Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 37

Αυτά είναι γνωστά από τους χρόνους του Σολομώντος θεωρούνται τα πονηρά πνεύματα ή και τα αγαθοποιά δαιμόνια. Είναι ψυχές ανθρώπων που ελεύθερες από τα φθαρτά σώματα γίνονται υπερφυσικά όντα και παραμένουσι εις τον τόπον, οικίαν ή χωρίον ως προστάται και φύλακες. Εις τα ρυάκια, βράχους, δένδρα σπίτια (στοιχειωμένα) και άλλαχου. Όλα τα πυκνά φύλλα και δασωμένα δένδρα τα θεωρούσαν στοιχειωμένα (συκές,...

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Αυτός ο Άγιος Σίδερος (εις τον οποίον κάνουν τασίματα σε αρρώστειες) είναι πάνω στο βουνό στο Καρκινάγρι. Κάποιος καπετάνιος εκιντύνεψε στο πέλαγος κ' έταξε στον Άγιο Σίδερο να τον σιδερώση το καΐκι του και στον Άγιο Μιλιανό να του δώση μίλια να φτάση σε στέρια. Μόλις ετάχτηκε επήε ένα ψάρι κ΄έφραξε την τομή του καραβιού κ' εβγήκε ο Καπετάνιος στη στεριά. Όταν έφτασε στην τοποθεσία Τραπάλου, όπου...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Ίρις η Κερασολένη

Γι' αυτήν πίστευαν οτι είναι η ζωνή της Παναγίας και οτι φαίνεται για παρηγοριά οτι θα παύση η βροχή και δεν θα γίνη ξανά κατακλυσμός. Τα παιδιά όταν την βλέπουν λένε, “Άϊ κερασολένη ο άντρας σου πεθαίνει και τα παιδιά σου κλαίνε και σ' είσαι στολισμένη;

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Ένας άλλος απ'εδώ (λένε πως ήτο ο Τέσκος Γεώργιος, τον έφταξα εγώ) [Χωρίον Ραχές] είδε ένα καίκι κ' ήρχετο και πήε να ιδή. Τι καίκι ήτο, πάει δεν είδε καίκι μόνο ένα καρνότσοφλο γεμάτο μερμήγκια. Πιάνει το καρνότσοφλο και το ρίχνει μέσ' στη θάλασσα μαζί με τους μερμήγκους. Ύστερα αυτός ο άνθρωπος έπαθε, ήχασε το φώς του.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Παναγία του Κύκου

Είναι η εκκλησία πούναι κάτω στο Στελί. Φαίνεται οτι την εικόνα της έφεραν προ πολλών ετών από το ξακουστό μοναστήρι της Παναγίας του Κύκου από την Κύπρον και πήρε και η εκκλησία αυτό το όνομα.

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Εις ένα κύλωμα ενός βράχου Ν. Δ. Του χωριου Πηγής ευρέθη υπό κηνυγού το λείψανο της αγίας Θεοκτίστης της Λεσβίας. Εκεί εκτίσθη μικρά εκκλησούλα που την λένε Θεοσκέπαστη. Δυτικά αυτής εκτίσθη μεγάλη εκκλησία περί το 1648 που σώζεται μέχρι σήμερον με διάφορες εικονογραφίες. Εορτάζει την 9ην Νοεμβρίου και κατ' έτος άλλοτε γινότανε μεγάλη πανήγυρις. Η εκκλησία αυτή επροικοδοτήθη με κτήματα από τους κατοίκους...

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Εις την Ακαμάτραν όταν επρόκριτο μα ανοικοδομήσουν την εκκλησίαν σένα λόφο παραπάνω λένε οτι παρουσιάσθη η Παναγία εις τον Γ. Λαζαρέτον και Αν. Ξηρόν και τους είπε οτι δεν θέλει να την μετακινήσουν από εκεί.

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Εις το Μοναμάμπι παρουσιάσθη εις τον ύπνο ... η Αγία Σοφία και τούπε να σκάψη σένα ωρισμένο τόπο που θαύρουν την εικόνα της. Πράγματι την βρήκαν και έκτισαν εκεί εκκλησίαν.

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Εκκλησία της Παναγίτσας

(Εκκλησία της Παναγίτσας = Ευρίσκεται δίπλα στον δρόμο μεταξύ του συνοικισμού. “Χριστός” και του Άγιου Δημητρίου”). Λένε πως εκεί το μέρος είχε κάποιος για σπιτόσπιτο και έσκαφτε να χτίση σπίτι. Εκεί που 'σκαφτε ευρήκε κόκκαλα ανθρώπον που μυρίζανε. Τα έβαλε στο φυλάκι (σακκί από δέρμα κατσικιού) να τα πάη στην εκκλησία. Στο δρόμο του πάντησε κάποιος άλλος ανθρώπος και του λέει : “Τι είναι που τα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Παναγία Αντιφωνήτισσα

Εύρηται εις χωρίον Πετροπούλι. Κατά παράδοσιν λένε οτι ήρχετο ένας Ηγούμενος από την Πάτμον να την εγκαινιάση και επειδή όμως νυκτώθηκε κοντά στου Χριστού το βουνί, και δεν ήξευρε που επήγαιεν επεκαλέσθη την βοήθειαν της Παναγίας. Τότε ήκουσε απέναντι μιαν φωνήν η οποία τον καλούσε. Με πολύν κόπον έφθασε προς το μέρος εκείνο απούταν πράγματι η εκκλησία. Την επομένην έκαμε τα εγκαίνια και έκτοτε η...

