Ο φάραγγας τση ράχης

Ο φάραγγας τση ράχης έχ’ακουρμένο από ‘να Απεραθίτη πως είναι στοιχειωμένος. Ήθεα να ‘bω μέσα και μου λέει μην έbης ‘ιατί ο πάπορ μου επήενε να ρίξη πράματα μέσα κι ά’δε dον ακλουθούσανε δυο σκύλοι τεσσαραμάτηδες χέλιοι ήθεα τόνε πνίξουνε τα στοιχειά. Ήβγε gαένας από ‘κεί και του λέει είdα ‘ν’ ευτά που ‘ρριξες μέσα; Έχε χάρι που σ’ακολουθά τεσσαραμάτης σκύλος΄. Εώ(εγώ) όμως εκατέβηκα μέσα ‘ιατί μου ‘ρίξανε μέσα ένα βούδι. Μ’ εδέσανε με οχτώ φορτωματάρικα σκοινιά από οχτώ οργυιές το κάθα ένα. Εκεί πια είναι ο κάτωρ κόρμος. Ακούς κάτω βουητό που χαλά η κοινωνία. Ήβλεπα φωθιές μέσα και το ‘λεα. Ευτές είναι καοφωθιές δεν είναι στοιχειώματα, που λένε. Κ’ευτός είναι περιβόητος. Έχ’ακούσει δα και γι αυτό πως είναι στοιχειωρμένος. (Ελέανε πως είναι στοιχειορμένος. Εν ηξέρω όμως άο (=άλλο) dίοτα (=τίποτα). Ο Φάραγγας των Χαρμήτων. Άος (=άλλος) είναι ο φάραγγας της πολιτάτης.