Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 2941-2960 από 142579

Βρουκόλακας : Η περί βρουκολάκιν ιδέα είναι αδιάπειστος παρά τω λαώ, τα μέγιστα δε συντελούσι προς τούτο αι γηρακαί μάμμαι, αι εφέστιαι αύται θεότητας συνδαλίζονται τας περί βρουκολάκων ιδέας. Βρουκαλιάζουσι δε κατά τας δοξασίας αυτών πρώτιστα μεν και μάλιστα οι εν κακίαις γηράσαντες έπειτα δε και οι φονευόμενοι εκ δε των γυναικών εξαιρέτως αι μάγισσαι. Η εμφάνισις του Βρουκόλακος παρίσταται δια της...

Αγακίδης, Ι. (1895)
Ουδέν λέγομεν ως εφιάλτης επεβάρυνε το χριστιανικόν και απλούν πνεύμα τούτην όσον οι βρικόλακες, τα στοιχειά, περ’ήν και εν τοις επομένους ο λόγος. Προ πολλών ετών υπήρχεν εν Τσορέκ-κοι και άλλοις ομόροις χωρίοις η αποτρόπαιος συνήθεια να τρυπώσι δια τινός βελόνης, σακαρράφας, την κουλίαν του νεκρού, δια να μη δυνηθή ν’αναστηθή και γίνη βρυκόλλαξ’ άλλ’ ή συνήθεια αύτη συν τω χρόνω σχεδόν εξέλιπε εις...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1891)
Στα ζεστά ψωμιά ακλουθούνε αποθαμένοι. Όταν έχουν κάπου ζεστά ψωμιά και κοιμάται κανείς κοντά, βάζουνε και λίγο αλάτσι για να μη σιμώνουνε οι αποθαμένοι, γιατί άν δεν βάλουνε πάνε οι αποθαμένοι και τσι πειράζουνε. Προ παντός πειράζουνε υα μωρά και πολλές φορές τα πνίγουμε.

Λιουδάκη, Μαρία (1939)
Παραλειποντες τα περί των διαφόρων ονομασιών εκ τη παραγωγές της λέξεως Βρικόλακες περί ών άλλοι προ ημέν έγραψεν, θα είπε μεν μόνον ότι λέγεται ή πιστεύεται εν Μάνη περί Βρυκολάκων. Ως εντή άλλη Ελλάδι ούτω εν Μάνη πιστεύεται ότι εκείνη γίνονται βρυκόλακες, όσοι διήλθον τον βίον των εν αμαρτίαι. Υπόδειξε αυτών είναι τα σώματα, τα οποία μένουν άλειωτα και ευρίσκονται κατά των ανακομιδιών εκ ετάφησαν...

Νεστορίδης, Κ. (1921)
Το ανυχάτη, δηλ. Ο μικρός όνυξ μάλιστα του τελευταίον δακτύλου της χειρός, έχεο ενίοτε κακών σημασίαν και σημαίνει χείρα βλαβεράν και κακοποίον, όπερ π προήλθεν εκ των καταχανάδων, οίτινες κατα τας προλήψεις του λαού συλλαμβανόμενοι καίονται, αλλά εάν μείνη έκανστον το μικρόν αυτών ονύχιο, τούτο και μόνον αρκεί τα τιμωρήση τους καύσαντας αυτού.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Τον παλαιόν καιρό, παιδί μου βρουκολακιάζουνε9=βρυκολακιάζανε)πεθαίνανε και σηκωνέτανε από τα μνήματα και γυρίζουν εδώ κι εκεί)οι αρθρώποι, γιατί δεν τωνε βάνασι dην πετάρα στο στόμα dώνε, κι ήτονε, λέει, καμιά βολά κανένας άρθωπος κι είχε δουλειά αναγκαία να πάη τη νύχτα στ’ακρωτήρι, κι ήπιασε λοιπό κι ήμπε (=μπήκε) σ’ένα σακκί (=μεγάλο τσουβάλι, σακκί εγχώριο φαντό, με χοντρό μάλλινο φάδι (=νήμα)φαμένο...

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1925)
Βουρβουλάκκασι οι τάδις γιατί σαν ηπέθανι δε τ'βάλανι κιραμίδι 'ς του στόμα τ'. Σημείωση : Εν ταφιαζομένου του νεκρού επιθέτουσιν εις το στόμα αυτοί τεμάχιον κεράμου με τον τόπου του Σταυρού και τας λέξεις Ιησούς Χριστός νικά.