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Η Αγία Ειρήνη του Κάμπου παρουσιάσθη εις τον Ν. Χ. Γ. Σπανόν και τουπε να σάση το σπίτι της όπως έσασε και το δικό του άλλως θα κάμη και το δικό του σαν το δικό της πούταν σταύλος ζώων. Πράγματι ο ειρημένος μετ' άλλων χωρικών και κατόπιν εγένετο εις αυτήν λειτουργός του Ύψιστου.

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Η Αγία Μαρίνα

Η Αγία Μαρίνα παρουσιάσθη ως μια μαυροφόρος γυναίκα στον ύπνον ενός νέου στον Εύδηλον την νύκτα της 16 – 17 Ιουλίου 1912 και τούπεν. “Ξύπνα κείνο πούθελες τόσα χρόνια να γίνη θα γίνη σήμερα.” Εις ερώτησιν του ποία ήτο Απήντησε. “Δεν με γνωρίζεις είμαι η Μαρίνα από την Αραθόσα”

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Η Σταματίνα Καλογερή ή γραία Καλούπενα έλεγε: ότι μια Περαμαρίτισσα πήγαινε πολύ αργά στη Μεσαριά. Στον Κακαρόκαμπο πούταν του Σαρ. Καρναβά το περιβόλι ήκουσε φασαρίες και παιγνίδια ν’ ανεβαίνουν από της σπίθας το ανύφορο. Κατάλαβε πως ήταν Καλομοίρες. Αμέσως πήγε πάνω, πάνω στο τοίχο και κάθησε. Έβαλε γύρω της τα ψωμιά που σήκωνε χαράσσοντας απάνω σε κάθε ένα το σημείον του σταυρού. Σε λίγο να και...

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Θεοσκέπαστη λέγεται η εκκλησούλα πούναι σε μια κάμαρα της Αγιάς, μέσα στην οποία βρέθηκε λέιψανο της Αγίας.

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)
Άγιος Σπυρίδων

Κάποτε ένας έσπερνε τ' Άη Σπυριδώνου κ' επέσασε ένας και του λέει “Σήμερα σπέρνεις που 'ναι τ' “Άη Σπυριδώνου”. Λέει και αυτός “Κ' εγώ σφυρίζω” και τότε σκίζεται η γή και πάει κάτω αυτός με τα ζώα του. Κάθε χρόνο τ' Άη Σπυριδώνου στο μέρος που κατάπιε τα βόδιθα ηκούασι τη σφυριματιά.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Κάποτε ένας είχε σφαμένο το χοίρο του τα Χριστούγεννα. Η φαμίλια νύκτα ακόμη το πρωΐ τα Χριστούγεννα σηκώθηκε κ’ επήγε στην Εκκλησία. Μόλις έφυε, τραβάει κι αυτός το τραπέζι που είχαν το χοίρο απάνω κ’ έκανε μπριζόλες στην αθράκα κ’ έτρωε. Εκεί μπαίνει ένας τράγος από την πόρτα και λέει αυτός. «Άι κι από πιο κοπάδι εξέκοψες. Θα σηκωθώ τώρα να σε βολέψω (=σφάξω). Σηκώνεται να πιάση το μαχαίρι να τον...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Κάποτε εψοφούσανε τα βόδια στον Κάμπο (χωριό στη Μεσσαριά) και ετάξανε στον Άγιο Χαράλαμπο να κάμουνε αγρυπνία. Η εκκλησία τον είναι πολύ μικρή. Την νύχτα της αγρυπνίας εξώσανε την εκκλησία με κεριά και εσταμάτησε η αρρώστεια των ζώων.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Παραδόσεις των πειρατών

Κάποτες ήρθανε ληστές κ’ εγδυούσανε τα μαγαζιά. Εχτυπούσαν τις καμπάνες ο κόσμος κ’εκατέβηκαν οι χωριανοί στον Εύδηλο για να γλυτώσουν τα μαγαζιά. Οι ληστές όταν τους είδανε εφύγανε κ’ ετρέξανε κ’ εμπήκανε σε βαταγκιά (=βάτος). Όταν ήμπαν μεσ’ στην βαταγκιά ενός έφυγε το μαντήλι κ’ έμεινε απέξω και το είδανε κι έτσι τους πιάσανε

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Καλιφτάρι (το) ελέγετο το φάντασμα

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Καλομοίρες και στοιχιά

Καλομοίρες είναι οι αρχαίες νηρηίδες οι σημερινές νεράιδες που περιλαμβάνουν τώρα όλα τα γένη των νυμφών. Είναι δυο ειδών. Καλές και κακές. Όπως είναι ωραιότατες και πολύ άσχημες (στρίγγκλες). Η ανθρώπινη φαντασία τις βλέπει ψηλές και λυγνές. Φορούνε συνήθως άσπρα και χτενίζονται με μαλαματένιο χτένι. Ζούνε στα απόμερα ρέματα στις βρύσες στις σπηλιές και στους ποταμούς. Πάντα με γλέντια και χαρές...

Σπανός, Χαράλαμπος Ν. (1955)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Θεοσκέπαστη λέγεται η εκκλησούλα πούναι σε μια κάμαρα της Αγιάς, μέσα στην οποία βρέθηκε λέιψανο της Αγίας. ﻿

Καλιφτάρι (το) ελέγετο το φάντασμα ﻿

Θεοσκέπαστη λέγεται η εκκλησούλα πούναι σε μια κάμαρα της Αγιάς, μέσα στην οποία βρέθηκε λέιψανο της Αγίας.

Καλιφτάρι (το) ελέγετο το φάντασμα