Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 5681-5700 από 142579

Βρύση Καραγιάννη

Στα παλιά χρόνια, στη βρύση αυτή, μαζευόντανε οι γέροι Τυχαιώτες και καπνίζανε τα σιμψιά τους. Η παράδοση αναφέρει πως ένας γέρος που άργησε να φύγει απο τη βρύση, αρπάχτηκε ξωτικό. Έχτοτες παρουσιάζεται στη βρύση ένας άσπρος ήσκιος που φωτίζεται απο μικρή λάμπψη. Οι χωριανοί λένε πως ο ήσκιος αυτός είναι ο χαμένος γέρος, που τριγυρίζει εδώ, καπνίζοντας το σιμψί του. (Σημείωση : τα σιμψιά= Τούρκικη...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ένα πηγάδι στο χωριό λένε ‘’Απάνω Πηγάδι’’. Μια φορά μια γυναίκα είχε άρρωστο το κορίτσι της. Περνούσε από το χωριό Λάβαρα και πήγαινε για την Ιερουσαλήμ και αρρώστησε περισσότερο το κορίτσι και έμεινε εδώ και πέθανε, και ετάφη. Ο τάφος του ήταν μεγάλος με πελεκετές πέτρες. Λένε ότι στοίχειωσε το κορίτσι και κάθε βράδυ κατέβαινε στο πηγάδι και ζητούσε το χτένι της και το λεγένι. Είχαν βάλει οι χωρικοί...

Πετρόπουλος, Δ.; Καρακάσης, Σταύρος (1960)
Γιρακίνα

Μια ασπρόμαυρη γιρακίνα ερχόταν, κάθε αυγή, απ’τον Κόζιακα σε βρύση του χωριού Λεσιανά, κι έπινε νερό. Οι χωριανοί, αν και μπορούσαν εύκολα να σκοτώσουν το αγριοπούλι, όμως δεν το κάνανε, γιατί αυτό ποτέ δεν πείραζε, ποτέ δεν άρπαζε μια κόττα ή ένα πουλί τους. Λέγανε ότι η γιρακίνα είταν κάποιο στοιχειό, που μεταμορφωνόταν σε γιράκι για να φυλάει τα κοτερά του χωριού. Από τότες η βρύση, πήρε τα’όνομα...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Αρκούδες

Σε ερημότοπο, στο Γκιόνθι, η πυκνή βλάστηση απο ελάτια ξαπλωμένα κέδρα και φτέρη δημιούργησε πολλές κρυψάνες, μες στις οποίες τα αγριομελίσια στήσανε τις κυψέλες τους. Λένε ότι στο μέρος αυτό φωλιάζουν πολλές αρκούδες που με τα μουγκρίσματά τους προξενούν τόσο φόβο, ώστε κανείς να μη τολμάει να πλησιάσει εκεί. Οι χωριάτες λένε ακόμα, ότι δεν υπάρχουν εκεί αρκούδες, αλλά στοιχειά, που φυλάνε τα με...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Αιτοφωλιές

Σε τρύπες, σε μικροσπηλιές απόκρημνου βουνού του Βαρδαριού, φωλιάζουν οι αιτοί και σατυραετοί. Μια χρονιά οι αιτοί γκρεμίσανε και κατακομματιάσανε ένα λιανοπαίδι, γιδάρη του χωριού, που επιχείρησε να σκαρφαλώσει στις φωλιές για να πάρει αιτόπουλα. Οι τσιοπάνηδες λένε, πως ακούνε φωνές να έρχονται απ' το μέρος αυτό. Και ξηγάνε πως οι φωνές είναι η νίλα που τράβηξε απ'τους αιτούς ο γιδάρης.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Σπηλιά Σουκόπα

Σε απόκρημνο στεφάνι, στο Βαλκάν,ανοίγεται η σπηλιά Σουκόπα, γεμάτη από φωλιές αγριοπεριστεριών. Στα παλιά χρόνια, ο Σουκόπας περνώντας στο Βαλκάν, αντίκρυσε τη σπηλιά και σοφίστηκε ν’ανεβεί πάνω να μάσει τα πιτσούνια. Αφού ετοίμασε τα σύνεργά του, τριχές γάντζους και σιδεροκάρφια, πήγε στο στεφάνι και κατώσθωσε ν’ανεβεί στη σπηλιά. Μάζεψε πολλά πιτσούνια, βάζοντάς τα στο δισάκι, κι άλλα πετούσε κάτω,...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Λα Μόρτς

Σε πλαγιά του χωριού Καστανιάς, υπάρχουν παλιά μνήματα. Η παράδοση αναφέρει ότι τα μνήματα ανήκαν σε παλιό συνοικισμό. Λένε ότι απ'τα βάθη των τάφων βγαίνουν υπόκωφες φωνές, που μοιάζουν σαν τη φωνή, του μπούφου. (Λα Μόρτς=Οι πεθαμένοι. (Κουτσοβλχ. Λέξη).