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ (1919)
Άλλοτες, λέει, τσοι χρόνοι εκείνοι εβρουκολακιάζαν οι αθρώποι κι εραίνουdαν ετσά ια δε μέσ' στα σπίθια dεν αθρώπω.. και στην εξοχή επααίνα γι εβρίσκα τζ' αθρώποι κι εκουβεδιάζα dωνε. Ετότες, λε επελεκούσα ξυλαράκια κι εκάνασι σούβλες κι εψήνα dο ψαχνάδι του χοίρου. Κι ότι νάθε βάλου dη σούβλα με το χερνό στη φωθιά, πααίνα g'οι βρουκολάκοι με σούβλες γεμάτες τσοι βαρθάκοι κι εβάνατζοι με το χερνό....

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1930)
Βουρβουλάκοι

Προ πεντήκοντα ετών (1883)γενική ιδέα επεκράτη ότι άπαντες οι άνθρωποι εβουρβουλάκιαζαν. Ευτυχώς πολλοί νύν εκίθησαν ότι τούτο δεν γίνονται, πολλά σχεδόν εις τους περισσοτέρους είναι ειπέτι ερριζωμένη η ιδέα αύτη πρό δέκα πέντε ετών δια μεγάλης πυράς έκαυσαν τον Μιχ.Μιλέτων, διότι εβουρβουλάκιασεν άνθρωπος με τοιαύτην κε κίθησαν μη διηγούντο τούτο ‘ς ότι μάλιστα τον είδον και έρριξε χαμαί ένα αφοραδάκη...

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1892)
Μια γυναίκα (Ελένη Κατσάνου, 35 ετών)είχε πεθάν’και πήκαν ότι βρουκολάκιασε, γιατί οπόταν ήταν το λείψανο στο σπίτ’ είχε σαλτάρ’ ο κάτος του σπιτιού από πάν’ κι ένεκα πόχουν την ιδέα, και σαλτάρ’ο κάτος στο λείψανο, τότε θα βρουκολακκιάς. Γι αυτό άμα πεθάν’ κανείς, τον αποκλούν τον κάτι σε μέρος, τον δένουν μέχρι σηκωθή το λείψανο. Παρουσιαζόταν λοιπόν με κεριά αναμμένα στα χέρια, κοντά στο σπίτι...

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Ένας άνθρωπος διακονιάρης αποκ'μήθ'κε σ'ένα μέρος κ'επάη ο διάολος εκεί οπού εκουμώνταν και τον επίνιξε. Δεν εδοκήθη κανένας και έκαμε τρείς μέρες άθαφιας. Ύστερα, άζον τον έθαψαν, εσκκόνονταν κάθε βράδυ και επίνιγε ανθρώπους. Ύστερος, αφού τον κατάλαβαν, τον έβγαλαν από το μνήμα και τον έκαψαν και και δεν ματαφάνη.

Γόνιος, Α. (1882)
Βουρδούλακας, ο (πληθ. οι βουρδούλατσοι) = είναι ένας αγέρας πιστεύται δηλ. μετά θάνατον ότι ο άνθρωπος εις βουρδούλακας επισκέπτεται και οίκον τους συγγενείς του. Ούτω νύκτα τινά προκεχερημένων εν Πιτροφώ εις την οικίαν Περικ. Χρηστίδου ήλθε τα, εκτύπησε του χαλκού της θύρας ενώ ο σκύλος της οικίας εμαίνειο γαυγίζων παλαίσας ο άγνωστος προς τον σκύλον τον κατέρρηζεν εκ της γαλαρίας κάτω εις το χωράφι....

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)
Ήμασταν πολλά παιδιά και ενοικιάζαμε σε κάποιο σπίτι. Τότε ήμουνα 12 χρονών. Ο μεγαλύτερος από τα παιδιά μας έλεγε ότι έβλεπε κάθε βράδυ ήταν σαν ένα παιδάκι 14 έως 15 ετών. Πήγαινε στο κρεββάτι του κτυπώντας τις παλάμες των χεριών. Αυτός σηκωνόταν και πήαγινε προς το μέρος του παιδιού. Τότε το παιδί οπισθιχωρούσε και σιγά σιγά έβγαινε έξω από την πόρτα που την άνοιγε μόνο του. Το είπε στην σπιτονοικοκυρά...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Παραδέχονται ότι ωρισμένοι νεκροί κακοί ως άνθρωποι ζήσαντες βρυκολακιάζουν και τα βράδυα γυρίζουν στα σπίτια του κόσμου. Έτσι παραδείχνουν ότι σε πολλά σπίτια βρήκαν σημάδια της επισκέψεως του το πρωί. Σ’ένα σπίτι βρήκαν το άλλογο το πρωί καταιδρωμένο γιατί π βρικολακιασμένος το πήρεν και όλην την νύχτα γύριζε παντού και έτρεχε και το πρωί το πήγε κατακουρασμένο και ιδρωμένο στο αχούρι του. Επίσης...

