Recent entries

Now showing items 1861-1880 of 6798

Πως η γυναίκα έσκασε το διάβολο

Ο διάβολος κάποτε μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο και παντρεύτηκε. Σαν δαίμονας που ήταν, προσπάθησε με κάθε τρόπο να κάμη τη γυναίκα του να σκάση από τη στενοχώρια της. Άκουσε εδώ γυναίκα – της λέει. Ότι διαταγή σου δίνω, οφείλεις να την εκτελής. Αλλοίμονό σου αμ δεν συμμορφωθής. Εγώ τώρα φεύγω και πάω στην αγορά. Συ εδώ πίσω που θα μείνης, θα σκουπίσης το σπίτι και δεν θα το σκουπίσης. Η δυστυχισμένη στενοχωρήθηκε...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Η δημιουργία των ζώων. Της Γκαμήλας

Όταν ο Θεός έφτιασε τογ κόσμο, επήγε ο διάβολος και τον επαρακάλεσε ναν τον αφήση να φτιάση και αυτός ένα ζώον. Αφού έλαβε την άδεια, έφτιασε τηγ Καμήλα, ένα ζώο μεγαλείτερο από εκείνα πώφτιασ’ ο Θεός και τον επαρακάλεσε ναν τη ζωντανέψη γιατί ο διάβολος δεν είχε τέτοια δύναμι. Ο Θεός άμα την είδε, την εζωντάνεψε και της είπε: «Έλα και συ λιανοπόδαρη, αργοκίνητη, μακροκέφαλη, στραβολαίμα, καμπούρα»....

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)
Η δημιουργία των ζώων. Του βουβαλιού ή Γουβαλιού.

Μιαν άλλη φορά πάλε εζήτησε ο διάβολος την άδεια από το Θεό να φτιάση ένα ζώο καλλίτερο από το βόϊδι και άμα έλαβε την άδεια, έφτιασε το βουβάλι, δυνατότερο απ’ το βόϊδι και με πλέον δυνατή φωνή, που να τρέμη ο τόπος όταν φωνάζη και με ολόρθα κέρατα και γυρισμένα μπροστά, για να νικάη τα άλλα ζώα. Άμα το είδε ο Θεός και το εζωντάνεψε του είπε: «Έλα και συ μωρέ βουβέ, αλαφροπάτη, και πισωκέρι». Και...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)
Έχω ακούσει ότι εδώ στο Μεγανήσι υπήρχαν 3 αρχηγοί των διαβόλων. Ο ένας αρχηγός ο Ντουλαβέρης, εκατοίκησε εδώ στο μέρος απέναντι από το Θιάκι, κάτου από τον Ντούρλο. Ο Βερίνας στην Αιτωλοακαρνανία, απέναντι από τον Κάλαμο και ο Βελίρες εκατοίκησε στα Σταυρωτά, στη Λευκάδα. Είναι σκιωτικά μέρη αυτά κι όποιοι περνάνε τα σκέφτονται. Π.χ. Μάϊνα το παννί γιατί πέσαμε στου Βερίνα, θα μας πνίξη. Το ίδιο...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Λυκουλάγκαδο, το. Εδώ έχει σκάσει ο δαίμονας κ’ έχει γίνει λύκος. Κάποιος Γιώργο – Κοσμάς είχε χωράφια εκεί κ’ επήγαινε και έστηνε δόκανα, για να πιάν’ τς λαγούς και τς αλεπές που του τρώγαν τα καλαμπόκια. Και πήγαιναν οι δαιμόν’ που πέρναγαν από ‘κει και τα σκαντάλαγαν τα δόκανα. Και αυτός μετά φύλαξε να ιδή ποιος πηγαίν’ εκεί και τα σκανταλάει και κάποια νύχτα είδε ένα τάγμα από ντερβισαγάδες με...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εξ Αγγελοκάστρου Μεσολογγίου.

