Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών

Αποτελέσματα 1-17 από 17

Για τους Μαγουλιανίτες, οι οποίοι φημίζονται γαι την πολυφαγία τους, υπάρχει η παράδοσις ότι, κάποτε σαράντα απ'αυτούς έτρωγαν μ'ένα χουλιάρι, όταν έξαφνα πέρασ' ΄ένας λύκος. Κανένας τους όμως δεν βρέθηκε μ'άδειο στόμα για να φωνάξη.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Δυό ώρες μακρυά από τον Πύργο της Ηλείας και κοντά στο χωριό Βούναργο, υπάρχει ένα μοναστήρι που λέγεται “Μονή Φραγκοπηδήματος”. Η Μονή αυτή τιμάται με το όνομα του Αγίου Νικολάου και είνε χτισμένη σ' ένα βράχο πολύ υψηλό και απρόσιτο, προ πάντων από το ανατολικό του μέρος. Για το μοναστήρι αυτο΄, οι χωρικοί των περιχώρων λένε οτι το έχτισς ένας Φράγκος, γιατί ο Άγιος Νικόλαος τον βοήθησε να πηδήση...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Ένας παπάς του παληού καιρού πήγε μια μέρα να βαφτίση το παιδάκι κάποιου μέτριου χωρικού που ήταν κάπως αδύνατο. Όταν όμως τώβαλε μέσα στην κολυμπήθρα δεν εφρόντισε να το βγάλη όπως συνήθως, αλλά τ'άφησε αρκετά <για να κολλήση το λάδι> όπως έλεγε. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το παιδί ζεματίστηκε και πέθανε μια ώρα αρχήτερα. Αλλά ο λειτουργός του Υψίστου, χωρίς να φανή ότι ταράχτηκε καθόλου απ' αυτό, γύρισε...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Κάποιος Μωραίτης μια μέρα μάλωσε με τη γυναίκα του για τα καλά κι απάνω στο θυμό του έβαλε το χέρι του στο σελάχι για να πάρη το μαχαιρι του και να την σφάξη. Επειδή όμως στο ίδιο μέρος έβαζε και τη σακκούλα με τον ταμπάκο, έβγαλε κατα λάθος αυτή και μόλις τράβηξε μια πρέζα ξέχασε αμέσως όλη την οργή του. Κι έτσι χάρις στον ταμπάκο σώθηκε η γυναίκα απο το θάνατο.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Κάποιος χωρικός απο το Α΄γαλι της Μαντινείας, όπου γίνονται η καλές μυζ΄ληθρες, έφτιασε κάποτε ένα κεφάλι μυτζήθρα και το μισό το πήγε ως δώρο στον αρχηγό των <ζζαπτιέδων> (Τούρκων χωροφυλάκων) -Και γιατί δεν μου το έφερνες ολόκληρο, αλλά το έκοψες στη μέση; τον ρώτησε εκείνος. -Γιατί, αγά μου, με το άλλο μισό θέλω να στραβώσω κανέναν άλλον απάντησε ο κουτοπόνηρος χωρικός.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Ανασκελάδες

Καμμιά φορά ο Βρυκόλακας δεν είνε κακός. Παρουσιάζεται μόνον σαν φουσκωμένο ασκί και πετάει σπίθες.. Άμα μάλιστα τον πλησιάσει κανείς, πετάει τόσες σπίθες, που γεμίζει ο κόσμος. Η σπίθες του όμως δεν καίνε. Οι καλοί αυτοί Βρυκόλακες στην Κρήτη δεν λέγονται <Καταχανάδες>, αλλά <Ανασκελάδες> Άλλοτε πάλιν ο <Ανασκελάς> μεταμορφώνεται σε ζώο. Έτσι μια φορά γίνηκε γάιδαρος και βρέθηκε εμπρός σε μαθητούδια...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Η Κοφινάδα

Κατά δε την ημέρα της Μεταμόρφωσεως οι απλοϊκώτεροι πιστεύουν οτι κατεβαίνει απ' τον ουρανό η “κοφινίδα”, δηλ. Ένα κοφίνι γεμάτο από διάφορα αγαθά. Όποιος δη πρώτος την “κοφινίδα” μπορεί μα ζητήση ότι αγαθό θέλει και να το έχη. Επειδή η εμφάνησις αυτή δεν διαρκεί παρά μόνον λίγες στιγμές, δεν προφταίνει κανείς να πή τι θέλει. Σχετικώς μάλιστα διηγούνται και το ακόλουθω ανέκδοτο : Κάποτε έτυχε να ιδή...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Oι καταχανάδες

Καταχανάδες στην Κρήτη λένε τους Βρυκολάκους. Τον παληό καιρό μάλιστα οι Κρητικοί πίστευαν πως άμα ένας νεκρός θαβότανε σε αλαφρά χώματα, που δεν τον βάραιναν, <καταχάνευε>, βρυκολάκιαζε δηλαδή. Επειδή δε μια φορά και έναν καιρό <καταχανεύανε>πολλοί πεθαμένοι, γι αυτό φέρανε χώμα από τον Άγιο Τάφο, το ρίξανε απάνω στα νεκροταφεία και έτσι δεν βρυκολάκιασε πειά κανένας. Επίσης και οι παπάδες είχαν...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Μια μέρα κάποιος βλάχος περνούσε απο το γεφύρι του Αλφειού και σε μια στιγμή αισθάνθηκε να του φεύγη η καπότα απο τις πλάτες του. Άπλωσε το χέρι του να την πιάση, αλλα δεν επρόφτασε. Κυττάζοντας τότε το ρεύμα που την είχε πάρει φώναξε : -Ά πάει, ωρέ κι αυτή για την ψυχή του πατέρα μου!

