Προστέθηκαν πρόσφατα

Αποτελέσματα 941-960 από 6798

Κανταχανάς (ο)και κακαθρωπιασμένος (Αν. Κρήτη)=βρυκόλακας

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ. (1928)
Προς τ' ανατολικά τούτου (του όρους Αγ. Θεόδωρος) ορώνται ερείπια μεγάλης κώμης, ήτις ωνομάζετο Ξηρόπολις δια το ξηρόν και άνυδρον της θέσεως. Προς ανατολάς τούτου υπέρ το μίλιον απαντώνται και άλλα ερείπια χωρίου όπερ ωνομάζετο Πατσιανός απο επίσημον τινα Πατσόν καλούμενον. Αμφότερα τα χωρία ταύτα ηρήμωσαν οι πειραταί Σαρακηνοί και Αλγερίνοι. Και όμως οι περίδιακοι πιστεύουν ότι εξηφάνισε ταύτα Καταχανάς...

Παπαδοπετράκης, Γρηγόριος (1888)
Βρυκολάκια

Τα βρυκολάκια, οι σκοτεινές αυτές δυνάμεις, που τις νύχτες φοβερίζουν τους ανθρώπους, προέρχονται απο τους πεθαμένους που απο αφροντισιά των δικών τους, αφέθηκαν να πατηθούν απο γάτες ή σκυλιά. Για βρυκολάκια θεωρούν στα χωριά τους αφορισμένους και τους καταραμένους. Κατά την παράδοση, τα βρυκολάκια, περνούν στα χωριά μεταμορφωμένα σε πολύχρωμα άγρια άλογα, που στη διάβα τους φωνάζουν και χλιμιτρ...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Καταχανάς=βορβόλαξ

Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1922)
Μια φορά οι άθρωποι εκαταχανεύγανε γιατί δεν εβαφτιζόντανε. Και μια φορά 'ς το Γκίγκιλο ήτονε καταχανάδες κ'επέψανε μιάν- καταχανού να κατέβη 'ς τον Ομαλό. Ετότες αυτή επέρνα απο το δρόμο, μα την είδανε οι αθρώποι και την ερωτήξανε. Που πάεις καταχανού; Κι αυτή τότες είπε : Στο Γκίγκιλο μ'επέψανε δεν ήθελα να πάω μα πάλι σα μ'επέψανε δεν είχα είντα κάμω, τον-καλλικωμένο 'ς τη στράτα. [Ακολουθεί μελέτη...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)
Υποχθόνιαι φωναί

Ένας όμιλος συνοδοιπόρων μεταβαίνων στο Λιδωρίκι, ενύχτωσε στη θέσι ‘’Μελανά Λιθάρια’’μεταξύ Αρτοτίνης και Κρεατσίου της Δωρίδος και έπεσαν να κοιμηθούν. Πριν καλά-καλά πάρουν το πρωτούπνι, σηκώθηκαν όλοι έντρομοι!Ένας εκ της συντροφιάς, ακριβώς υποκάτω από τη θέσι που κοιμόταν, άκουσε μια παράξενη φωνή : ‘’Έι με πάτησες!γεμάτος φόβο πετάχτηκε από τον ύπνο του και συλλογιζόταν. Να ήταν τάχα φωνή ή...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Γράβος τσι Μαλάμους

Απλωμένα κέδρα και ελάτια περιβάλλουν το χωράφι της Μαλάμως στη Βυτζίστα. Στην άκρη του χωραφιού, φαντάζει ένας γαύρος. Η παράδοση αναφέρει, ότι η Μαλάμω, καθισμένη κάτω απο τα κλωνιά του γαύρου, χτυπήθηκε απο αστροπελέκι. Όταν τη βρήκανε οιχωριάτες είταν μαύρη σαν κοράκι και ξηγήσανε ότι η Μαλάμω βρυκολάκιασε. Λένε ακόμα, ότι είδανε τη Μαλάμω να γυρίζει στο χωράφι της.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ο βρυκόλακας με τα μακριά νύχια

