Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αγρώνω= φοβίζω ως φάντασμα μέσον φοβούμαι εκ των φαντασμάτων.

Βαλαβάνης, Ι. (1877)

Αιπισκιάουμαι = απαντώμαι εκ του φαντάσματος τινός.

Βαλαβάνης, Ι. (1877)

Αραναΐδα και πληθ. Αραναΐδες καλούνται προσέτι Περίδες (Πιερίδες) Μάγισσας και καθ’ υμάς καλοί (εσραήλ, Άνω Αμισσός κ.τ.λ.) και θεωρούνται ως πνεύματα κακοποιά ενίοτε δε και αβλαβή πιστεύεται δε ότι διαμένουν εντός σπηλαίων, δασών, πηγών και βράχων, ηλιβάτων, ή εντός ευρέως χαραδρών και κοιλομάτων υψηλών δένδρων. Πολλοί πολλά διηγούνται περί αυτών μυθώδη διατείνονται ότι έλαχον αυτάς ότι συλληφθέντης...

Άγνωστος συλλογέας

Αρκοβασίλτς

Αρκοβασίλτς, ήτοι χονδροειδής σαν την αρκούδα και αγροίκος Βασίλειος. Η παροιμιώδης λέξις λέγεται σκωπτικώς επί παντός προσώπου, είς δε την γένεσον αυτής υπόκειται μύθος, ότι η αρκούδα είναι μεταμεμορφωμένη από άνθρωπον ανομαζόμενον Βασίλειον. Έναν καιρόν σίτ εδεβένεν ο Χριστόν ας έναν κεράς αφκακές είδεν απάν έναν κεράς αφκακές είδεν απάν έναν π’έτρωεν κερά σαατόν έλεγαν ατον Βασίλ. Άρ ετσάθεν αφκά,...

Παπαδόπουλος, Άνθιμος Α. (1914)

Ουράνια σώματα

Αυγίτες, Αυγερινός = άστρον, τι ωραία Αφροδίτη.

Άγνωστος συλλογέας

Βλάφκουμαι = επηρεάζομαι υπο νεκρού,διότι επικρατεύ τοταύτη πρόληψις. Βλάψιμον,το,επήρεια νεκρού. (Αυτ)

Βαλαβάνης, Ι.

Βράσσα (εν χωρ.) βράσσα και βρατσί, το= η νόσος ευφλογιά και αυτά τα εξανθήματα αυτής. Καλέτσα, κακέτσα, βράσσα”. Προστάτης των προσβεβλημένων λογίζεται η αγία Βαρβάρα. Κατά της παρωχημένοις δε χρόνοις ως γυνή η Βράσσα αόρατος περιερχομένη.

Βαλαβάνης, Ι.

Γάθυ(ω;) ο, ( Όφ) διάβολος. Σημ: Εν τω προχείρω την τραδίω της συλλογής μου ου δύναμαι διακρίναι πότερον υ ή ω έγραψα

Βαλαβάνης, Ι.

Γραμμένον, το προωρισμένον, πεπρωμένον, διότι νομίζουσιν ότι επί του μετώπου εκάστου γέγραπτα υπό του Θεού ή της Μοίρας η τύχη και του διό και σο κουτσόν (μέτωπον) αυτ' αέτσ έτου γραμμένον. Λέγουσι και γραφτόν “γραμμένον (ή γραφτόν) έτον να επαθαίνα αβού τα κακά”= είμαιρ τ μοι.

Βαλαβάνης, Ι.

Δαιμονέας (ο)= ο κατειλημμένος υπό δαιμόνων. Δαιμόνιον (το)= φάντασμα.

Άγνωστος συλλογέας

δράκος και ρδάκος= ισχυρός, πελώριος, γίγας

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1896)

Δράκος, ο δράκων μέγας όφις. Εν τους μυθικούς διηγήμασι Κύκλωψ, Γίγας.

Βαλαβάνης, Ι.

Δράκος,ο, δράκων όφις πτερωτός ή άνθρωπος ισχυρώτατος. Δράκος με τ'αχυσσίδια= Επί ρωμαλέων.

Βαλαβάνης, Ι. (1877)

Ο Χριστός και δύο νεάνιδες

Δύο κορίτσια σει τια εγόγωναν (=υδρεύοντο) ο Χριστόν άμον φτωχός εγύρεψεν να δίγουν άτον και πιν νερόν. Τ’ έναν το κορίτσιν, που έτον θυμώδαινα κ’ έδωκεν άτον, τ’ άλλο που έτον ήσυχον εδώκεν άτου. Ο Χριστόν ατέναν εδώκεν εις θυμώδην άντραν κ’ εκεινενάν εις άντραν ήμερον (=ήσυχον).

Βαλαβάνης, Ι.

Μύθος

Ένα κοκρό το φίδι είπε το μελίσσι : "Άμα άς όλα ας σου χαιβανιού, ας ανθρωπίου τα γαίματα πίνε και τράνα ότο ποιον ένι γλυκύ και νόστιμο έλα να με το πής και το δικό μου ο ναφαάς απ’ εκεί νάνι. Δήβε το μελίσσι πα χτυπήση ‘ς σου τσιτσεακίου ‘ς σα γλυκασήας. Κε δήβε. Σαν κε δήβε ατότες έστηκε τημ μνία, εγείνη πα δήβε άς όλα τράνησε. Ήτουνε απ’όλα νόστιμο τα’ανθρωπίον. Έφαε λίγο πα πήρε ‘ς ση γλώσσα...

