ανθρώπινη φαντασία τις βλέπει ψηλές και λυγνές. Φορούνε συνήθως άσπρα και χτενίζονται με μαλαματένιο χτένι. Ζούνε στα απόμερα ρέματα στις βρύσες στις σπηλιές και στους ποταμούς. Πάντα με γλέντια και χαρές...
Σπανός, Χαράλαμπος Ν.
(
1955
)
Φείδια μεγάλα,στοιχειωμένα όπως τα θέλει ο αγαπητός μας, [Γ.Δ.Α] όχι μόνον το ρέμα του Μπόγδαμου, αλλά όλες η ρεματιές της Λακεδαιμονος βγάζουν. Ο τόπος μας, βουνά και κάμποι, δεν έχει έλλειψι από φείδια μεγάλα και μικρά. Κυπαρίσσια, η βουνοπλαγιές μας και η ρεματιές ή Μυστριώτικες είναι γεμάτες. Το λέει άλλωστε, και το μοιρολόγι : Θέλω να πάω στο Μυστρά Να βγώ στο Παξιμάδι Να πελεκίσω μάρμαρα Να...
Δασκαλάκη, Νίδα
(
1938
)
Στοιχειό (το). Κοινόν.Σκωπτ.Όποιος συνηθίζει να σηκώνεται νύκτα για την εργασίαν του και άμα τον εύρουν στο δρόμο τον εκλαμβάνουν για φάντασμα.Επίσης όποιος είναι αποσκελετωμένος απο αρρώστιαν ή απο κακοπέρασιν και μας φαίνεται σαν φάντασμα.
Καρανικόλας, Σωττήριος Α.
(
1958
)
Υπήργαν τα στοιχειωμένα σπίτια. Σ'αυτά τα σπίτια, που ενώ δεν κατοικούσε κανείς, άκονε μέσα θόρυβο ή φωνές.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1962
)
Καμμιά φορά κάνομε στα πόδια μας, στα χέρια μας, μελανάδες. Και μας λένε οι μαννάδες πως μας αγαπά το στοιχειό του σπιτιού κ'ήρθε τη νύχτα και μας εφίλησε.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1959
)
Το φίδι του σπιτιού. Προσέχουν να μην το βλάψουν. Άν το σκοτώσουν στο χρόνο θα πάθουν μεγάλη ζημιά.
Παπανικολάου, Αθανάσιος
(
1953
)
Έχ' ακούσει πως άμα χτίση καένας και βάνη θεμέλια τυχαίνει ο ήσκιος του και τόνε πετρώνει μέσα. Άμα πετρώση τον ήσκιο είναι τα χρόνια dου λίγα, απεθαίνει γρήγορα.
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1959
)
Στο Στερνί (=μικρή στέρνα). Εκεί είχε γίνει φονικό κι'ελέγανε πως όποιος περνούσε απο κεί, έβλεπε ένα σκοινί μαύρο και άκονε βογγητό.
Λουκάτος, Δημήτριος Σ.
(
1956
)
Τρείς δρακόλιμναι επί των κορυφών της Πίνδου.
Παρά τα Ηπειρομακεδονικά σύνορα, υπεράνω της μεγάλης βλαχικής κωμοπόλεως Σαμαρίνης, υψούται η δασώδης κορυφή του Λύγγου, ήτιε διέσωσε το αρχαίον αυτής όνομα υπό το νεώτερον Σμόλυγγος και ής το ακρότατον σημείον είναι φαλακρόν. Εκεί επί της φαλάκρας ευρίσκεται η πρώτη των λιμνών τούτων της Πίνδου, εν μέσω ομαλού εδάφους, έχουσα περιφέρειαν 320 βημάτων και σχήμα εντελώς κυκλικόν. Το βάθος αυτής δεν...
Κρυστάλλης, Κώστας
(
1948
)
Πιστεύεται επίσης [εκτός των δαιμονικών όντων, Γιαλλού , Ανεράδες...]ότι κάθε σπίτι έχει <το ζόπιόν του> το οποίον είναι ύπουλας κακοποιός δύναμις μη προσωποποιημένη και μη εμφανιζομένη,βλάπτουσα όμως μικρούς τε και μεγάλους εις ώρας μοναξιάς.
Ζάρακας, Νικόλαος Α.