Είταν κάποιος Κωσταντής Ανοργιανός κ'είχε βουρβουλακιάσ'. Τ'ς νύχτες που φυσούσ'ο βοριάς, φούσκων'η γής και σ'κωνόταν η πλάκα τ'. Και κάθε φορά π'τονε βγάζαν είταν τα νύχια τ'μεγαλωμένα ένα μέτρο.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Καταχανάδες.Οι άνθρωποι που ζώντας τους διασκέλισε γάτα, οι νεκροί που θάφτηκαν χωρίς την ευλογία της Εκκλησίας, οι μεγάλοι αμαρτωλοί, οι βαρυνόμενοι με δεσποτικόν αφορισμό και παπαδική κατάρα, γίνονται με τη διαβολική συνερία, καταχανάδες. Έχουν νύχια πελώρι και είναι μαύροι σαν τον Κάη. Γυρίζουν τη νύχτα και πλακώνουν τους ανθρώπους στο λαιμό μέχρι ασφυξίας. Τις νέες γυναίκες τις κάνουν έγκυες....

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)
Και στο Κακοδίκη του Σελύνου ήτανε ένας καταχανάς ο Λούγγαρης και αυτός έκανε κι ο Γιωργίτους και μ'αυτόν ακόμη και σήμερο φοβερίζουν τα παιδιά και λένε : Ο γαλανός ο Λούγγαρης απο το Κακοδίκη θα σε φάη.

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Κάπρα Ρία

Στις ασέληνες νύχτες και σε ώρες μπόρας, στο παραποτάμι που τρέχει και γλείφει τα πόδια του Χαλικιού, ακούγονται στριγγλές φωνές, που μοιάζουν με άγρια βελάσματα γίδας. Λένε πως μια κυνηγημένη απο λύκο μαυρόφιδα, θέλοντας να περάσει το ξεχειλισμένο ποτάμι, παρασύρθηκε και πνίγηκε. Κανείς Χαλικιώτης δεν κουνήθηκε, να θάψει τη ξεπεταμένη στην όχτη γίδα. Απο τότες λένε, πως βρυκολακιασμένη βγαίνει εκεί...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Βρικόλακες

Άλλη μια φορά ήτον ένας άθρωπος 'ς τα Ρίκια κ'έψηνε κρέας, τότες επαρουσιάστηκε ένας καταχανάς και του λέει : Πως σε λένε; Κι αυτός του λέει πως τον λένε Κυριαπατό. Ο καταχανάς είχε σκοπό να του φάη το κρέας κι αυτό μαζί. Μα ο άθρωπος αυτός το κατάλαβε και του 'παιξε το κρέας 'ς τη μούρη και τον εστράβωσε. Κι αυτός εφώναζε ο Κυριαπατός μ'εστράβωσε κ' εμαζωχτήκανε κι άλλοι καταχανά δες, μ'αυτός ήτονε...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)
Τούρκου Βρύση

Οι Κουρνεσιώτες, λένε,συνιστούν στους διαβάτες να μη πιούν νερό απ'τη βρύση αυτή. Προσθέτουν μάλιστα και τους στίχους : ''Δεν είναι κρίμα να διψώ κι η βρύση νάναι μπρός μου νερό να νην μπορώ να πιώ γιατί είν'ο θάνατος μου''. Η παράδοση αναφέρει ότι ένας Τουρκορβανίτης, που παράκουσε και ήπιε νερό, πέθανε αμέσως. Τον φάγανε τα κοράκια και βρυκολάκιασε.(μπρός μου=εμπρός μου)

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Στις πανάρχαιες δοξασίες ότι η ψυχ΄ξ δεν αποχωρίζεται απ’το σώμα εφόσον αυτό μένει άλυωτο, έχει την αρχή της η πίστη στην ύπαρξη των βρυκολάκων. Στην Τήνο οι βρυκόλακες ονομάζονται <βουρβουλάκοι>. Η μορφή τους είναι η ίδια με του νεκρού, αλλά πιο άγια έχουν γένια και μακρυά νύχια. Το άλυωτο σώμα τους μένει τη μέρα στον τάφο του, τη νύχτα όμως βγαίνει και προκαλεί ένα σωρό καά στους ανθρώπους. Για...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο Γάφος

Το Γάφο τον θάψαν πρώτα στον Άη-Γιώργ' και δεν ήλυωσε. Γυρνούσε τ'ς νύχτες και πολλοί τον δήκαν. Τον θάψαν σε πολλές εκκλησίες και δεν ήλυωνε. Στα τελευταία τον θάψαν στα βολάκια τ'ς Παναίας που πατεί πολύς κόσμος και δεν ξαναβγήκε. (Άη-Γιώργ' Εκκλησιά στη Χώρα, Παναίας-ο χώρος της εισόδου του ναού,στρωμένος με βίτσαλα που σχηματίζουν παραστάσεις)