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1896)

Εξωτερικόν πλ. Τ' εξωτερικά και εξωτικόν πλη τ' εξωτικά= φαντάσματα

Βαλαβάνης, Ι. (1877)

Εξωτικόν, το νόσημα εξ επηρείας δαιμόνων προερχόμενον. Διο οι δαιμόνιων και άλλων τοιούτων μορμολυκίων μνείαν ποιούμενοι αυτοί.

Βαλαβάνης, Ι.

Ενενήντα εννέα κι αλλ' έναν εκατό

Η αρχή της παρ. ανάγεται εις μύθον περί της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, η οποία ζήσασα πολλά έτη πολλά βίον ακόλαστον επεφάσισε τέλος να μεταβάλη διαγωγήν, αλλά και μετα την σκέψιν και απόφασιν δεν ηδυνήθη άπαξ έτι να ανθέξη εις τον πειρασμόν παρουσιασθείσης προς τούτο περιστάσεως, φέρεται δε ειπούσα προς δικαιολογίαν της πράξεως «ενενήντα εννέα κτλ.», ήτοι έπραξα τόσον πολλά, ώστε δεν σημαίνει πολύ...

Παπαδόπουλος, Άνθιμος Α. (1918)

Ήτουν ένας βασιλέας τα’όνομα του Αλέξανδρος και είχε μιανα αδελφή. Άτος ήρτε ώρα για να ποίου μεγάλο πόλεμο και συλλογισκουντουνε ανίους ‘ς σομ πόλεμο σκοτούται τι να ποίος και να μη πεθάνη. Δήβε του κόσμου τα τέσσερα μερέος γύρισε. Αύρε ένα σουσέ γεμάτο αθάνατο νερό, πήρεν το και δήβε ‘ς σο σπίτι του και είπε την αδελφή του : ‘’Άτο σήκεν το και το γυρεύω σε την ώρα να μου το δώσης ‘’Καλό’’ είπεν...

Παπανανιάδης, Ελευθέριος (1921)

Καρακούρα, η, (ηλ. Ίσως τουρκίζουσα) συνηθέστερον το πληθυντικόν τα καρακούρας. Τα εν νοσηρού καταστάσει καθ' ύπνοις φαντάσματα είτε τερατώδη όνειρα. Ίσως εν τεύθεν παρεφθάρη και το καππαδοκικόν κατσόρα= εφιάλτης. (Ιδ. Π. Καρολίδου Γλώσσ. σ. 88 – 2). Πάν το τυχόν.

Βαλαβάνης, Ι.

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αγρώνω= φοβίζω ως φάντασμα μέσον φοβούμαι εκ των φαντασμάτων. ﻿

Αιπισκιάουμαι = απαντώμαι εκ του φαντάσματος τινός. ﻿

Ουράνια σώματα Αυγίτες, Αυγερινός = άστρον, τι ωραία Αφροδίτη. ﻿

Βλάφκουμαι = επηρεάζομαι υπο νεκρού,διότι επικρατεύ τοταύτη πρόληψις. Βλάψιμον,το,επήρεια νεκρού. (Αυτ) ﻿

Γάθυ(ω;) ο, ( Όφ) διάβολος. Σημ: Εν τω προχείρω την τραδίω της συλλογής μου ου δύναμαι διακρίναι πότερον υ ή ω έγραψα ﻿

Δαιμονέας (ο)= ο κατειλημμένος υπό δαιμόνων. Δαιμόνιον (το)= φάντασμα. ﻿

δράκος και ρδάκος= ισχυρός, πελώριος, γίγας ﻿

Δράκος, ο δράκων μέγας όφις. Εν τους μυθικούς διηγήμασι Κύκλωψ, Γίγας. ﻿

Δράκος,ο, δράκων όφις πτερωτός ή άνθρωπος ισχυρώτατος. Δράκος με τ'αχυσσίδια= Επί ρωμαλέων. ﻿

Εξωτερικόν πλ. Τ' εξωτερικά και εξωτικόν πλη τ' εξωτικά= φαντάσματα ﻿

Εξωτικόν, το νόσημα εξ επηρείας δαιμόνων προερχόμενον. Διο οι δαιμόνιων και άλλων τοιούτων μορμολυκίων μνείαν ποιούμενοι αυτοί. ﻿

Αγρώνω= φοβίζω ως φάντασμα μέσον φοβούμαι εκ των φαντασμάτων.

Αιπισκιάουμαι = απαντώμαι εκ του φαντάσματος τινός.

Ουράνια σώματα

Αυγίτες, Αυγερινός = άστρον, τι ωραία Αφροδίτη.

Βλάφκουμαι = επηρεάζομαι υπο νεκρού,διότι επικρατεύ τοταύτη πρόληψις. Βλάψιμον,το,επήρεια νεκρού. (Αυτ)

Γάθυ(ω;) ο, ( Όφ) διάβολος. Σημ: Εν τω προχείρω την τραδίω της συλλογής μου ου δύναμαι διακρίναι πότερον υ ή ω έγραψα

Δαιμονέας (ο)= ο κατειλημμένος υπό δαιμόνων. Δαιμόνιον (το)= φάντασμα.

δράκος και ρδάκος= ισχυρός, πελώριος, γίγας

Δράκος, ο δράκων μέγας όφις. Εν τους μυθικούς διηγήμασι Κύκλωψ, Γίγας.

Δράκος,ο, δράκων όφις πτερωτός ή άνθρωπος ισχυρώτατος. Δράκος με τ'αχυσσίδια= Επί ρωμαλέων.

Εξωτερικόν πλ. Τ' εξωτερικά και εξωτικόν πλη τ' εξωτικά= φαντάσματα

Εξωτικόν, το νόσημα εξ επηρείας δαιμόνων προερχόμενον. Διο οι δαιμόνιων και άλλων τοιούτων μορμολυκίων μνείαν ποιούμενοι αυτοί.