Browsing by Place recorded

Now showing items 1-20 of 74

Β'. Καλλικάντζαροι

Α) Ονομασίαι: Καλλικατζάροι (Χώρα), καλλικατζάρια (Μαστιχόχωρα), καρκαζζάνοι (=καλλικαντζάνοι), καλλικατζούρια και σκαλλικαντζάροι (Χαλκιός), κατσικαντάρηδες (Καρδάμυλα), κατσικά(δ)ες (Πυργί). Περί του ονόματος καλλικάντζαρος προυτάθηκαν πλείσται ετυμολολίαι. Τούτων η πιθανωτέρα μοί φαίνεται η εκ του τύπου καλλιτσάγγαρος, επιχωριάζοντος εν Τήνω και τοις δυτικοίς παραλίοις του Ευξείνου, κατά μετάθεσιν...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1928)
Άβολος τόπος = Λέγεται περί τόπου, ένθα νομίζουσι ότι κατοικούσι Νεράϊδες, οίον Καλομοίρες, βρικόλακες

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1889)
Άμα ακούς να λέγουν για στοιχειά, να φέρνης τα χέρια σου κοντά στο στόμαν και να φτυής μέσα στα μανίκια σου τρείς φορές.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1925)
Σβαρυχνάς

Άμα κοιμάτ' ο άθρωπος ανάσκελα και δεν κάμη και το σταυρόν του, πα ο Σβαρυχνάς με το κόκκινον φεσάκιν και σας πολεμά να τογ γυρίση και τ' αρπάξη το φεσάκιν του, ο Σβαρυχνάς θα του λε “Δος μου το φεσάκιν μου” κι ο άθρωπος πρέπει να του λες “Τάξε μου να σου το δώκω. “Κ' ευτός θα πη “Στο τάδε μέρος θα βρης βρέσιμο”.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Ακόμη επικρατεί η περί Καλομοίρων (Νεράϊδων) ιδέα, καθόσα τελευταίως ακόμη Λουκάκης τις το επώνυμον εκοιμήθη εις καλύβων τινά ευτή εξοχή και βεβαιοί ότι επήγαν τα κοπελούδια των Καλομοίρων και την εκατούρησαν.

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Μ. (1884)
Απάνω στη Σικιλιά είναι μια σπηλλιά τσαί φτάννει απ’ την κορφή ως τον Λαμό τσαί ίνε πώς να ετσεί ετσυλούσαν οι λόρδοι τις λίρες τους. Τσά πολεμήσαν πολλοί να πάμ-μίσα για να τα βρούμ-με λαμιόδη μα σαν επηγαίνναν κομμάτιν κάτω εφύσαν ένας αέρας τσαί σβύννουνταν το φώς τα’ εχαννούνταν.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Βουρβούλακας. Εκ τινά κώδικα του 1756 περιέχονται τα εξής : Τούτα τα ψηφία είναι δια τους βουρβουλάκους: Μ-Τα-Μ-Α-Κ-Τα-Γ-Θ-Χ-ς-Π-Π-Τ-Τ-Τ-Ξ-Δ-Μ-Ν-Φ-Τ-C-Τα-Τα-ς-Χ-Ω-Ε-Τα-Μ-Τα-Π-Κ-Φ-Γ-Δ-C-Τ-Τ-ς-Χ-Ω-Ε-Τ-Μ-Τ-Π-Κ-Φ-Γ-Δ-C-Τ-Δ-Μ-Ν-Τ-Τ-Χ-Μ-Θ-Μ-Ξ έξελθε και αναχώρησαν από του δαύλου του θεού. Τα άνωθεν ψηφία είναι η εξήγησης αυτών. Μετά μέλον κατεργήθηκε, στήτο πάντων τούτο το ξεδέμονες, ερίπτουσι τούτο το...