Γεωργόπουλος, Χ.
Ένα μέρος εδώ ‘ς τα Καλαμίτσια (τοπων.) έχει διαβόλοι, είναι κακό το μέρος.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Η γεναίκα έβαλεν τοδ δκιάολον μέσ' το κουζίν

Η πονηρά γεναίκα ξεγελά και τον διάβολον; Λέγεται επί γυναικών παμπονήρων. Κάποτε ο διάβολος εσκανδάλιζε τα παιδιά γυναικός η οποία δια να απαλλαγή τον επείσμοσε λέγουσα ότι δεν δύναται να χωρέση όλος και να κρυφθή εις ένα κουζίν. Η γυναίκα όμως που είχε προετοιμάση ότι εχρειάζετο, έβαλε δια στούππωμα φύλλον συκής, το έδεσε και αφήκεν εκεί μέσα τον διάβολον επί σαράντα ημερονύχτια.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)
Τα μεσημέρια (στην ντάλια του μεσημεριού) και τη νύχτα, τα τρίστρατα ή τριανέμια είναι κακό.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)
Μια βολά έβρεχε όλη μέρα και τ’ απόγευμα εβίδιαξε. Επήρα το τουφέκι μου να σκοτώσω μια μπεκάτσα ‘ς το κατσόπιρνο. Άμα – ν επήα εκεί βγαίνει ένα σκυλάκι και κολλά μιας προβατίνας. Εκυνήανε το πουλλάκι το πρόβατο. Του δώνω μια ντουφεκιά, σπα το καψούλι και δε παίρνει φωτιά. Εκυνήανε το πρόβατο, του ξαναρρίχνω άλλη τίποτα. Κατεβαίνω και το πιάνω μέσα σ’ ένα συρρυακάκι και φεύγει σαν αέρας απ’ τα χέρια...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Ο διάολος και τα παιδιά

Μια βολά ο διάολος γίνηκε γομάρι και πάει απόξω πάνα σκολειό για να καβαλλικέψουν τα παιδιά, όντας βγουν να τα γκρεμίση. Τα παιδιά βγαίνοντας από το σκολειό ένα, ένα ανήφκαν όλα ψηλά στο γομάρι κι ο διάολος δε μπόρειε να κουνηθή κι έσκασε. Από τη λαχτάρα, αυτή ο διάολος από τότε δεν πατάει πηλιό σε σκολειό.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ένας Ρώσσος είχε ένα παιδί δαιμονισμένο κ’ είδε στον ύπνο του (ο πατέρας) πως ο μόνος που θα τον κάμη καλά (να του βγάλη τα δαιμόνια) είναι ο Σπύρος ο Κουβάς, Ιερομόναχος στους Παξούς. Επήρε τη φρεγάτα του και το γιό του κι ήρτανε στους Παξούς (χωρίς να ξέρουνε που πέφτουνε οι Παξοί). Ένα μεσημέρι ευρέθηκαν στο λιμάνι μέσα. Βγήκανε εδώ απέξω. Βρήκανε κάτι χαμάληδες ξαπλωμένους στον ήσκιο. Τους ξύπνησε...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Άμα καμμιά φορά πάθη κανείς παράλυση ή άλλη βαρειά αρρώστεια απότομα, λεν ότι πάτ’σε την τάβλα του Σαϊτάν’. Η τάβλα του Σαϊτάν’ βρίσκεται στα Στεφάνια, στα λαγκάδια και στους γκρεμούς. Εκεί τρων αυτοί, κει μαζεύουντι. [Στεφάνια= Απότομοι βράχοι παρά τον Άραχθον]

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Όσο η γυναίκα είναι λεχώνα, πριν πάρη ευχές (=σαράντισμα) τα ρούχα της και τα ρούχα του παιδιού, δεν κάνει να μένουν βράδυ όλη νύχτα έξω. Λένε ότι κάποια ήτανε λεχώνα και τη βρήκανε τη νύχτα τα διαολικά (μπορεί να βρήκανε και τα ρούχα της) και τη γυρίζανε σαράντα ημέρες και τη ρίξανε σ’ ένα πηάδι και τη βρήκανε πνίμενη. Επί σαράντα ημέρες, η οικογένεια άκουε κάθε 12 η ώρα μεσάνυχτα, τη φωνή της γυναίκας,...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Τζουρλάς. Τξαμάρα