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Μια φορά στη Δημητσάνα κάποιος ψωμάς είπε του παιδιού του να βγή έξω για να ιδή άν εξακολουθή η βροχή ή άν σταμάτησε. -Έ, ωρέ, πώς είναι ο καιρός; το ρώτησε σε λίγο που μπήκε. -Πατέρα σεν μ' άφησαν η στάλες ν'ανοίξω τα μάτια μου να κυττάξω, απάντησε εκείνο αφελέστατα.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Οι κάτοικοι της Ικάρου πιστεύουν ότι τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων οι Καλλικάντζαροι μπαίνουν σε καρυδότσουφλα και αποβιβάζονται στο νησί τους, όπου μένουν ως την παραμονή των Φώτων. Την ώρα που βγαίνουν οι Καλλικάντζαροι στη στερηά, όταν έχη κανείς ανεπτυγμένη ακοή, μπορεί ν’ακούση τις φωνές των και το θόρυβο που κάνουν. Κατά το μικρό διάστημα της παραμονής των στο νησί κάνουν πολλές ζημιές. Εν...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Οι παληοί Δημητσανίτες εφημίζονταν σ'όλο το Μωρηά για τη μεγάλη φιλαργυρία τους. Για να μην ξοδεύουν αρκετό ψωμί, απέφευγαν να τρών αλλατισμένα ψάρια και εν γένει τα αλμυρά φαγητά τα ωνόμαζαν <φονηάδες του σπιτιού.>?

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Οι χωρικοί της Κρήτης πιστεύουν οτι τον σεισμό τον κάνει η “οργή του Θεού” Άλλοι πάλιν λένε πως είνε βαθειά στη γή Αραπάδες, που πυρώνουν σίδερα κι' όταν τα πυρώσουν καλά και τα χτυπούν με τα σφυριά τους, κάνουν τη γή να τρέμη.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Οι Κρητικόι και το φεγγάρι

Στα Σφακιά της Κρήτης πιστεύουν οτι το φεγγέρι τις οχτώ πρώτες ημέρες του δεκαημέρου που πρωτοβγαίνει, διαμένει σε κάθε ένα απ' τους οχτώ “καιρούς”,δηλ. Τους ανέμους. Την εννάτη πηγαίνει στα ουράνια και τη δεκάτη κατεβαίνει στα καταχθόνια. Όταν βρίσκεται στα καταχθόνια, το φεγγάρι είνε τυφλό και δεν βλέπει.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Στην Κρήτη πιστεύουν ότι ο νούς του ανθρώπου είνε μια μυίγα. Η μυίγα αυτή, σαν κοιμηθή ο άνθρωπος, βγαίνει από τα ρουθούνια του και πάει πετώντας εδώ κι εκεί και βλέπει πράγματα πολλά, που ύστερα, όταν ξαναγυρίση η μυίγα στο κεφάλι και ο άνθρωπος ξυπνήση, το μυαλό τα θυμάται σαν όνειρο. Σχετικώς με τη δοξασία αυτή, υπάρχει και η ακόλουθη ωραία παράδοσις : Μια φορά, δυό βοσκοί καθόντουσαν στην εξοχή....

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Η καπηδάρα της γοργόνας

Στην Κρήτη υπάρχει η εξής ωραιοτάτη παράδοσις για την αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου : Ο βασιλεύς Αλέξανδρος ο Μακεδών, εκεί που γύριζε σ’όλο τον κόσμο, βρήκε κάπου και το αθάνατο νερό και γέμισε απ’αυτό ένα μπουκαλάκι, που το είχε πάντα μαζύ του. Σ’ένα μεγάλο πάλι μπουκάλι, είχε βαλμένο μέσα το Διάβολο και τον είχε τόσο καλά σφραγισμένο, που δεν μπορούσε να βγή έξω, χωρίς τη δική του την άδεια. Μα...

Άγνωστος συλλογέας (1897)
Τα μικρά παιδιά άμα πεθαίνουνε αβάπτιστα δεν γίνονται Βρυκόλακες αλλά Τελώνια. Για να μη γίνουν Τελώνια, πρέπει να θάβονται έξω απο το νερκοταφείο και άμα τα χώσουνε, να τα πλακώσουν απο πάνω με βαρεία λιθάρια για να μη μπορούν να βγούν έξω.. Τους Καταχανάδες και τις υποδιαιρέσεις των, Ανασκελάδες και Τελώνια, τα βλέπουν μόνον οι <αλαφροί>(αλαφροίσκιωτοι)

Άγνωστος συλλογέας (1930)