Εναλλαγή πλοήγησης
Ελληνικά
English
Ελληνικά
Ελληνικά
English
Σύνδεση
Εναλλαγή πλοήγησης
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
Αρχική σελίδα
Πρόσφατες εγγραφές
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.
DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές
Αποτελέσματα 5701-5720 από 142579
Τ' Αράπη το Μνήμα. Είναι ο τόπος, εν ώ λέγεται ότι ου μόνον ετάφη, αλλά και εφονεύθη κάποιος Αράπης, υπηρέτης ενός αγρίου Αγά, ενώ κατεδίωκε χριστιανούς. Πρβλ. Και τπν. Εν Μύρθιο, του Γιουσούφη το Μνήμα και έτερον εν Σκάφη Σελίνου, τ'Αράπη το πήδημα. Ο Αράπης (=μαύρος, ουχί άραψ) είναι σύνηθες πρόσωπον των νεοελληνικών παραμυθιών και παραδόσεων.
Χατζιδάκις, Ν. Ε.
(
1938
)
Ένας μια φορά, ψαράς, ο Μανώλης του Λία (απέθανε προ 10 ετών) ηπήαινε ώρα μεσημέρι με τη γυναίκα του στις αγριαγκινάρες (θα ήτο Απρίλης) στην Πόλυβο. Όπως επήαινε βλέπει κάτι ρίκες (=θάμνοι άγριοι) κι ηνοίανε δρόμο. Εκείνος λοιπόν ενίμιζε, πως ο σκύλος του πάει μπρός κ’ήνοιε το δρόμο. Γυρίζει πίσω όμως και γλέπει το σκύλο από πίσω του. Ύστερης βλέπει στις ρίκες ένα θεριό κ’ήτανε ίσαμε τριάντα οκάδες....
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1963
)
Σπήτια Χατζηπετραίων
Στο Βετερνίκο υπάρχει παράδοση που αναφέρει, ότι τα Χατζηπετρέικα σπίτια, είταν ένας μεγάλος λαβύρινθος, με μυστικές πόρτες, μικρές πορτούλες, απόρθητα μπούρτζια, ολοπέτρινες σκαλιστές ζεματίστρες, γερές σιδερένιες πόρτες που κλειδωνόνταν με αμπάρες, καστανίσιους μάνταλους, γύφτικες κλειδωνιές, χοντρούς ξύλινους σύρτες. Λένε ότι στα χαλάσματα, γυρίζουν πολλά καλά στοιχειά. ( Σημείωση : Σπήτια Χατζηπετραίων=...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Η Ερημόμηλο λένε πως έχει στοιχειό, δεν είναι στοιχειό αλλά είναι οδηγός.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1959
)
Εκεί όπου θα τύχη να γίνη ένας φόνος απο απροσεξία ή βίαιος, εκεί ακούνε το βράδυ βογγητό. Λένε πως βογγάει το αίμα. Εδώ στις Ράχες εσκότωσε ένας το θείο και τη θειά του. Λένε πως άκουαν στο μέρος που τους σκότωσε βογγητά και μια φωνή που εφώναζε ''έως πότε'' (δηλ έως πότε θα μείνη ο φονιάς ατιμώρητος).
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1962
)
Η στοιχειωμένη βαλανιδκιά
Στην Αρκάγγελο κοντά στο μοναστηράκι του Αρκαγγέλου Γαβριήλη ύπαρκεν μια μιάλη βαλανιδκιά, κι ελέ(γ)ασιν πως ήταν στοιχειωμένη. Κανένας δεν είχεν το θάρρος να την κόψη. Ένας Αρκαγγελίτης που εχρειάζονταν πλάντρα για το λιοτριβειόν, του την έκοψεν. Με σε τρείς μέρες πέθανε. Απο τη ρίζα της ενέμισσεν πάλι η βαλανιδκιά κι έγινε όπως πρώτα μιάλο δέντρο και κανένας δεν πεκοττά πια να την κόψη. (πλάντρα=...
Βρόντης, Αναστάσιος
(
1939
)
Ζούζουλα. Τα κατα φαντασία βλαβερά, πνεύματα. Ουτυδακά-ζουζούνι= το έντομου, ηπίολος. Ζουλάπι= στοιχειό. Ζούδι= στοιχειό, ο διώχνων δια γοητείας τα στοιχειά κι έν τω καρδαρά Ήλιδος ζούδιαρης.