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Βαρβάλακχας(ο) = βρυκόλακκας(Σύμη). Βουρβούλακκας(ο) = βρυκόλακκας (Σμύρνη, Καράμπουρνα), Βορβάλακκας. Βόλακκας = βρυκόλακκας (Λειβήσιον)

Εαρινός, Γεώργιος (1928)
Παλιά όποιος πέθαινε όξω ή με φυσικό θάνατο ή σκοτωνόταν ή ότι άλλο πάθαινε και πέθαινε βαρδαλάκκιαζε γιατί έφευγε ο άθρωπος που τον εύρισκε που 'το πεθαμένος και πάαινε ο διά(β)ολος (ο αντίχριστος, ο σατανάς, ο έξω απο 'δώ) κ'έβγαινε και 'ύριζε γιαυτό οι άντρες κρατούσασι μαυρομάνικο μαχαίρι άμα βγαίναν το βράδυ όξω μόλις το θωρούσαν οι βαρδαλάκκοι χανόντουσαν. Ο Βαρδάλακκας φανερώνετο στο χωριό...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Ο Κριαράς

Στη bαλλάδα είναι τ'Κριαρά το σπίτ'. Αυτός ο Κριαράς δεν ήλυωσε όταν τόνε θάψαν και τον ξαναχώσαν σ'άλλο μέρος, αλλά και πάλ' δεν ήλυωσε. Τόνε θάψαν τότε στ'ν αυλή τ' κ' ήμειν εκεί άλυωτος και βγαίν' τις νύχτες και τιργυρίζ'. Πολλοί ακούσανε τα βηματά τ' τα μεσάνυχτα μες στις κάμαρες. Και φαινόνται και φώτα, π'ανάβουν μοναχά τους απ'τα παράθυρα. (bαλλάδα= Συνοικία της Χώρας)

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ενας γέρος όταν πέθαινε άφησε ευχή και κατάρα στα τρία του παλληκάρια να τον τρυπούσαν μ’ένα μαχαίρι κάτω από τη μασχάλη μόλις θα ξεψυχούσε. Πέθανε όμως και κανείς δεν τολμούσε να εκτελέση την πατρική εντολή. Μόνο ο μικρότερος γυιός, ο πιο γενναίος έκανε την θέληση του αποθανόντος. Τη νύχτα όταν άφησαν το λείψανο στην εκκλησία όλοι αποτραβήχτηκαν και μόνο ο μικρός γυιός κρύφτηκε μέσα στο ιερό να ιδή...

Βλάχος, Αναστάσιος Δ. (1953)
Καταχανάδες (κοινώς βρικόλακες)

Τον παλιό καιρό που δεν ήξεραν οι Παπάδες πολλά γράμματα να διαβάζουν καλά τους αποθαμμένους, εγύριζαν, εκαταχανεύγαν κι όχι μόνο τη νύχτα αλλά και μέρα μεσημέρι τους εθωρούσαν οι αθρώποι να γυρίζουν στα χωράφια και στ’αμπέλια τους, στα ξεμέτοχα, στους μύλους των. Προ πάντων άμα πεθάνη κανένας από ξαφνικό θάνατο, από σκοτωμό ή κρεμμό ή πνιμό, δεν έχει ησυχία στον τάφο του κι’όλο γυρίζει κοντά στο...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)

Παραδόσεις: Πρόσφατες εγγραφές

Κανταχανάς (ο)και κακαθρωπιασμένος (Αν. Κρήτη)=βρυκόλακας ﻿

Καταχανάς=βορβόλαξ ﻿

Βαρβάλακχας(ο) = βρυκόλακκας(Σύμη). Βουρβούλακκας(ο) = βρυκόλακκας (Σμύρνη, Καράμπουρνα), Βορβάλακκας. Βόλακκας = βρυκόλακκας (Λειβήσιον) ﻿

Κανταχανάς (ο)και κακαθρωπιασμένος (Αν. Κρήτη)=βρυκόλακας

Καταχανάς=βορβόλαξ

Βαρβάλακχας(ο) = βρυκόλακκας(Σύμη). Βουρβούλακκας(ο) = βρυκόλακκας (Σμύρνη, Καράμπουρνα), Βορβάλακκας. Βόλακκας = βρυκόλακκας (Λειβήσιον)