(
1958
)
Ο φάραγγας τση ράχης
Ο φάραγγας τση ράχης έχ’ακουρμένο από ‘να Απεραθίτη πως είναι στοιχειωμένος. Ήθεα να ‘bω μέσα και μου λέει μην έbης ‘ιατί ο πάπορ μου επήενε να ρίξη πράματα μέσα κι ά’δε dον ακλουθούσανε δυο σκύλοι τεσσαραμάτηδες χέλιοι ήθεα τόνε πνίξουνε τα στοιχειά. Ήβγε gαένας από ‘κεί και του λέει είdα ‘ν’ ευτά που ‘ρριξες μέσα; Έχε χάρι που σ’ακολουθά τεσσαραμάτης σκύλος΄. Εώ(εγώ) όμως εκατέβηκα μέσα ‘ιατί μου...
Ήμελλος, Στέφανος Δ.
(
1959
)
Καμμιά φορά, εκτός απο την απόκρια, αφήνομε το βράδυ φαγητό στο τραπέζι και λέμε : Άς το να φάη το στοιχειό του σπιτιού.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1959
)
Στοιχειωμένα σπίτια θεωρούνται τα έρημα, ακατοίκητα που σ'αυτά κατοικούσαν γέροι ή γρηές ολομόναχοι και μετα το θάνατό τους κλειστήκαν και ρήμαξαν. Τότε λένε πως τα μεσάνυχτα μέσα σ'αυτά ακούονται θρήνοι και κρότοι απο τα στοιχειά που το κατοικούν ή απο τις ψυχές που κατοικούσαν εκεί. Κάθε γεφύρι θεωρείται στοιχειωμένο και τη νύχτα αποφεύγουν να περνάνε απο 'κει κυρίως τα μεσάνυχτα, γιατί εκεί κατοικοεδρεύουν...
Σαρέλλης, Εμμανουήλ
(
1959
)
Τρείς Δρακόλιμναι επι των κορυφών της Πίνδου
Διακρίνονται εν Ηπείρω αι τρείς επι της Πίνδου λίμναι. Περί των λιμνών τούτων, κειμένων επι των τριών υψηλοτάτων της Πίνδου κορυφών, επί του Λύγγου της Τύμφης ή Νύμφης και του Λάκωμνος κατακορύφως ούτως ώστε ουδέν υπεράνω ων να έχωσιν ύψωμα, &&& ο Ελληνικός λαός απέδωκεν εις αυτάς μυθολικάς ιδιότητας, πιστεύσας και ομολογών, ότι ανέκαθεν διαιτώνται εν αυταίς Δράκοι, δι’ο και ωνόμασεν αυτάς Δρακολίμνας....
Κρυστάλλης, Κώστας
(
1948
)
Το Στοιό (στοιχειό) εινέ τι τρομακτικόν δια τους κατοίκους. Είνε δε πανταχού διαδεδομένη η δεισιδαιμονία ως τοιούτον παρουσίαζον αι Ρωμαίαι μητέρες τον Αννίβαν λέγουσαι τοις τέκνοις των το περίπυστον ‘’Ο Αννίβας προ των Πυλών’’ (Αnnibal antae Portas) όπως καθησυχάσωσιν αυτά. Σήμερον πλεισταχού λέγουτο Μου έρχεται, ο κακώς εκείνος δαίμων, όστις μαύρος, κατάμαυρος φαίνεται. Τούτο το στοιότο υπο ποικίλας...
Λουλουδόπουλος, Μιλτιάδης Α.
(
1903
)
Στο Χάβο της Μαρδάχας, ένα βάραρθρο κοντά στις πηγές της Μ, είχαν ρίξει μια φορά λιέν, άχυρα εκεί μέσα και βγήκαν μαζί με το νερό στη Μαρδάχα.
Τριανταφυλλίδης, Μανώλης
Για την Καρακονησιά
Στα παράλια της Άρτας η θάλασσα είναι αβαθής. Στα ρηχά μέσα είναι ένα νησάκι, η Καρακονησιά. Ο Άγιος Ονούφριος βρήκε ένα λιθάρι μονοκόμματο, το έσκαψε κι έφτιασε ένα πηγάδι που βγάνει νερό. (Λένε, πως το νερό αυτό πηγαίνει εκεί απ’τον Άσπρο. Και να γιατί το λένε. Κάποτε έπεσε η ταμπακέρα ενού στη Μαρδάχα μέσα (την μεγάλη πηγή του Άσπρου). Κι αυτή η ταμπακέρα είχε χαραγμένα και τόνομα κεινού που του...
Λουκόπουλος, Δημήτριος
(
1928
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