Λάσκαρης, Νικόλαος
Έχομε ένα σπίτι στο χωριό Εγέννησα το πρώτο παιδί τριώ μερώ λεχού. Εκεί το λοιπό που κοιμούτανε μες στη κρεββατοκάμαρη είχε θράπα (=κατεβατή στο υπόγειον). Εκεί το λοιπό βλέπω μια χέρα χωρίς κορμί και παίρει το παιδί από δίπλα μου και το ‘βαλε χάμαι. Εγώ χωρίς να μιλήσω, σκύβω και πιάνω το παιδί όμορφα όμορφα και το βάλω δίπλα μου. Δεν εμίλησα γιατί είχα ακούσει από τη μάννα μου πως όταν μαντέψης...
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1958
)
Εν Πελοποννήσω πιστεύεται ότι κάθε χωργιό ή κάθε περιοχή έχει και το στοιχειό της και το φυλάει από άλλα γειτονικά στοιχειά που προσπαθούνε ναν τους βλάψουνε. Εις τα πεδινά χωρία της Ηλείας τοιαύτη υπήρχε πρότερον η πεποίθησις ότι υπήρχον Στοιχειά, ώστε ήσαν και άνθρωποι, Ζονδιαραίοι (ζούδιο=Στοιχειό) οι οποίοι ηδύναντο με εξορκισμούς να καρφώνουν τα στοιχειά εις δένδρα ή εις τοίχους ερειπών ή εις...
Κορύλλος, Χρήστος Π.
(
1926
)
Γκιντούρι
Ανάμεσα απο δυό μεγάλα πλατάνια στην Πύρρα υπάρχη βρύση στην οποία, στα παλιά χρόνια συχνάζανε οι γερόντοι του χωριού. Καθισμένοι στον πέτρινο σοφάτης βρύσης, συζητούσανε για τα τοπικά κι 'άλλα γενικά ζητήματα. Κάποιος όμως ξένος, πολύ προληπτικός πέρασε στη βρύση κι'έσπασε τον κάναλο, γιατί έτσι μονάχα θα του ζούσανε τα παιδιά. Απο τότες, λένε ότι ακούγεται εκεί στη βρύση μια παραπονιάρικη παιδική...
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Ζώδιο πάντοτε επί της σημασίας τον στοιχειον (βρυκόλακας).
Διαμαντάρας, Αχιλλέας
Φαντν'α αλί μβιάστιλι
Από βουνό του χωριού Γουδοβάσδα, κρύο γάργαρο τρέχει το νερό της βρύσης π'ακούει στ'όνομα αυτό. Λένε πως μια νύφη, που πήρε ένας Γουδοβασδινός απ'άλλο γειτονικό χωριό, περνώντας στη βρύση και πίνοντας νερό, πέθανε. Στοιχειωμένη, κάπποτε την βλέπουν να τριγυρνά στη βρύση. [Σημείωση μβιάστιλι Κβλχ η βρύση της νύφης.]
Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
(
1948
)
Κτίζομε πολλές φορές σπίτια καινούργια κ'ύστερα δεν πάνε καλά αυτοί που κάθονται μέσα, αρρωσταίνου, λένε πως δε τζοι θέλει το στοιχειό του σπιτιού και αναγκάζονται να αλλάξουνε σπίτι.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
(
1959
)
Το Φονοκάμινο. Εδώ η σημασία είναι αόριστος και ο θρύλος δεν διέσωσέ τι, ώστε να γνωρίζωμεν ποιος φόνοσ διεπράχθη εν αυτή και κατά ποιον τρόπον. Σήμερον ακούονται αι λέξεις το φονικό, ο φονεάς, αλλ'ουχί το φονεύω.
Χατζιδάκις, Ν. Ε.
(
1938
)
Το στοιχειό του Κάστρου
Οχπάν’ από το μύλο το βακούφ’κο τ’ς Βούρμπιανης, οχπέρ’ από το πέτρινο γιοφύρ’, είναι μια πέτρα μεγάλ’ και τσουρτσουλωτή, που την λέν Κάστρο. Αυτή η πέτρα απλώνεται από την οχπίσω τη μεριά κι’ είν’ απάτ’τη, μόν’ οι τσούρτσουλα και φειάν’ουν με κλαριά τη ντραγατησιά για να κάθουνται στον ήσιο και να φ’λάν τ’αμπέλια που είναι καρσί στη Μπιζιωνιά, στού Τόσ’, στις Λόντσες και στο Γιατίκ’, γιατ’ είναι...