Τον τζουρλά (ποιμενικόν αυλόν) τον έφτιασε ο διάβολος, για να διασκεδάζη, από καλάμι και δεν πρέπει γι’ αυτό να τον βαρούν τα μεσάνυχτα, γιατί μαζόνουντ’ οι διαβόλοι και χορεύουν. Ο Χριστός τότε, για να ταπεινώση το διάβολο, έφτιασε την τζαμάρα (είδος φλογέρας, μήκους μέτρου περίπου εκ διατρήτου βλαστού Κουμαργιάς, ως επί το πολύ), με πολλή δυνατότερη φωνή από τον τζουρλά. Ο διάβολος εφτόνεψε και...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)
Ο μπάρμπας μου Αναστάσης Κατέχης εβγήκε από την καλύβα του νύχτα – καλοκαίρι 9 ως 91/2. Είχε ένα μαϊστραλάκι. Καθώς εσταμάτησε, ακούει στα μούτρα του ένα μπάτσο! Έλεγε πως ήτανε δαιμονικό. Δεν εφοβήθηκε παρά τον άρπαξε από τα γένεια. Ήτανε βέβαιος πως τον εκρατούσε κι εφώναζε: Φέρτε γλήγορα φωτιά, να τόνε δούμε. Έλεε πως έπιασε το διάολο. Ετρέξανε από το σπίτι και του πήανε φωτιά. Αλλά ήτανε ο προβειά...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Ο παπάς μας εψάρευε με την πετονιά. Του τράβηξε το ψάρι την πετονιά, αλλά την ίδια ώρα του την πήρε από ψηλά η λούφα (=αγριόπαπια). Εξαφνίστηκε ο παπάς, πως ήτανε ξωτικό στον αέρα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Ο δαίμονας δε φανερώνεται στον άνθρωπο, όπως είναι, γιατί αν φανερωνότουνε πραγματικώς θα τον άφηνε στον τόπο. Όσο σκληρή καρδιά κι αν έχη ο άνθρωπος, θα επάθαινε. Φοβάται όμως ο δαίμονας τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος αν ανοίξη τα χέρια του είναι σταυρός. Όποιος κι αν είναι: Εβραίος, Τούρκος, ξένος, τα χέρια του είναι σταυρός.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Η γυναίκα με το διάολο εβάλανε ένα στοίχημα. Η γυναίκα έκλεισε το διάολο στο πηγάδι. Να ‘σιάξη= ισιώση την τρίχα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Λένε πως στα βουβά τση νύχτας, δηλ. πολύ αργά, ένας επήγαινε απάνου στο Καλοδίκι (στου Καλοδίκη;) βουνό – σ’ ένα μονοπάτι. Όταν ευρήκε δίστρατο, είδε μια κοττοφωλιά (= κλώσσα με τα κλωσσόπουλα ή κοττοπουλάκια) και του πήγαινε δίπλα του. Όχι όμως να ‘γγίξουν απάνω του. Του ήτανε δυσκολία, γιατί εκαταλάβαινε πως ήτανε κακή ώρα, αφού δεν είχε σπίτι εκεί κοντά. Άλλο φύλαγμα δεν υπήρχε, παρά να κάμη το...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Παραδόσεις: Recent submissions

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εξ Αγγελοκάστρου Μεσολογγίου. ﻿

Ένα μέρος εδώ ‘ς τα Καλαμίτσια (τοπων.) έχει διαβόλοι, είναι κακό το μέρος. ﻿

Τα μεσημέρια (στην ντάλια του μεσημεριού) και τη νύχτα, τα τρίστρατα ή τριανέμια είναι κακό. ﻿

Η γυναίκα με το διάολο εβάλανε ένα στοίχημα. Η γυναίκα έκλεισε το διάολο στο πηγάδι. Να ‘σιάξη= ισιώση την τρίχα. ﻿

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εξ Αγγελοκάστρου Μεσολογγίου.

Ένα μέρος εδώ ‘ς τα Καλαμίτσια (τοπων.) έχει διαβόλοι, είναι κακό το μέρος.

Τα μεσημέρια (στην ντάλια του μεσημεριού) και τη νύχτα, τα τρίστρατα ή τριανέμια είναι κακό.

Η γυναίκα με το διάολο εβάλανε ένα στοίχημα. Η γυναίκα έκλεισε το διάολο στο πηγάδι. Να ‘σιάξη= ισιώση την τρίχα.