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Μ. (1922)
Γριάς το πήδημα

Γριάς το πήδημα: Ακτή λίαν απόκρημνος του Αίπους ως ένα βράχον της οποίας προ της κατασκευής της αμαξιτής οδού εφαίνετο τύπος γιγαντιαίου ποδός λεγομένου της Γρηάς, ήτις επήδησεν εκ του ύψους των κρημνών εις τον βράχον και εκείθεν εις την θάλασσαν διωκομένη υπό κουρσάρων.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1926)
δαίμονας, δαιμόνου, τρισδαίμονας, δαιμονισμένος, δαιμονισμένη, εδαιμονίσθη

Μαδιάς, Γεώργιος (1919)
Δασκαλόπετρα= Πέτρα παρά την θέσιν χωρίς ένθα κοντά τους χωρικούς εδίδαξεν και εκεί ο ο μικρός.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1926)
Διαβατικόν (αυτόν τον ευρήκε δ.) Όταν τις των απλοϊκών πάθη τι εν τη εξοχή ή από έξαψιν αιμάτων ή από ηλίασιν κλπ φρονούσιν ότι τούτο προήλθεν από κακούτι, το οποίον διήρχετο εκείθεν. Τα τοιούτου είδους κακιά τα ονομάζουσι Διαβατικά, εξωτικά, Καλομοίρας, Βρικολάκους, Αρμένιδες, Αγερικά, Αερανίδες.

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1892)
Νιράϊδες

Έναν παδίν ήβγεν νύχτα να γυρέψη την πατέραν του με το φανάρι. Κάποιος τον επάντησε στο δρόμον και τον επήρες σ’ ένα χ χάλασμα. Εκεί ήδεν πολλούς αθρώπους, άντρες και γυναίκες κ εκάμναγ γάμο. Του δίναν κουφέττα κ’ ήταν βερβε΄΄ιές και του λίγαν « θες δεθ θες, θα τα φας». Ήλλησεν εφτά μέρες κι επέθανεν.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Ένας βουρβούλακας λούν πως εκάτομ μόλ-λαγγάδιν της Απιστίας κ’ εβάσταν κ’ ένα τσιμπούκιν κ’εφοβέριζεν τους αθρώπους. Μια βραδυάν επέρασεν ένας να πά ήν Καλαμωτή κ’εφανερώθηκαν ομπρός του ο βουρβούλακας και του ‘λεί, έ, δεν το ξέρεις πως είεν’ημέρα δική σας κ’η νύχτα δική μας; Θα σ’αφήκω να πάς ήδ δουλειάσσου, μα θα μου φέρης το πρωί μια-μελόπιμα, άδ-δεν εί, θα σε χαλάσω. Εκειέν του των άλλων ημέραν...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Ένας επήαιννεν αφ το χωριό 'ς τον Άη-Γιώργην κ'ενυχτιάστηκεν. Έδεκει 'ς την Πλαγιά βλέπει αθρώπους κ' εχορεύγανε. Ετρέξαν και τον επήραν κ' ευτόν και τον εχοροπηδούσαν κ' ετραγουδούσαν "Σκαλικάζζαροι, σκαλικαζζαρούδια, διαβόλου σκορπίματα, διαβόλου μαζζέματα". Έβαλαν κ' ευτόν κ' ετραγούδαν το ίδιο. Τι να κάμη. Εκεινά τα μεσάνυχτα ακούν πετεινό. Λε ο ένας "Ά πα φύωμε." Λε ο Μεγάλος "Μαύρος είν', έν...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1928)
Φαντάσματα

Ένας ερκόνταν αφ' τομ Μεθυστή κ' εδεκεί στο γεφύριν Άϊ – Αντώνι ήκωσεμ – μιλιές κ' άμα πήεν κοντά εν ήθεν το γαδούριν να πα μηδ' ομπρός μηδ' οπίσω. Φαίνεται ήβλεπεν κάτι τις. Εναδεύτην κάμποση ώρα. Λε “Έλα, Παναγία μου, αντά παθεν το ζζω”, κάμνη και το σταυρόν του κ' είδεν έναμ μαύρο σκύλλο κ' ήτρεχεν. [Μεθυστή= τοπωνυμία Χαλκιού]