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Το Στοιχειό της Δίβρης

Ο δε τα νύν περί του όρους τούτου (Δίβρης) μύθος έχει ως εξής : Όντας τα στοιχειά του τόπου επάλευαν αναμεταξύ τους, παρουσιαζόμενα σαν άλογα, ψαργιά (λευκά) και ντοργιά (κοκκινωπά), το στοιχειό του τόπου ενίκκσε με τούτο το στρατήγημα. Έσκαψε πρώτα με το πόδι του τη γή και έφτιασε λάκκο και μέσα έκρυψε έναν άνθρωπο και του έδωσε και μια σιδεροματσούκα και τον εδιάταξε να βαρή τα ξένα στοιχειά στο...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Οι Δυό φωνές

Οι θέσεις Κόκκινος, Νάνες και Αμπουρέτα, στα Μπουροβικιώτικα βουνά, χρησιμεύουν για καλοκαιριάτικα κτηνοτροφικά λειβάδια. Η παράδοση αναφέρει ότι τα χωριά Μπουροβίκ και Γουδοβάσδα μαλώνοντας για την κυριότητά τους, πιάσανε πόλεμο, στον οποίο σκοτώθηκε ένας Γουδοβασδινός. Έτσι σύμφωνα με παλιό έθιμο ο τόπος που γίνηκε ο φόνος, πααχωρήθηκε απ’τον Τούρκο Πασά στους συγχωριανούς του φονεμένου ήτοι παραχωρήθηκε...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Βουργαροκάλυβα

Μές σε βαθύ γούπατο, κοντά στο βουνό θυμιάμα του Κόζιακα, Μακεδόνες υλοτόμοι, στήσανε στην καλύβα τους, κόβοντας ελάτια. Λένε πως, ένας υλοτόμος, που χτυπήθηκε απο ελάτι και πέθανε μες την καλύβα, βρέθηκε το πρωί δίχως κεφάλι και στοίχειωσε. Τις νύχτες ακούγονται κάτι παράξενες φωνές νάρχουνται απο τη ράχη που είναι απέναντι της καλύβας.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Το στοιχειό των πηγαδιών.

Κατα την λαικήν πρόληψιν κάθε πηγάδι έχει και το στοιχείο του που το φυλάει και κάθε νύχτα μετά τα μεσάνυχτα το νερό κοιμάται μια ώρα και όποιος το ξυπνήση, παθαίνει αρρώστια βαργιά. Εδώ εις τας Πάτρας, περί το 1855, μια υπηρέτρια έπλενε την αυλή του σπιτιού μετά τα μεσάνυχτα και έβγαινε νερό απ'το πηγάδι του σπιτιού. Φαίνεται ότι την ώρα εκείνη εκοιμότανε το νερό, το στοιχειό δηλ. Και το ξύπνησε...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Χουλιάρα.

Στο Παχτούρι, μές σε τρύπα άβατου βράχου, υπήρχε αγριομελίσι. Κανείς δεν μπόρεσε ν’ανεβεί εκεί. Κάποτε ήρθανε στο χωριό, μερικοί μαστόροι απ’το Ηπειρώτικο χωριό Χουλιαράδες. Είδανε τις αγριομέλισες που βγαίνανε κοπάδια από την τρύπα και σοφιστήκανε να ανεβούνε στη σπηλιά να μάσουν το μέλι. Έτσι, πήρανε σχοινιά, τα δέσανε σε φούρκες κι’ ένας απ’αυτούς κρεμάστηκε απ’την κορφή του βράχου και έφτασε στην...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ο έλατος του Μπούτλα

Λίγο δεξιά απ’το μονοπάτι που φέρνει στη Σγκαβαλιά και τη βρύση Μπατσογιάννη Πετρουλιού, κατάστρατα, φαντάζει ένα οχτάδελφο ελάτι, σαν πολυέλαιος. Στον έλατο αυτό φεύγοντας την άγρια μπόρα που ξέσπασε ένα δείλι, ο σαρακατσιάνος τσιοπάνης Μπούτλας με τα πενήντα πρόβατά του, χτυπήθηκε από αστροπελέκι. Την άλλη μέρα τον βρήκανε σκοτωμένο και μαύρο σαν κατράμι. Λένε ότι τις καλοκαιριάτικες νύχτες, ακούνε...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Το στοιχειό της Αράχοβας και της Βελλάς