Μπακάλης, Ιωάννης (1937)
Κάποιος πέθανε και πρίν τον θάψουνε τον πήδηξε η γάτα και το αίμα του ζωντάνεψε και κάθε βράδυ παρουσιαζόντανε στο σπίτι σκιά και έκανε κρότο τα μεσάνυχτα στις 12 η ώρα και πήγαινε στα στρώματα που κοιμόντουσαν και τους έπνιγε και όλο το χωριό είχε αναστατωθή και δε μπορούσαν να βρούν τι πράμα ήταν αυτό. Ύστερα αναγκάστηκαν και παραμόνευαν στο μνήμα και στο σπίτι. Μετά πολύ καιρό το ανακάλυψαν. Έβγαινε...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Βρυκόλακες

Σ ένας πασσάς είχεμ-μούρκι και δούλους Μώρους είχε σπασμένος-σιτάριν κείεν ονούς Μώρου να του πει πόσα κιόλα σιτάριθ-θα κάμη. Εντός έν εμίλα. Σαν ήρτεν το θέρος, ήκαμε με ''βροχή μεγάλη να του τα πήρεν όλλα τα σιτάρια. Τότες ο πασσάς εσκότωνε τον Μώρον εν οποίος περάση απ'εκεί σκοντάφτει κι βλέπη έναμ- Μώρον ως απάν κεινά. (σκοντάφτει=σφαντάζζει βγαίνουν φαντάσματα)

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Την Μπαλαβάγκω την ανάρριχνεν η γή την παράχωναν. Στο τέλος διάβαζαν, διάβαζαν ώς που βρήκαν το συχώριο της.

Ιωαννίδου, Μ. (1937)
Βρυκολακιάζει ο νεκρός όταν ξεχάσουν την ώρα του ενταφιασμού να του βάλουν στο στόμα το κομμάτι του κεραμυδιού με τα ψηφία ΙΣ ΧΡ ΝΙΚΑ, ή όταν έχει κάποια σφοδρή επίθυμία ή για να τιμωρήση κάποιον που τον έβλαψε στη ζωή. Οι βρυκόλακες εμφανίζονται ή ακριβώς 12 μεσημέρι με θόρυβους ανοιγοκλεισίματα θυρών, σύρσιμο αλύσεων, κατρακύλισμα συών χαλκών αόρατοι, σαν αγέρας, ή απ’τις 12 τα μεσάνυχτα ακριβώς...

Σαρέλλης, Εμμανουήλ (1959)
Oι καταχανάδες

Καταχανάδες στην Κρήτη λένε τους Βρυκολάκους. Τον παληό καιρό μάλιστα οι Κρητικοί πίστευαν πως άμα ένας νεκρός θαβότανε σε αλαφρά χώματα, που δεν τον βάραιναν, <καταχάνευε>, βρυκολάκιαζε δηλαδή. Επειδή δε μια φορά και έναν καιρό <καταχανεύανε>πολλοί πεθαμένοι, γι αυτό φέρανε χώμα από τον Άγιο Τάφο, το ρίξανε απάνω στα νεκροταφεία και έτσι δεν βρυκολάκιασε πειά κανένας. Επίσης και οι παπάδες είχαν...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Όταν εσκοτώνετο καένας και 'έν του περνούσαν ακολουθία εγίνετο βαρβάλακας. Είχε κάποια γεναίκα κ'εκάετο στους χοχλάκους (δυτ.) κ'εκεί που κάετο σ'ένα μέρο έπεσε ένα ρούτσουνο (μεάλη πέτρα) και την επλάκωσε και απο τότε κάθε μεσημέρι εφώναζε.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Την Μπαλαβάγκω την ανάρριχνεν η γή την παράχωναν. Στο τέλος διάβαζαν, διάβαζαν ώς που βρήκαν το συχώριο της. ﻿

Την Μπαλαβάγκω την ανάρριχνεν η γή την παράχωναν. Στο τέλος διάβαζαν, διάβαζαν ώς που βρήκαν το συχώριο της.