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Γελλού

Ένας ήρτεν αφ’ το χωράφιν κ ήταν η γυναίκα του λουχούσα. Ειπάν του ν’ αφήκη τα παπούτσια του όξω και να μπή μέσα, γιατ’ ήταν νύχτα. Ηφηκέν τα όξω κι ήμεσα – μέσα. Επέρασεν κάμποση ώρα κι ήρτεν η Γελλού απ’ όξω και του φώναζζεν. «Έ Κώστα, Κωστή, τα παπούτσια σου ήφηκες οξω, άμμ αν έρτη, και σου τα πάρη κανείς;» Ήκαμεν να βγη όξω, μα εν τον εφήκον οι γυναίκες, γιατί αν άνοιγεν την πόρταν, ήθεν να μπη...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Ένας καρκαζζάνος επήεν εις τομ μύλον του Μαλλιά και του πεννά του κάμη μιάμ πίτταν. Εκείνος του λέ <Τέτοια ώρα, χριστιανέ μου, τι λογιώς θα σου κάμω γω την πίτταν> Εκείνος εθύμωσεν κ'ήχυσεν όλλα τ'αλεύρια κατα γής. Ο Μαλλιάς το κατάλαβεν πως είν όξω κι απο μακριά κ'εκατήβηκεν τη σκάλα κ'ήτρεξε 'ς του παπά. Ο παπάς του δωκεν αγιασμόν κ'έναν κερίν του πιταφιού. Ευτός εγύρισεν, κ'ευτύς που μπεμ μέσα,...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1928)
Ένας τον έπιασεν ένας κατσικαντάρης και του πε Στούππος γή βόλυμος>. Είπεν του ευτός <Στούππος>. Κι ο κατσικαντάρης εγίνην αλαφρύς σαν το στουππίν κ' ήκατσεν απάνω του και τον επήεν ο άθρωπος 'ς το σπίτιν του. Εκεί τον εδέσασιμ μ'ένα σπαρτόβρουλλον ύστερι του δώκασιν ένασ σιταρικόμ με κουκκιά κι ο κατσικαντάρης όλλην την ημέραν εμέτραν τα κουκκιά. Μα άμα ήφταννε 'ς τα δγυό, τρία δεν έλεγεν μόνον έλεγεν...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1928)
Αρμένηδες

Ένας Χαρκούσης εσηκώθην πολλύ πρωί για να στέση αξόβεργα. Εκεί που 'στεννεν ήκουσε ψαρμουδία, ήδεν και λαμπάδες αναμμένες και κεριά ήσαν Αρμλενηδες κι είχαν λείψανο. Σαν επέρασαν απ'εκεί που ήταν αυτός, ένας Αρμένης του 'δινε- φώς, μα ευτός δεν το πήρε γιατί άν το παιρνε ήθεν να τόγ- χαλάση.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Εδεκεί στόλ- λιάπυργον ένας είδεν έναν Αρμένην με το κσετόφ-φεσάκι κ'όσον ενίαιννεν κοντά τόσον εμάκραινον κ' ήφτασεν το κεφάλιν του ως τη στέπσι του Πύργου κ' ύστερε πάλι εκόνταινεν κ' εγίνουντας- σαν παιδάτη. Ήπαθε χρυσήν και σε πέντε ημέρες επέθανε. (λιάπυργον= του λιά Πύργος, υπάρχει Πύργος εκεί μεσαιωνικός εν μέσω ελαιώνων. Στέωσι= στέγωσις, στέγη)

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)

Browsing by Place recorded

Άβολος τόπος = Λέγεται περί τόπου, ένθα νομίζουσι ότι κατοικούσι Νεράϊδες, οίον Καλομοίρες, βρικόλακες ﻿

Άμα ακούς να λέγουν για στοιχειά, να φέρνης τα χέρια σου κοντά στο στόμαν και να φτυής μέσα στα μανίκια σου τρείς φορές. ﻿

δαίμονας, δαιμόνου, τρισδαίμονας, δαιμονισμένος, δαιμονισμένη, εδαιμονίσθη ﻿

Δασκαλόπετρα= Πέτρα παρά την θέσιν χωρίς ένθα κοντά τους χωρικούς εδίδαξεν και εκεί ο ο μικρός. ﻿

Άβολος τόπος = Λέγεται περί τόπου, ένθα νομίζουσι ότι κατοικούσι Νεράϊδες, οίον Καλομοίρες, βρικόλακες

Άμα ακούς να λέγουν για στοιχειά, να φέρνης τα χέρια σου κοντά στο στόμαν και να φτυής μέσα στα μανίκια σου τρείς φορές.

δαίμονας, δαιμόνου, τρισδαίμονας, δαιμονισμένος, δαιμονισμένη, εδαιμονίσθη

Δασκαλόπετρα= Πέτρα παρά την θέσιν χωρίς ένθα κοντά τους χωρικούς εδίδαξεν και εκεί ο ο μικρός.