Ρεμπέλης, Χαράλαμπος
(
1953
)
Της Κατερίνας η μυρτιά
Στο Βάτι πάσι τώρα κάμποσα χρόνια, επήαν μιαν μέρα μερικές κοπελλίτσες να κόψουν μύρτα. Εκειά που μάηβκαν, εκούσαν τσαλάπατα, και που τον φό(β)ον τους εφύασιν ανεμοβρόντιστες. Η μια πού τες κοπελλίτσες, που την ελέασιν Κατερίνα εξέχασεν τη ζώνην της κι έστρεψεν πίσω να την πάρη. Οι άλλες εφο(β)ερίζαν τη κι έλε(γ)αν της : <Στρέψε και θα σε φάη ο Μαύρος>. Η Κατερίνα καρδιαλίσσα επηέ στην μυρτιάν κι...
Βρόντης, Αναστάσιος
(
1939
)
Ζούδια=Τα στοιχειά. ''βγαίνουν ζούδια (επί της αυτής σημασίας λέγεται και ζούμπερα.)
Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α.
(
1920
)
Τα στοιχειωνένα πετείνια
"Γιατί το λέτε στο Κακό εκείνον τον τόπον εκείγια πέρα σιμά στο Πριγιόν ;”, είπα μια βολά πρόπερσι, που ήμουν στα μπάνια του Ιζβόρ’ στο μπανιώτ’ το Λάμπη, που κάποτες κάνει και το μπάτζιο στις στρούγγες στα χωριά. “Και δεν ξέρ’ς”, μου λέει, ο Λάμπης, “γιατί το λέν’ στο Κακό; - Άμ πούθε να ξέρω”, του λέω, “εγώ είμαι από ξένο χωριό και πρώτ’ φορά προχτές ‘π’ εκεί… -Ά ! γίνκε μεγάλο κακό σ’αυτόν τον...
Ρεμπέλης, Χαράλαμπος
(
1953
)
Τρείς Δρακόλιμναι επι των κορυφών της Πίνδου
Η τρίτη τέλος Λίμνη της Πίνδου, κείται επί του Λάκμωνος νύν Περιστέρι, κορυφής ής το ύψος υπολογίζεται ίσον του μεταξύ της Τύμφης και του Λύγγου, κειμένης δε άνωθεν του Μετσόβου και του Συράκου. Η Λίμνη αυτής, πολύ μικροτέρα των δύο προηγουμένων, είναι στρογγύλη και καλείται βλαχιστί, διότι Βλάχοι και περί ταύτην βιούσι, Βρίγγα (κύκλος), είτε εκ του κυκλικού της σχήματος είτε διότι το ύδωρ αυτής,...
Κρυστάλλης, Κώστας
(
1948
)
Τρείς Δρακόλιμναι επι των κορυφών της Πίνδου
Την Τύμφην ή Νύμφην, εφ’ής απλούται η Δευτέρα Δρακολίμνη της Πίνδου, υποθέτουσιν αντικατασταθείσαν υπο της δευτέρας ονομασίας Πλώσκιου της απέναντι του Λύγγου κορυφής της Ζαγοριακής οροσειράς. Η κορυφή αύτη είναι άδενδρος, βραχώδης και απότομος χαμηλότερα μεν του Λόγγου, αλλ’ ανερχομένη εις ύψος 3000 περίπιυ μέτρων υπέρ την επιφάνειαν της θαλάσσης. Η δε λίμνη της αποτελεί σχήμα ελλειψοειδές με περιφέρειαν...
Κρυστάλλης, Κώστας
(
1948
)
«
»
Πλοήγηση
Όλο το Αποθετήριο
Αρχείο & Συλλογές
Τόπος καταγραφής
Χρόνος καταγραφής
Συλλογείς
Λήμμα
Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Ευρετήριο πηγών
Κείμενα
Ο λογαριασμός μου
Σύνδεση