Η Αράχωβα είναι στην κορφή του Αραχωβίτικου βουνού (τελευταίας διακλαδώσεις των Αροανείων Ορών) και η Βελλά στη μέση κι από κεί περνάει ο δρόμος για την Αράχωβα. Το στοιχειό της Αράχωβας ήτανε δυνατότερο και εκυνήγαγε το στοιχειό της Βελλάς. Για να δυναμώσουν οι Βελλαίταις το Στοιχειό τους και αμποδίσουν το Αραχωβίτικο ναν το κυνηγάη ερώτησαν μια μάγισσα και τους είπε : α) Ν απίασουν σαράντα κορίτσα...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Ντζιάρτα

Ένα απ’τα πιο καλά καλοκαιριάτικα βοσκολείβαδα του Τυφλοσελιού. Γι’αυτό οι κτηνοτρόφοι κάθε χρονιά μαλώνανε ποιος θα βοσκήσει εκεί τα πρόβατά του, για να πάρει πιο πολύ γάλα, να τυροκομήσει και να κερδίσει πιο πολλά. Η παράδοση αναφέρει ότι ο τόπος είναι στοιχειωμένος. Κάποιο μονοκέρατο μεγάλο λάφι, βόσκωντας εκεί σκοτώθηκε από κυνηγούς γειτονικού χωριού. Το αίμα του έβαψε τον τόπο. Το λάφι γίνηκε...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Πέντε Αδέρφια

Πέντε κορομπλίτσες, στο Μπούκορο, η μια πλάι στην άλλη μεγαλώνοντας αγκαλιαστήκανε και μπερδέψανε τα κλωνάρια τους. Κάτω απο την ολοπράσινη αυτή ομπρέλα, ξεκουραζόντανε οι οδοιπόροι και σταλίζανε τα πρόβατα. Μια μεγάλη όμως μπόρα μ'αστροπελέκια, σάρωσε τις αδερφομένες κορομπλίτσες και μαζί ένα τσοπάνη. Λένε πως το μέρος στοίχειωσε. Ένας ολόμαυρος άνθρωπος με μάτια που πετάνε φλόγες, γυρίζει εκεί τα...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ο Χαραμαλλάς της Γεννήτρας

Στα Σιάννα κοντά στην Γεννήτρα είχεν ένα Στοιχειό, που το λέ(γ)ασι. < Ο Χαραμαλλάς της Γεννήτρας> Ο Χαραμαλλάς εγένουνταν τη μιά ένας γά(δ)αρος, την άλλην αγριόγατος και την άλλη τρά(γ)ος, και κανείς (δ)εν επεκόττα να περάση τη νύχτα που κείνο το μέρος. Και ίσαμε σήμερα ντιριούνται να περάσουν την νύχτα οι Σιαννίτες, γιατί φο(β)ούνται μην τους φάη ο Χαραμαλλάς. (επεκότα= ετολμούσε, ντιριούνται= Δ...

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)
Τα στοιχειά του Γράμμου

Στην κορφή στη Σκάλα τημ Πληκαδίτ’κη, εκεί π’αγναντεύονται απ’ οχπίσω τα βουνά τα’ς Γράμμοστας, είναι μια μικρή λίμν’, έτσ’ σα λούτσα, πόχει κάμποσο νερό απ’τα χιόνια που λειών’ν και κατασταλάζ’ν σ’αυτή. Μέσα σ’αυτή τη λίμν’. Όπως μου μολογούσε ο Κώστα Λόης απ’ τ’ς Πληκάδες, ζάει ένα στοιχειό, κι’ όντας πάν’ν τα πρόβατα κι’ αργκελέδες να πιούν νερό το βάχτ’ το γιόμα στην άκρ’ στη λίμν’, βγαίν’το στοιχειό,...

Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)
Ζωός(ο) = ο φανταζόμενος φύλαξ της οικίας. Πρόληψις επικραντεί και νύνότι εκάστη οικία έχει φύλακα τινα όντως εις μέν τους περί την Τρίπολιν χωρίαις λέγεται ότι εστίν όφις. Εν δε τους περί την Αμισόν και ιδίας εν 'Α. Αμισώ μία των νυμφών και όφις.

Άγνωστος συλλογέας
Το καουκάκι των Μαριτσών

Που πάνω που τα Μαριτσά έχει ένα αρκαίο μοναστηράκι που το λέσιν ο Σωτήρας. Εκεί λέσιν οι Μαριτσενοί πως υπάρχει ένα Στοιχειό που το λέσιν Καουκάκι. Το Καουκάκιν αυτό την ημέρα είναι κρυμμένο, και την νύχτα βκαίνει και πειράζει τους αθθρώπους που ξωμένουσι. Κανένας δεν επεκόττα να περάση που κείνο το μέρος ύστερα που το λιοβασίλεμα. (Μαριτσά=χωριό, επεκόττα= Ετόλμα)

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές