Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 2721-2740 από 142579

Γιατί μυρίζονται τ'άλογα

Μια φορά κι ένα καιρό, ανταμωθήκανε στη στράτα, δυό φίλοι. Ο ένας ανηφόριζε κι ο άλλος κατηφόριζε. Όταν πλησίασαν, σταματήσανε τα’άλογά τους και πιάσανε κουβέντα. Ταυτόχρονα αντάμωσαν τις μούρες και τα’άλογα μυρίστηκαν και αρχίσανε να κουβεντιάζουν. Τ’άλογο που ανηφόριζε είπε ; -Άχ φίλε μου, η ανηφοριά με κούρασε. Ο καβαλλάρης μου είναι σκληρός και δεν ξεπεζεύει να ξεκουραστώ κ’εγώ το ατυχισμένο....

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Γιατί δεν πρέπει να δουλεύουμε Τετάρτη ξημερώνοντα

Παλιά που ήταν αθώος ο κόσμος κι ο ουρανός πιο κοντά στη γής, όσα παραμύθια λένε ήτανε σωστά. Και τώρα γώ θα σου μολοήσω ένα για της Τετάρτης το βίος : Δυο-τρείς γυναίκες καθόντανε τα βράδια και γνέθανε παίρνει κ’ η Τετάρτη τη ρόκα της, πάει και γνέθει κι αυτή μαζί. Εκείνες δεν τη γνωρίσανε, γιατί έμοιαζε με κάποια γειτίνισσα και την πήρανε για κείνη. Κάθησε λίγια ώρα, την κοιτάνε, σηκώνεται, βγάνει...

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1938)
Γιατί οι Τούρκοι δεν τρώνε χοίρο

Μια φορά συνοριζότανε ο Χριστός με το Μουχαμέτη ποιος από τσοι δυό είναι πιο μεγάλος προφήτης. Και για να τα’αποδείξουνε καλύτερα είπανε πως πιο μεγάλος θάναι κείνος, που θα καταφέρη με μια ραβδιά να βγάλη νερό από τη γής. Ωρίσανε την ώρα και τον τόπο και χωριστήκανε. Ο Μουχαμέτης για να πετύχη το στοίχημα ήβρεν ασκιά και τάχωσε στη γής, άμμα τα γέμισε νερό, και περίμενε την ώρα που θα γινότανε θάμα....

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Καταταγμένη η Παραδ. Ι εις μη δυναμένη ν'αποκοπή)

Άγνωστος συλλογέας (1937)
Παραμύθι

Όταν ο Θεός έπλασεν εκ χώματος τους πρώτους ανθρώπους, κατεσκεύασε και την κοιλότητα του κρανίου και αφήκεν αυτήν ανοικτήν, ίνα εντός αυτής θέση ιδίαν ουσίαν, το μυαλό. Ικανήν δε ποσότητα μυαλού παρασκευάσας είπεν κι τους υπηρέτας αυτού (αγγέλους)να γεμίζωσι τα κενά κρανία την νεωστί πλασθέντον ανθρώπον και να κλείποι ταύτα. Οι άγγελοι έχοντες μεγάλες κοντά λές ελάμβανον εκ του σωρού του μυαλού και...

Ιωαννίδης, Αθ. (1905)
Αστείος δε φαίνεται ημίν ο τρόπος δι συ αιτιολογείται το προς το πρόβατον αμοιβαίον μίσος του βουβαλιού συνεφώνησαν, λέγουσι ποτε ο βούβαλος και το πρόβατον έν τίνι λειμώνι μέχρι της δύσεως του ηλίου χωρίς ν’αφοδεύσωσι. Και το μέν πρόβατον πανούργως παλιτευθέν κατώρθωσε υποβοκό σύμενον υπό της λεπτής κατασκευής της κόπρου και της πλατείας ουράς του να κοπρίση κροφτής, ο δυστυχής όμως βούβαλος μη δυνάμενος...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1891)
Κάποτε που είχανε οι Οβραίοι το Χριστό σταυρωμένο προτού ακόμα ξεψυχήσει, πήγανε κάτι Αμερικανοί εκεί και του είπανε. –Αφέντη μας, Χριστέ θέλεις να δώσουμε λεπτά στους Εβραίους για να σ’ελαυτερώσουμε απ’αυτά τα βάσανα; -Όχι, απαντάει ο Χριστός. Πηγαίνετε στο καλό και να ζήσετε να χαίρεστε τα χρήματά σας που ποτέ δε θα σας λείπουνε. Μετά από τους Αμερικάνους πήγανε οι Τούρκοι και του είπανε : -Χριστούλη...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Γιατί γκαρίζει ο γάιδαρος

Ο γάιδαρος απο όλα τα φορτηγά ζώα είναι ο ευτυχέστερος, διότι δεν τον ευνουχίζουν (μουνουχάνε) ή σπανιώτατα. Όταν θα γκαρύξη, πάει ο διάβολος και του λέει στ'αυτί: ''Εψόφησαν η γαιδάραις ούλαις!> Τότε αρχίζει τους Θρήνους ο γάιδαρος γκαρύζειν. Hαα-hααα-hααα,άγουν άχ! Άχ! Μετ'ολίγον του λέει πάλιν στ'αυτί ο διάβολος : <Απόμεινε μνιά για σένα!> Τότε, συγκεκινημένος ο γάιδαρος, ρωτάει ''αμπού, αμπού,...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Το στόμα της γάτας είναι γανωμένο και ευλο(γ)ημένο, γιατί ήφαεν τον σαμιώμυτθα, που πήεν μες τημ μετάδοση (Δεν πιάνει ακαθαρσία)

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Ο Τυφλοπόντικον

Ο τυφλοπόντικον πρώτα είσεν ομμάτια. Μίαν (φοράν)έκουσεν πως σε κοντά θα εγέντον δευτέρα παρουσία και αις πόμ φόβον ατ'έχασεν τημ φώσιν ατ'!

Βαλαβάνης, Ι. (1874)
Και άλλη παράδοσις [περί δημιουργίας της γυναικός]

Όταν ηθέλησε ο θεός να μην ήναι μόνος ο Αδάμ, τον εκοίμησε και του έκοψε μια μπριζόλα για να φτιάση την Εύα και την άφησε απάτου στο τραπέζι του Παραδείσου για να νιφτή πρώτα και να ήναι και η Εύα παστρικιά. Η γάτα του Παραδείσου επήδησε στο τραπέζι και άρπαξε τη μπριζόλα και ετρούπωσε στο φράχτη. Ο θεός επρόφτασε και την άρπαξε απ'τη νουρά και τράβα-τράβα να πάρη τη μπριζόλα απ'τη γάτα, εκόπηκε η...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Διανομή Γυναικών

Όταν ο Θεός έφτιασε της γυναίκες της εμοίρασε στον κόσμο για να γείνη πολής και έδωκε του Εβραίου μία, του Χριστιανού τρείς και του Τούρκου εφτά. Τότες παρουσιάστηκε κι ο Καλόγερος κ'εγύρεψε και εκείνος γυναίκα. ''Συ, του είπε ο Θεός, ναν της έχης ούλαις''.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)
Ο σταυρός στη ράχη του γαδάρου

Ο γάρος(γάδαρος)έχει πάνω στη ράχη του το σχήμα του σταυρού γιατί εκαλλίκεψεν πάνω του ο Χριστός τες παραμονές που 'θέλαν να τον σατυρώσουν οι παράνομοι Εβραίοι.

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Γιατί τα σκυλιά σηκόνουν το πόδι τους όταν κατουρούν.

Μια φορά ένα σκυλί επήγε κοντά σε μια μάντρα να κατουρήση κι έπεσε η μάντρα και το πλάκωσε. Απο τότες τα άλλα σκυλιά, όταν θέλουν να κατουρήσουν σηκώνουν το πόδι τους για να στηλώσουν τη μάντρα πρώτα κ'ύστερα να κατουρήσουν.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Η Δημιουργία

Όταν ο Θεός αποφάσισε να φτιάση τοις ανθρώποις, έφτιασε πρώτα μίσα και έβαλε σε κάθε μισό από μισό μυαλό, από ένα μάτι, ένα αυτί, μισή μύτη, μισό στόμα, μισό λαιμό, ένα χέρι, ένα βυζί, μισή κοιλιά και ένα πόδι. Ύστερα επήρε μια λουρίδα από δέρμα για κλωνά, την επέρασε σε μια βελόνα κατάλληλη και αρχίνησε να ράβη και να συντακργιάζη τα δυο μισά και έφτιασε έναν ακέργιον άνθρωπο, αρχίζοντας από τη νουρίτσα...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Κάθε που γκαρίζει ο γάδαρος σκύλος ρουκιέται, στσ'λογαυλίζ'. Αυτό γίνεται, επειδή κλαίει που θα ζήση χρόνια ο γάδαρος και δε θα Ψοφήση να dον φάη. Είναι καλό λοιπόν για το γάδαρο, του σκύλου το ρούλιασμα θα πή πως είναι γερός ο γάδαρος. Άλλοι λένε πως ρουλιέται ο σκύλος απο φόβο, γιατί νομίζει πως είναι λύκος ο γάδαρος και θα τον φάη.(ρουλιέται=ουρλιάζει)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Γιατί κατουράει ο γάιδαρος όπου είναι νερό!

Οι γάιδαροι έκαμαν παράπονα στον θεό, γιατί να ήναι τόσον περιφρονημένοι απο τους ανθρώπους και να μην τους δίνουν παρά μόνον κλίματα για φαί και ναν τους λένε ''βασταγά, γομάργια και εμπαικτικώς αναγνωστάδες. Τότες ο Θεός τους είπε ότι θα τους δώση πολλά πλεονεκτήματα και τη μιλιά ακόμα, άμα με το κατουρό τους κάμουν ποτάμι. Για τούτο, όπου ιδούν νερό τρεχούμενο ή λιμνασμένο, νομίζουν ότι είναι απο...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)
Γιατί η Τήνο είν'όλο πέτρες

Το νησί μας είναι γεμάτο πέτρες. Γιατί πέρασε μια φορά ο Χριστός μ'ένα καίκ' για τ'ν Αθήνα κ'είδε δώ π'φυσούσε βοριάς και ρώτησε : <Για πείτε μ'μωρέ, πως το λένε τούτο το νησί κι έχ' τόσο αέρα; Θα πνιγούμε>. Λέει <Τήνο, Χριστέ μ'> Λέει, Αφού τ'λένε Τήνο πέτρες τ'ς δίνω! Γι αυτό και το νησί μας είν'όλο καυκάρες. (Καυκάρες= Άγονα βουνά)

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο Φλεβάρης είναι κουτσός μήνας γιατ΄θ μια φορά ούλοι οι μήνιδες εβάλανε το κρασί τωνε 'ς το ίδιο βαρέλι. Ο Φλεβάρης έβαλενε το κρασί τους τον πάτο κ'οι γ'άλλοι απο πάνω. Ύστερα ο Φλεβάρης άνοιξενε τη κάνολα απού το πάτο κ'επίνενε, λέει, το δικό του. Ετσά τόκανενε κάθα μέρα ίσα με που το 'πιε ούλο. Οι γ'άλλοι εμανίσανε και τον εδείρανε κι απου τση πολλές ραβδές τον εκουτσάνανε.

Σταυρακάκης, Ιωάννης (1909)
Γιατί λαλεί ο κόκκορας

Ο κόκκορας φυλάει την τιμή του σπιτιού και όταν νοιώση ότι η Κυρά του κάνει άχρεια πράματα, φωνάζει ''Κικκίκου'' ήγουν ''η Κυρά μου παραστρατίζει''. Ο γειτονικός κόκκορας που τ'ακούει, απαντάει : <Ο γειτονικός κόκκορας που τ'ακούει, απαντάει : <Κι η δική μου!> Το ίδιο λένε ούλοι οι κοκκόροι της γειτονιάς, αδιάφορο άν το κακό γίνεται απ'την Κυρά και με τον άντρα της ακόμη! Η πάππιαις ορκίζονται, ως...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

DSpace at KEEL: Πρόσφατες εγγραφές

Καταταγμένη η Παραδ. Ι εις μη δυναμένη ν'αποκοπή) ﻿

Το στόμα της γάτας είναι γανωμένο και ευλο(γ)ημένο, γιατί ήφαεν τον σαμιώμυτθα, που πήεν μες τημ μετάδοση (Δεν πιάνει ακαθαρσία) ﻿

Ο Τυφλοπόντικον Ο τυφλοπόντικον πρώτα είσεν ομμάτια. Μίαν (φοράν)έκουσεν πως σε κοντά θα εγέντον δευτέρα παρουσία και αις πόμ φόβον ατ'έχασεν τημ φώσιν ατ'! ﻿

Καταταγμένη η Παραδ. Ι εις μη δυναμένη ν'αποκοπή)

Το στόμα της γάτας είναι γανωμένο και ευλο(γ)ημένο, γιατί ήφαεν τον σαμιώμυτθα, που πήεν μες τημ μετάδοση (Δεν πιάνει ακαθαρσία)

Ο Τυφλοπόντικον

Ο τυφλοπόντικον πρώτα είσεν ομμάτια. Μίαν (φοράν)έκουσεν πως σε κοντά θα εγέντον δευτέρα παρουσία και αις πόμ φόβον ατ'έχασεν τημ φώσιν ατ'!